Adam Bochnak: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
doprecyzowanie odznaczenia |
poprawiony link |
||
Linia 4:
Był synem kupca Władysława i Józefy Spysz. Kształcił się w [[I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie|gimnazjum św. Anny w Krakowie]], następnie studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim (1917-1922), m.in. pod kierunkiem [[Jerzy Mycielski (historyk)|Jerzego Mycielskiego]] i [[Julian Pagaczewski|Juliana Pagaczewskiego]], który był promotorem jego doktoratu ''Kolegiata św. Józefa w Klimontowie'' (1922). Już w roku 1920 podjął pracę na UJ, z którym pozostał związany aż do emerytury w roku 1969. Początkowo pracował jako starszy asystent w Katedrze Historii Sztuki, a od roku 1925 (po przedstawieniu pracy ''Makaty marszałka Francji Franciszka de Crequi, księcia de Lesidiguieres'') był docentem w tej Katedrze. Po [[II wojna światowa|wojnie]] opiekował się Muzeum UJ (1947-1951), w roku 1948 został profesorem kontraktowym, w 1953 kierownikiem Katedry Historii Sztuki, w 1954 profesorem nadzwyczajnym, w 1957 profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Historii Sztuki Nowożytnej. Od 1960 kierował również Instytutem Historii Sztuki, pełnił funkcje w kierownictwie uczelni – dziekana Wydziału Filozoficzno-Historycznego (1954-1956, 1959-1961) i prorektora (1956-1959). Poza uniwersytetem współpracował z Gabinetem Rycin [[Polska Akademia Umiejętności|PAU]] (gdzie był w latach 1935-1939 konserwatorem), Liceum Koedukacyjnym w Ciężkowicach (dyrektor, 1945), Muzeum Narodowym w Krakowie (kustosz i zastępca dyrektora w latach 1945-1957 pod nazwą Państwowe Zbiory Sztuki na [[Wawel]]u, dyrektor Muzeum 1957-1962). W okresie okupacji uczestniczył w [[Tajne komplety|tajnym nauczaniu]].
W roku 1939 został członkiem-korespondentem [[Polska Akademia Umiejętności|PAU]]; był sekretarzem (dwukrotnie) i przewodniczącym (1952) Komisji Historii Sztuki PAU, a także zastępcą przewodniczącego i przewodniczącym Komisji Teorii i Historii Sztuki Oddziału PAN w Krakowie. Należał m.in. do Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa (wiceprezes, członek honorowy) i Stowarzyszenia Historyków Sztuki (członek honorowy). W 1958 kierował polską ekspozycją zabytków krakowskich na międzynarodowej wystawie "Złoty wiek miast europejskich" w [[Gandawa|Gandawie]]; otrzymał za to przedsięwzięcie Nagrodę miasta Krakowa (1958). Był także laureatem nagród ministra szkolnictwa wyższego (1963, 1966), w 1972 otrzymał Medal PAN im. Kopernika. Był odznaczony [[Krzyż Zasługi|Złotym Krzyżem Zasługi]] (1954)<ref>{{Monitor Polski|1954|112|1588}}.</ref>, Krzyżami Kawalerskim (1947)<ref>{{Monitor Polski|1947|149|893}}.</ref> i [[Order Odrodzenia Polski|Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski]] (1959)<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Wysokie odznaczenie prof. dr A. Bochnaka | czasopismo = [[Dziennik Polski]] | wolumin = Nr 234 | strony = 4 | data = 2 października 1959 | url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/editions-content?id=
== Badania ==
| |||