Konstantin Päts: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
foto |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 29:
W roku 1918 Konstantina Pätsa uwięziły niemieckie władze okupacyjne [[Ober-Ost (obszar)|Ober-Ostu]] (przebywał m.in. w obozie w [[Grodno|Grodnie]]). Po uwolnieniu został pierwszym premierem prowizorycznego rządu Estonii. Jednocześnie pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych i obrony. 1922–1923 [[Marszałek Zgromadzenia Państwowego|marszałek Riigikogu]] I kadencji. W latach 1919–1920 jako członek [[Konstytuanta|Konstytuanty]] Päts tworzył estońską [[konstytucja|konstytucję]].
Przez cały okres międzywojenny Konstantin Päts był posłem [[Zgromadzenie Państwowe|Riigikogu]]. W okresie 1932–1934 ponownie został premierem. Päts miał ogromny wpływ na opracowanie nowej konstytucji z 1938. W 1934 rozwiązał wszystkie partie i stowarzyszenia polityczne (m.in. [[EVL]]), [[Zamach stanu w Estonii (1934)|wprowadzając rządy autorytarne]]. W 1937 wybrano go na prezydenta kraju (oficjalnie „protektora”), parlament zdominowany był przez zwolenników Pätsa z dawnego „Związku Ludowego”.
W 1939 Konstantin Päts zgodził się na przyjęcie warunków [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|sowieckich]] (bazy [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] o liczebności przewyższającej liczebność armii estońskiej na terytorium kraju), podobnie jak rok później na żądanie [[Andriej Żdanow|Andrieja Żdanowa]] mianował premierem [[Johannes Vares|Johannesa Vares-Barbarusa]]. W przeciwieństwie do litewskiego prezydenta [[Antanas Smetona|Antanasa Smetony]], Päts nie zdecydował się na wyjazd z kraju. W lipcu 1940 został aresztowany przez [[NKWD]] i deportowany w głąb ZSRR, gdzie żył jako zesłaniec, później ponownie więziony. W 1954 roku padł ofiarą [[Psychiatria represyjna w ZSRR|psychiatrii represyjnej w ZSRR]] – jako ''niebędącego w stanie przystosować się do rzeczywistości radzieckiej'' osadzono w szpitalu psychiatrycznym opodal [[Twer|Kalinina]], gdzie też zmarł.
| |||