Wiktor Arnoldt-Russocki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Gruzin (dyskusja | edycje)
poprawa odznaczeń, drobne redakcyjne
drobne redakcyjne
Linia 25:
 
== Życiorys ==
Urodził się 24 maja 1895<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.muzeumwp.pl/oficerowie/?letter=A&page=9|tytuł=Oficerowie|opublikowany=[[Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie]]|data dostępu=2016-07-24}}</ref>Pękinach, w Pękinach (ówczesnyówczesnym [[powiat wołkowyski|powiecie wołkowyskim]]). Został oficerem [[Armia Imperium Rosyjskiego|Armii Imperium Rosyjskiego]].
 
Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] służył w 5 pułku ułanów. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę został przyjęty do Wojska Polskiego. Od grudnia 1918 był żołnierzem 12 pułku ułanów, a po przekształceniu [[10 Pułk Ułanów Litewskich|10 pułku ułanów]]. Brał udział w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]] w stopniu [[porucznik]]a kawalerii w szeregach 10 p.uł,, a za swoje czynny wojenne otrzymał [[Order Virtuti Militari|Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari]]<ref>"Zarys historji wojennej 10-go pułku ułanów litewskich" s. 27-28</ref>.

Został awansowany do stopnia [[porucznik]]a kawalerii ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 czerwca 1919{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=682}}, a następnie do stopnia [[rotmistrz]]a ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=605}}{{odn|Rocznik Oficerski|1928|s=348}}. Po wojnie pozostawał oficerem 10 p.uł., stacjonującego w Białymstoku{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=619}}{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=560}}{{odn|Rocznik Oficerski|1928|s=299}}. Odbył kurs dowódców szwadronów organizowany w Grudziądzu, po czym pełnił stanowisko dowódcy szwadronu. Od 1930 był oficerem [[25 Pułk Ułanów Wielkopolskich|25 pułku Ułanów Wielkopolskich]] w garnizonie [[Prużana]]{{odn|Rocznik Oficerski|1932|s=652}}, gdzie pełnił funkcję dowódcy szwadronu. Został awansowany do stopnia [[major]]a kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931{{odn|Rocznik Oficerski|1932|s=146}}. Następnie był oficerem [[21 Pułk Ułanów Nadwiślańskich|21 pułku Ułanów Nadwiślańskich]] w [[Równe]]m. W tym stopniu w 1936 został przydzielony do [[17 Pułk Ułanów Wielkopolskich|17 pułku Ułanów Wielkopolskich]] w Lesznie na stanowisko zastępcy dowódcy jednostki. Został awansowany do stopnia [[podpułkownik]]a kawalerii 19 marca 1939.
 
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] w trakcie [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] był I zastępcą dowódcy płk. [[Ignacy Kowalczewski|Ignacego Kowalczewskiegoa]], a w połowie września 1939 objął dowództwo jednostki (uczestniczył w [[Bitwa nad Bzurą|bitwie nad Bzurą]]), po czym pod koniec miesiąca brał udział w [[Obrona Warszawy (1939)|obronie Warszawy]] ponownie jako zastępca dowódcy 17 pułku ułanów. Po [[Kapitulacja Warszawy (1939)|poddaniu stolicy]] został wzięty do niewoli przez Niemców i był osadzony w [[oflag]]u (m.in. [[Oflag VII A Murnau]]). Za swoje czyny podczas wojny obronnej otrzymał [[Order Virtuti Militari|Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari]].
Linia 35 ⟶ 37:
Jego starszym bratem był [[Julian Arnoldt-Russocki|Julian]] (ur. 1893), obaj razem służyli od I wojny światowej, później w [[10 Pułk Ułanów Litewskich|10 pułku ułanów]]{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=619, 679}}{{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=560, 601}}<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.10pul.idl.pl/photogallery2.php?photo_id=123 | tytuł = Julian Arnoldt-Russocki | opublikowany = 10pul.idl.pl | data dostępu = 2016-07-24}}</ref>.
 
== OdznaczeniaOrdery i orderyodznaczenia ==
* [[Order Virtuti Militari|Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari]] (za wojnę 1939)
* [[Order Virtuti Militari|Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari]] (za wojnę 1918-1920)