'''Karol Stanisław Schubert''' (ur. [[1 marca]] [[1864]] w [[Marszowice (powiat wielicki)|Marszowicach]], zm. [[1954]]) – polski dowódca wojskowy, [[pułkownik]] [[Armia Austro-Węgier|cesarskiej i królewskiej Armii]], [[Generał|generał dywizji]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego II RP]], uczestnik [[I wojna światowa|I wojny światowej]] i [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]].
== Życiorys ==
=== Młodość i służba w Cesarskiej i Królewskiej Armii ===
Był synem Karola i Honoraty z Fiszerów. Żonaty z Hubrych. Miał dwoje dzieci: Irena (ur. 1 stycznia 1899) i Eryk (ur. 3 września 1903). W 1897 ukończył 5 klasowe gimnazjum niższe w [[Bochnia|Bochni]] i wstąpił do [[Szkoła Kadetów Piechoty w Łobzowie|Szkoły Kadetów Piechoty w Łobzowie]]. 23 marca 1881 rozpoczął zawodową służbę w Cesarskiej i Królewskiej Armii. Kolejno zajmował stanowiska w [[56 Pułk Piechoty Austro-Węgier|56 Pułkupułku Piechotypiechoty]] w Krakowie i Wadowicach (do 19 maja 1893), [[adiutant]]a dowódcy batalionu w [[Stryj (miasto)|Stryju]] (do 19 października 1894) i oficera [[18 Pułk Piechoty k.k. Landwehry|C.K. Pułku Piechoty Obrony Krajowej Nr 18]] w Przemyślu. W tej ostatniej jednostce pełnił służbę w Komendzie Uzupełnień Pułku i na stanowisku dowódcy kompanii (1896- – 18 maja 1910). Przeniesiony do [[Wiedeń|Wiednia]] został oficerem sztabowym do szczególnej służby przy 1 Pułkupułku Strzelcówptrzelców. 19 sierpnia 1914 mianowany dowódcą batalionu w 1 Wiedeńskim Pułkupułku Pospolitegopospolitego Ruszeniaruszenia, a 23 listopada 1914 dowódcą tego pułku. 23 stycznia 1915 zdał dowodzenie pułkiem by już 19 lutego zostać dowódcą [[32_Pułk_Piechoty_k.k._Landwehry|32 Pułkupułku Piechotypiechoty Obrony Krajowej]]. Nową jednostką dowodził do kwietnia 1918, kiedy to został szefem Oddziału I Personalnego w Ministerstwie Obrony Krajowej w Wiedniu. W okresie od sierpnia 1914 r. do marca 1918 r. na froncie rosyjskim i włoskim spędził łącznie 45 miesięcy. Przewrót polityczny w listopadzie 1918 zastał go w Wiedniu. Względy służbowe i stosunki rodzinne uniemożliwiły mu natychmiastowy powrót do kraju. W kwietniu 1919 r. wysłał do ministra spraw wojskowych list z prośbą o przyjęcie do służby. List nie dotarł do adresata. Z zapisów w cyrkularzu polskiej Komisji Likwidacyjnej w Wiedniu wynika, że w maju 1919 r. złożył pisemną prośbę o przyjęcie do służby w Wojsku Polskim. Nie mogąc się oprzeć popędami serca i umysłu i czując się jeszcze zdolnym, do odbycia służby wojskowej ponownie złożył pisemnie podanie o przyjęcie go do armii polskiej z tym przekonaniem i zapewnieniem, że pełniąc przez te długie lata obowiązki żołnierskie według najlepszej wiedzy i jako sumienny austriacki oficer potrafi tak samo pełnić te same obowiązki w WP. Do czasu służby w WP zaliczono mu łącznie 37 lat, 8 miesięcy i 7 dni służby w c. k. armii (przed 1 września 1918).
=== Służba w Wojsku Polskim ===
Linia 44:
* [[pułkownik]] 1915
* [[Generał|generał podporucznik]] zatwierdzony 30 lipca 1920 z dniem 1 kwietnia 1920
* [[generał dywizji]] 29 maja 1922 zweryfikowany ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z 1 czerwca 1919
