Jan Władyka: Różnice pomiędzy wersjami

'''Jan Władysław Władyka''' (ur. [[27 sierpnia]] [[1896]] w [[Iwano-Frankiwsk|Stanisławowie]], zm. [[2 listopada]] [[1967]] w [[Kraków|Krakowie]]) – [[pułkownik]] [[Wojska inżynieryjne|saperów]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]], kawaler [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]].

Jan Władysław Władyka urodził się 27 sierpnia 1896 roku w Stanisławowie, w rodzinie Piotra Pawła Władyki i Anieli z Gołębiowskich. W latach 1902-19061902–1906 uczęszczał we [[Lwów|Lwowie]] do szkołySzkoły powszechnejPowszechnej im. świętego Antoniego, a od 1906 do 1913 uczęszczał do II Wyższej Szkoły Realnej we [[Lwów|Lwowie]] i tam zdał egzamin dojrzałości, po czym wstąpił na [[Politechnika Lwowska|Politechnikę Lwowską]]. We wrześniu 1916 roku został powołany do służby w armii austriackiej i do 15 lutego 1917 służył w [[30 Pułk Piechoty Austro-Węgier|30 pułku piechoty]] jako jednoroczny ochotnik. Po kursie w Szkole Oficerskiej „Jagerdorf” skierowano go na front południowy. Był dowódcą plutonu w 30 pułku piechoty na froncie w [[Serbia|Serbii]], w październiku 1918 dostał się do niewoli serbskiej i do 15 IV 1919 przebywał w obozie jenieckim w Salonikach.

Od kwietnia 1919 roku był w [[Wojsko Polskie|Wojsku Polskim]], początkowo jako członek misji wojskowej francusko-polskiej we Włoszech, a od 28 września 1919 roku znalazł się w 4 pułkuPułku inżynieryjnymInżynieryjnym, gdzie był dowódcą plutonu w 13 batalionieBatalionie saperówSaperów Grupy genenerał [[Franciszek Krajowski|Franciszka Krajowskiego]]. W 1920 roku krótko służył w kompanii saperów 7 Dywizji Strzelców Armii gen. Hallera, po czym został przeniesiony do 18 batalionuBatalionu saperówSaperów w [[3 Pułk Saperów Wileńskich|3 Pułku Saperów]] na stanowisku dowódcy kompanii i następnie adiutanta batalionu odbył całą kampanię bolszewicką{{r|barszcz}}<ref>''Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku'', s. 338, 948.</ref>.

Z dniem 20 sierpnia 1922 roku został przeniesiony do [[1 Batalion Saperów Legionów|1 Pułku Saperów]]<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 29 z 26 sierpnia 1922 roku, s. 641.</ref>, w którym pełnił służbę kolejno na stanowiskach: dowódcy kompanii, [[adiutant]]a batalionu oraz komendanta składów i warsztatów pułku. W 1923 roku ukończył Kurs Doskonalenia Oficerów w [[Obóz Szkolny Saperów|Kościuszkowskim Obozie Szkolnym Saperów]] w Warszawie. W styczniu 1924 roku został przeniesiony do [[5 Batalion Saperów (II RP)|5 PułkPułku Saperów]] w Krakowie<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 1 stycznia 1924 roku, s. 16.</ref>, w którym pełnił obowiązki referenta mobilizacyjnego, dowódcy [[XXI Batalion Saperów|XXI Batalionu Saperów]] i dowódcy batalionu szkolnego. W grudniu 1929 roku został przeniesiony do [[5 Batalion Saperów (II RP)|5 Batalionu Saperów]] w Krakowie<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 390.</ref>, a we wrześniu 1930 roku do Dowództwadowództwa [[21 Dywizja Piechoty Górskiej|21 Dywizji Piechoty Górskiej]] w Bielsku na stanowisko szefa saperów<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 301.</ref>. W październiku 1931 roku powrócił do 5 Batalionu Saperów na stanowisko oficera sztabu do spraw wyszkolenia<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 333.</ref>. W 1935 roku objął obowiązki zastępcy dowódcy [[VI Batalion Saperów|VI batalionu saperów]], a w latach 1937-19391937–1939 dowodził batalionem szkolnym w [[Szkoła Podchorążych Saperów|Szkole Podchorążych Saperów]] w Warszawie<ref name=barszcz>{{Cytuj książkę | nazwisko =Barszczewski|imię =Zdzisław|tytuł =Sylwetki saperów| strony =146-147}}</ref>. W [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] 1939 roku dowodził [[6 Batalion Saperów (1939)|6 batalionem saperów]]{{r|barszcz}}, z którym walczył między innymi w [[Bitwa pszczyńska|bitwie pod Pszczyną]]. 21 września 1939 w wyniku kapitulacji [[6 Dywizja Piechoty (II RP)|6 Dywizji Piechoty]] w rejonie [[Tomaszów Lubelski|Tomaszowa Lubelskiego]] dostał się do niewoli niemieckiej. Od 1 października 1939 roku przebywał w obozie jenieckim w Braunschweig, od 15 kwietnia 1940 roku w [[Oflag II C Woldenberg|Woldenbergu]] i od 15 sierpnia 1940 roku w [[Ostrzeszów|Ostrzeszowie]], z którego uciekł 21 lutego 1941 roku.

W marcu 1941 roku przedostał się do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie wstąpił do [[Związek Walki Zbrojnej|Związku Walki Zbrojnej]]. Od października 1941 roku został skierowany do [[Obszar Lwowski AK|Obszaru Lwowskiego AK]]. Dowodził [[Kedyw (wojsko)|Kedywem]] w oddziale „Orzecha” - pseudonim "Adaś"„Adaś”. W 1944 roku był w oddziale „Lutni” jako dowódca „Oddział VIII kryptonim "Margiel" – pseudonim „Łopot”. Szef Sztabu, a następnie komendant Obszaru Lwowskiego „Nie” od lutego 1945 do października 1945 roku – pseudonim „Janina” „Rajgras II”, „Zygfryd” vel Jan Korytowski, Jan Michalski. Od października 1945 roku w Krakowie, gdzie zamieszkał przy ul. Juliusza LeonLeona nr 10/6. Od 1946 do 1948 roku pracował jako współwłaściciel i główny księgowy hurtowni owoców przy ul. Skałecznej 4. Jednocześnie utrzymywał kontakty z komendantami okręgów Lwów i Tarnopol działających w ramach [[Wolność i Niezawisłość|Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość]]. W październiku 1948 roku zatrzymany przez funkcjonariuszówfunkcjonariuszy Sekcji II Wydziału III WUBP [[Kraków]] i przewieziony do [[Warszawa|WarszawieWarszawy]]. W lutym 1950 roku skazany na karę 15 lat więzienia. Więziony na [[Mokotów|Mokotowie]], potem od września 1950 roku w [[Rawicz]]u. W czerwcu 1954 roku z powodu ciężkiej choroby otrzymał roczny urlop w odbywaniu kary, który przedłużano mu jeszcze dwukrotnie, a 21 maja 1956 roku Sąd Wojewódzki w Warszawie złagodził mu karę na podstawie amnestii z 27 IVkwietnia 1956 roku do 5 lat więzienia uznając jednocześnie karę za odbytą. Zwolniony z więzienia 13 czerwca 1956 roku. Zamieszkał w Krakowie. W marcu 1960 roku sąd uniewinnił go ze stawianych mu zarzutów i tym samym zrehabilitował<ref>http://fundacjagp.pl/wystawy/zw.pdf</ref><ref>{{Cytuj | url=http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=32&sub=446 | tytuł=Janusz Stankiewicz. Genealogia, przodkowie, badania genealogiczne, forum dyskusyjne<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=www.stankiewicz.e.pl | data dostępu=2017-12-03}}</ref>.

* [[porucznik]] – 3 maja 1922 roku zweryfikowany ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z oddniem 1 czerwca 1919 roku i 93. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów<ref>''Rocznik oficerski'' 1923, s. 909.</ref>

* [[Kapitan (ranga)|kapitan]] – 31 marca 1924 roku ze starszeństwem odz dniem 1 lipca 1923 roku i 55. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów<ref>''Rocznik oficerski'' 1932, s. 252</ref><ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 176.</ref>

* [[major]] – 27 czerwca 1935 roku ze starszeństwem odz dniem 1 stycznia 1935 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów<ref>''Rocznik oficerski'' 1939, s. 244.</ref>