Janusz Przymanowski: Różnice pomiędzy wersjami

W 1961 awansowany do stopnia [[pułkownik]]a. W latach 1962–1964 członek warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]] (należał do tej partii przez cały okres jej istnienia). WOd latach 1959–19641959 studiował i ukończyłna [[Wydział HistoriiHistoryczny Uniwersytetu Warszawskiego|Wydziale Historycznym]] [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]], pracę magisterską obronił w 1966<ref name="ih">Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk ''Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000'', wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 271</ref>. W latach 1980–1985 był [[poseł|posłem]] na Sejm PRL. Deklarował się nie tylko jako zwolennik wprowadzenia w Polsce [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego w grudniu 1981]]<ref name="GW">{{Cytuj stronę|url=http://niniwa22.cba.pl/gdzie_sa_chlopcy_z_tamtych_lat.htm|tytuł=Gdzie są chłopcy z tamtych lat...|opublikowany="Gazeta Wyborcza”|data=23 grudnia 1994}}</ref>, ale jako poseł na Sejm aktywnie brał także udział w budowaniu w kręgach partyjnych atmosfery zagrożenia rzekomą zemstą [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność” w latach 1980–1989|„Solidarności”]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://wyborcza.pl/alehistoria/1,146281,18255589,Sejm_w_Polsce_Ludowej__Non_possumus_posla_Zawieyskiego.html?disableRedirects=true|tytuł=Sejm w Polsce Ludowej. Non possumus posła Zawieyskiego|autor=[[Paweł Smoleński]]|data=2016}}</ref>: