Kamienica przy Rynku 46 we Wrocławiu: Różnice pomiędzy wersjami

Kamienica swoim rodowodem sięga okresu średniowiecznego, z okresu którego zachowały się piwnice ze [[sklepienie kolebkowe|sklepieniem kolebkowym]] oraz partie murów granicznych powstających na przełomie lat 1300 - 1475. W 1562 roku budynek miał wysokość czterech kondygnacji i jednokondygnacyjny strych. Kamienica posiadała dwa niezależne wejścia oraz dwutraktowy podział parteru. Od 1748 roku właścicielem kamienicy był wrocławski kupiec J.G. Selenke. Za jego sprawą budynek przeszedł gruntownej przebudowie wnętrz i zmianie fasady. Najważniejszą zmianą było przeniesienie klatki schodowej znajdującej się na zewnętrznej stronie tylnej ściany kamienicy, do jej wnętrza. Nad czterema kondygnacjami umieszczono dwukondygnacyjne mieszkalne poddasze i jednokondygnacyjny strych. Budynek pokrywał dwuspadowy dach w układzie szczytowym. Czteroosiowa fasada uzyskała barokowy wygląd: Na wysokości drugiej i trzeciej kondygnacji, po bokach umieszczono lizeny. Pomiędzy czwarta kondygnacja a szczytem znajdował się profilowany gzyms a pod nim, w centralnej części, umieszczono [[Kartusz (ozdoba)|kartusz]] z monogramem "JGS". Nad gzymsem, prostokątna część szczytowa ujęta została zdwojonymi pilastrami zakończonymi trójkątnym naczółkiem<ref>[https://dolny-slask.org.pl/3971306,foto.html?idEntity=514909 Wnętrze kamienicy w 1905 roku - parter]</ref>{{odn|Eysymontt|Ilkosz|Tomaszewicz|Urbanik (red.)|2011|s=313}}.