Andrew Jackson: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Zamieniam Szablon:Przypisy-lista na Szablon:Przypisy |
poprawa linków |
||
Linia 82:
W początkowym etapie jego prezydentury, członkowie gabinetu Jacksona wzajemnie się zwalczali, a główną osobą antagonizującą był [[Wiceprezydenci Stanów Zjednoczonych|wiceprezydent]] [[John C. Calhoun]]{{r|Pastusiak173}}. Z tego też powodu, prezydent powołał grupę zaufanych współpracowników, spotykających się nieoficjalnie w kuchni [[Biały Dom|Białego Domu]]{{r|Pastusiak173}}. Jeden z członków tych spotkań, [[Amos Kendall]], nazwał ich skład „gabinetem kuchennym”{{r|Pastusiak173}}. Jackson ustalił także zwyczaj rotacji urzędów w administracji – odwoływanie urzędników z poprzedniej kadencji i zastępowanie ich ludźmi z klucza partyjnego ([[patronaż]]){{r|Pastusiak173}}.
Prezydent był zdecydowanym przeciwnikiem [[Drugi Bank Stanów Zjednoczonych|Banku Stanów Zjednoczonych]], którego kadencja wygasała w 1836 roku{{r|Pastusiak173}}. Tuż po wyborach obie izby [[Kongres Stanów Zjednoczonych|Kongresu]] potwierdziły działalność Banku, więc Jackson postanowił skorzystać z prawa [[weto|weta]]{{r|Pastusiak173}}. Po jego orędziu 10 lipca 1832 weto zostało utrzymane{{r|Pastusiak173}}, a bank ostatecznie został przeniesiony do [[Pensylwania|Pensylwanii]] jako bank lokalny, który wkrótce potem zbankrutował{{r|Pastusiak181}}.
Jackson nie miał doświadczenia w polityce zagranicznej, ale już na początku kadencji osiągnął sukces, jakim było podpisanie porozumienia z Wielką Brytanią 5 października 1830 roku{{r|Pastusiak174}}. Zakładało ono, że Stany Zjednoczone otworzą swoje porty na statki brytyjskie, a w zamian Wielka Brytania umożliwi USA handel z [[Indie Zachodnie|Indiami Zachodnimi]], zostawiając sobie jedynie możliwość nakładania cła{{r|Pastusiak174}}.
| |||