Józef Gawlina: Różnice pomiędzy wersjami

Po zatargu biskupa polowego [[JózefStanisław PiłsudskiGall|J.Stanisława PiłsudskiegoGalla]] z biskupem polowymmarszałkiem [[StanisławJózef GallPiłsudski|StanisławemJózefem GallemPiłsudskim]] i zgodzie Watykanu na jego dymisję Galla, Józef Gawlina jest kandydatem na tę funkcję. J. Piłsudski w dniu 7 lutego 1933 przeprowadził z Gawliną rozmowę w której wyraził zgodę na objęcie funkcji biskupa polowego. Jednocześnie przedstawił, jako minister Spraw Wojskowych swoje wymagania. Przełożonym biskupa był osobiście Piłsudski, sprawy techniczne i organizacyjne miał załatwiać płk [[Adam Korwin-Sokołowski]] szef Gabinetu Ministra. Spory między nim a Sokołowskim miał godzić Piłsudski. Określił też Gawlinie zadania działalności duszpasterstwa wojskowego, gdyż jak twierdził w tej dziedzinie po jego poprzedniku był: ''duży bezwład i nieporządek niemający sobie równego w innej części wojska''<ref name=autonazwa1>A. Korwin-Sokołowski, Fragmenty wspomnień 1910-1945, wyd. Editions Spotkania Paryż 1985</ref>. Po rezygnacji biskupa Stanisława Galla, 14 lutego 1933 został mianowany [[katoliccy biskupi polowi Wojska Polskiego|biskupem polowym]] Wojska Polskiego ze starszeństwem od 1 stycznia 1932. Sakrę biskupią otrzymał 19 marca 1933 w Królewskiej Hucie (dziś Chorzów) z rąk kard. Augusta Hlonda, bp. [[Stanisław Adamski (biskup)|Stanisława Adamskiego]] i bp. [[Wincenty Tymieniecki|Wincentego Tymienieckiego]] w parafii św. Barbary, w której sprawował dotychczas funkcję proboszcza. Wierni kościoła św. Barbary ufundowali tablicę z związku z odejściem biskupa, która zawisła w zakrystii kościoła. Kardynał [[August Hlond]] (także syn Ziemi Śląskiej) był jego przewodnikiem i opiekunem, a także protektorem.