Heinz Guderian: Różnice pomiędzy wersjami

|miejsce urodzenia = [[Chełmno]], [[Cesarstwo Niemieckie]]

|data śmierci = [[14 maja]] [[1954]]

|lata służby = [[1907]]-[[1945]]

|siły zbrojne = [[Armia Cesarstwa Niemieckiego]]<br /> [[Reichswehra]]<br /> [[Wehrmacht]]<br />[[Bundeswehra]]<br />

*[[kampania wrześniowa]]

*[[kampania francuska 1940]]

|późniejsza praca =

|odznaczenia =

Od 1 lipca 1934 Guderian był szefem sztabu Lutza w nowo utworzonym Dowództwie Wojsk Pancernych<ref name=Guderian30>{{cytuj książkę |nazwisko = Guderian| imię = Heinz| tytuł = Wspomnienia żołnierza| url = http://books.google.be/books?id=4ne7mQWBFb8C&pg=PA230&dq=Heinz+Guderian&hl=en&ei=d-8kTLa9DMilOJLt7NMC&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=4&ved=0CDUQ6AEwAzgK#v=onepage&q&f=false | wydawca = Bellona| rok = 2008| strony = 30| isbn = | język = | data dostępu = 2010-06-25}}</ref><ref name=NDB/>. U władzy był już wówczas [[Adolf Hitler]]. Koncepcje Guderiana i Lutza mogły być zrealizowane dzięki naciskowi, jaki Hitler kładł na unowocześnianie armii<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Guderian| imię = Heinz| tytuł = Wspomnienia żołnierza| url = http://books.google.be/books?id=4ne7mQWBFb8C&pg=PA230&dq=Heinz+Guderian&hl=en&ei=d-8kTLa9DMilOJLt7NMC&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=4&ved=0CDUQ6AEwAzgK#v=onepage&q&f=false | wydawca = Bellona| rok = 2008| strony = 65| isbn = | język = | data dostępu = 2010-06-25}}</ref>. Mimo to Guderian nie lubił Hitlera i nazistów ze względu na ich starania, by upolitycznić wojsko. Szczególnie rozgoryczony był po decyzji o usunięciu z armii [[Żydzi|Żydów]] i pozbawieniu żydowskich weteranów emerytur; podobno rozważał odejście z armii w geście protestu.

 

 

Mimo silnej pozycji, jaką duet Guderian-Lutz mógł się wówczas pochwalić w niemieckiej armii, wspólna walka obu oficerów o silne wojska zmechanizowane nie była jeszcze skończona. Guderian za szczególną przeszkodę w dalszym rozwoju uważał [[Ludwig Beck|Ludwiga Becka]], w latach 1933–1938 Szefa Sztabu Generalnego. Beck w połowie lat 30. podjął decyzję, aby [[brygada|brygady]] pancerne zaczęto przygotowywać do bliskiego współdziałania z dywizjami piechoty oraz rozkazał, aby część czołgów rozdzielono między tzw. [[Lekkie dywizje pancerne III Rzeszy|Lekkie Dywizje]], których główną rolą miało być rozpoznanie i osłona. Dla Guderiana oba te posunięcia były rujnowaniem dotąd zbudowanego potencjału jednostek pancernych i marnowaniem nielicznych posiadanych wówczas przez Niemcy czołgów. Uważał, że czołgi skoncentrowane powinny być niemal wyłącznie w silnych jednostkach pancernych, a piechota powinna się wciąż poruszać pieszo (z pomocą koni pociągowych), zaś Lekkie dywizje i tak nie miały potencjału ofensywnego<ref name=Guderian34>{{cytuj książkę |nazwisko = Guderian| imię = Heinz| tytuł = Wspomnienia żołnierza| url = http://books.google.be/books?id=4ne7mQWBFb8C&pg=PA230&dq=Heinz+Guderian&hl=en&ei=d-8kTLa9DMilOJLt7NMC&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=4&ved=0CDUQ6AEwAzgK#v=onepage&q&f=false | wydawca = Bellona| rok = 2008| strony = 34–35| isbn = | język = | data dostępu = 2010-06-25}}</ref>. Opinie te potwierdził przebieg [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]].

Guderian wspominał, że ''Achtung – Panzer!'', powstała za namową Lutza, który sądził, iż tego rodzaju książka pomoże zdobyć w społeczeństwie poparcie dla rozbudowy dywizji pancernych<ref name=Guderian36/>. Książka ta, napisana w kilka miesięcy, i to w czasie, gdy autor musiał zajmować się także dowodzeniem dywizją, jest obszerną, pragmatyczną analizą przeszłości i przyszłości czołgów, zarówno od strony technicznej, jak i taktyczno-operacyjnej. Rozmach, z jakim Guderian napisał ''Achtung – Panzer!'' prawdopodobnie zaskoczył Lutza, który spodziewał się raczej czegoś zbliżonego do propagandowej broszury. W wymiarze osobistym ''Achtung – Panzer!'' okazało się sukcesem Guderiana, wtedy już generała i dowódcy [[XVI Korpus Armijny (III Rzesza)|XVI Korpusu]]. Opublikowana w 1937 książka szybko stała się [[bestseller]]em i przyniosła mu dość pieniędzy, by mógł kupić sobie samochód.

 

 

 

Dzięki doświadczeniu Guderiana z jednostki łączności radiowej, które pozwoliło mu zrozumieć znaczenie porozumiewania się na bieżąco na polu walki, w chwili wybuchu wojny każdy niemiecki czołg był wyposażony w radioodbiornik, a wszystkie czołgi dowódców miały też radionadajnik. Takim nasyceniem sprzętu łącznościowego nie mogła się pochwalić wówczas żadna inna armia świata.

Zdaniem [[Wiktor Suworow|Wiktora Suworowa]] do końca życia nie mógł być pewien, czy nie zostaną mu postawione zarzuty popełnienia zbrodni wojennych na froncie wschodnim<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Suworow| imię = Wiktor| autor link = Wiktor Suworow| tytuł =Samobójstwo | wydawca = Wydawnictwo Adamski i Bieliński| miejsce = Warszawa | rok = 2004| strony = 222| isbn = 83-89187-43-4}}</ref> w związku z:

* [[Babi Jar|masakrą w Babim Jarze]], gdzie na skutek działań [[Schutzstaffel|SS]] zginęło ponad 70 tysięcy ludzi, a zbrodnia ta mogła zostać powiązana przez stalinowskich [[prokurator]]ów z przebywającym w okolicy Guderianem;

* formalną odpowiedzialnością, jako szef OKH, za wszystkie poczynania wojsk III Rzeszy, a więc między innymi za brutalne stłumienie [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] i zburzenie [[Warszawa|Warszawy]].