Wysiedlenia Polaków z Kraju Warty: Różnice pomiędzy wersjami

 

'''Wysiedlenia Polaków z Wielkopolski 1939-1941''' – wysiedlenia Polaków oraz Żydów obywateli polskich z okupowanej [[Wielkopolska|Wielkopolski]] (niem. [[Kraj Warty|Wartheland]]) będące częścią wielkiej akcji przesiedleńczej tzw. [[Wysiedlenia Polaków podczas II wojny światowej dokonane przez Niemców|Generalsiedlungsplan]] dokonanych przez [[Niemcy|Niemców]] w latach 1939-1941.<ref>Maria Rutowska, Wysiedlenia ludności polskiej z Kraju Warty do Generalnego Gubernatorstwa 1939-1941, Poznań 2003.</ref>

== Zasiedlenie Niemcami ==

{{osobny artykuł|Heim ins Reich}}

Po zawarciu niemiecko-radzieckiego paktu o nieagresji ([[Pakt Ribbentrop-Mołotow]]), w którym ustalono, że [[kraje bałtyckie]] ([[Estonia]], [[Łotwa]]) i [[Finlandia]] staną się strefą wpływów i przyszłym terytorium ZSRR, na jesieni 1939 r. wielu [[Niemcy bałtyccy|Niemców bałtyckich]] otrzymało zaproszenie z nazistowskich Niemiec do osiedlenia się w Kraju Warty w ramach akcji przesiedleńczej tzw. [[Heim ins Reich]]. Jeszcze w 1939 r. przesiedlono 87 rejsami ponad 60 tys. Niemców z krajów bałtyckich, z których większość trafiła do Kraju Warty.<br />

W 1941 r. nasilono politykę wysiedlania stąd Żydów do dowolnego z blisko 200 gett utworzonych na terenie GG. Z samego Poznania przesiedlono do GG ok. 70 tys. osób. Setki tysięcy ludzi, głównie młodych, czasem jeszcze przed osiągnięciem pełnoletności, wysiedlono jako robotników przymusowych w głąb Rzeszy. Na miejsce Polaków i Żydów napływały grupy Niemców ze Wschodu, z terenów zajętych przez ZSRR. Dalszymi grupami byli Niemcy z [[Wołyń|Wołynia]] – ponad 50 tys., z [[Galicja (Europa Środkowa)|Galicji]] – ponad 50 tys., z [[Podlasie|Podlasia]] – prawie 10 tys. Zgodnie z porozumieniem z ZSRR, rozpoczęto w 1940 r. politykę „repatriacji” dziesiątek tysięcy Niemców z [[Besarabia|Besarabii]], [[Bukowina południowa|Bukowiny]] i innych części Rumunii. Istniały plany sprowadzenia na te tereny Niemców zamieszkujących obie Ameryki.