Zitterbewegung: Różnice pomiędzy wersjami

: <math>\omega \geq {2m_ec^2 \over \hbar} \approx 1{,}6\times 10^{21}\,\mathrm{Hz}</math>

Fakt, że oscylacja nie pojawia się dla paczek falowych złożonych tylko z fal o dodatniej lub tylko fal o ujemnej energii powoduje, że uważana jest za efekt [[interferencja|interferencji]] pomiędzy nimi.

W roku 2010 doniesiono o doświadczalnym zaobserowaniuzaobserwowaniu zjawiska zitterbewegung dla pojedynczego [[jon]]u schwytanego w [[pułapka jonowa|pułapce jonowej]] i umieszczonego w takim potencjale, by symulował zachowanie swobodnej relatywistycznej cząstki opisywanej równaniem Diraca<ref name="Simulation">{{cytuj pismo|autor=R. Gerritsma, G. Kirchmair, F. Zähringer, E. Solano, R. Blatt i C. F. Roos|tytuł=Quantum simulation of the Dirac equation|czasopismo=Nature|wolumin=463|strony=68–71|data=2010-01-07|doi=10.1038/nature08688| arxiv=0909.0674 | język = en}}</ref>. Dla rzeczywistych relatywistycznych cząstek efekt nie został dotychczas zaobserwowany, jest to związane z bardzo wielką częstotliwością „drżenia”. W powyższym eksperymencie warunki ustalono tak, że różnica energii pomiędzy stanami symulującymi energie dodatnie i ujemne była bardzo mała, dzięki czemu oscylacje położenia były powolne.

* {{cytuj książkę |nazwisko = Bjorken | imię = James D. | nazwisko2 = Drell | imię2 = Sidney D. | tytuł = Relatywistyczna teoria kwantów | wydawca = PWN | miejsce = Warszawa | rok = 1985 | strony = 48 | isbn = 83-01-04179-X}}