Jego rodzicami byli [[Edward Aleksander Raczyński]] i [[Róża Raczyńska|Róża z Potockich Krasińska]]. Po ukończeniu [[II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie|gimnazjum im Jana III Sobieskiego]] w [[Kraków|Krakowie]] odbył studia rolnicze w [[Lipsk]]u zakończone w [[1913]] roku, a następnie malarskie w [[Monachium]].
Wybuch [[I wojna światowa|I wojny światowej]] zastał go w [[Rosja|Rosji]]. Tam też związał się z [[Komitet Narodowy Polski (1914–1917)|Komitetem Narodowym Polskim]], w którego pracach brał czynny udział. Po odzyskaniu przez [[Polska|Polskę]] niepodległości powrócił do kraju i w latach [[1918]]-[[1921]] pracował w [[Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Polska)|MSZ]] jako uczestnik prac [[Konferencja pokojowa w Paryżu (1919)1919–1920|konferencji wersalskiej]], I sekretarz poselstwa polskiego w [[Rzym]]ie, kierownik referatu mniejszości narodowych w MSZ, a następnie delegat MSZ w Komisji Likwidacyjnej w [[Poznań|Poznaniu]].
Po tym okresie zajął się powiększaniem majątku [[Rogalin|rogalińskiego]] działając jednocześnie na niwie polityki organizując [[konserwatyzm|konserwatywne]] ugrupowania w Poznaniu i Warszawie. Pełnił też wówczas funkcję sekretarza generalnego Komitetu Zachowawczego w Poznaniu. W [[1927]] roku był jednym z reprezentantów [[Wielkopolska|wielkopolskiego]] ziemiaństwa na [[zjazd w Dzikowie|zjeździe polskich konserwatystów w Dzikowie]]. Poparł tam współpracę z władzami [[sanacja|sanacyjnymi]]. Chcąc pozyskać wrogą piłsudczykom Wielkopolskę organizował w Poznaniu [[Unia Katolicka Ziem Zachodnich|Unię Katolicką Ziem Zachodnich]]. Gdy jego próby zawiodły związał się z rządem wstępując do [[Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem|BBWRu]], będąc jego wiceprezesem, a następnie prezesem w [[Poznańskie]]m. Pomiędzy [[4 października]][[1929]] a [[1 sierpnia]][[1934]] był wojewodą poznańskim i pomimo związku z sanacją cieszył się poparciem mieszkańców niechętnej obozowi rządzącemu Wielkopolski.
Następnie, od [[1934]] do [[1936]] był wiceministrem rolnictwa, a w [[1938]] powrócił do służby dyplomatycznej jako [[ambasador]] RP w [[Bukareszt|Bukareszcie]]<ref>[http://www.pilsudski.org/archiwa/dokument.php?nrar=701&nrzesp=9&sygn=1&handle=701.180/27 Zapiski Ambasadora Rogera Raczyńskiego dotyczące przejścia Naczelnych Władz Polskich do Rumunii i rezygnacji b. Prezydenta RP Prof. Ignacego Mościckiego.]</ref>. Zastał go tam wybuch [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Jako ambasador w [[Rumunia|Rumunii]] odegrał we wrześniu [[1939]] r. ważną rolę w powstaniu rządu premiera [[Władysław Sikorski|Władysława Sikorskiego]] w [[Paryż]]u. Na stanowisku pozostał do 4 listopada [[1940]] roku, gdy Rumunia, po [[Kampania francuska 1940|klęsce Francji]] w czerwcu 1940 była zmuszona przystąpić do [[Pakt trzech|Paktu Trzech]] i zlikwidować polską ambasadę. Następnie w [[1942]] został posłem przy rządzie [[Grecja|greckim]] na wychodźstwie, przebywając z nim kolejno w [[Londyn]]ie, [[Kair]]ze i [[Ateny|Atenach]], gdzie zmarł<ref>{{Cytuj |autor = Jarosław Durka |redaktor = Karina Stempel-Gancarczyk, Elżbieta Wieruszewska-Calistru |rozdział = Roger Raczyński – ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Rumunii w latach 1938-1940 |tytuł = Historyczne i kulturowe aspekty relacji polsko-rumuńskich. Aspectele istorice şi culturale ale relaţiilor polono-române |data = 2016 |isbn = 978-973-0-223216-3 |miejsce = Suceava |wydawca = Związek Polaków w Rumunii |s = 203-218 |url = https://www.academia.edu/28605048/Roger_Raczy%C5%84ski_ambasador_Rzeczypospolitej_Polskiej_w_Rumunii_w_latach_1938-1940}}</ref>.
W zawartym w 1925 roku małżeństwie z Heleną Rohozińską (1892-1966) był bezpotomny. Brat [[Karol Roger Raczyński|Karola Rogera Raczyńskiego]] oraz [[Edward Bernard Raczyński|Edwarda Bernarda Raczyńskiego]].
