Bronisław Rakowski: Różnice pomiędzy wersjami

W latach 1914–1917 służył w [[I Brygada Legionów Polskich|I Brygadzie Legionów Polskich]] w [[1 Pułk Piechoty (LP)|1 pułku piechoty]] oraz [[1 Pułk Ułanów Legionów Polskich|1 pułku ułanów]]. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku był słuchaczem [[Kawaleryjskie kursy Legionów Polskich|kawaleryjskiego kursu oficerskiego]] przy 1 pułku ułanów w [[Ostrołęka|Ostrołęce]]. Kurs ukończył z wynikiem bardzo dobrym w stopniu [[wachmistrz]]a szefa{{odn|CAW|loc=sygn. I.120.1.125 s. 11}}. W lipcu 1917 roku, po [[kryzys przysięgowy|kryzysie przysięgowym]], został wcielony do [[Armia Austro-Węgier|armii austro-węgierskiej]], a potem [[internowanie|internowany]] na [[Królestwo Węgier|Węgrzech]].

 

 

W okresie od czerwca 1919 do listopada<ref name="kawaleria">''O kawalerii polskiej XX wieku '' s. 109</ref> 1926 był dowódcą kolejno plutonu, szwadronu i dywizjonu oraz II zastępcą dowódcy [[7 Pułk Ułanów Lubelskich|7 pułku Ułanów Lubelskich]]. W latach 1926–1928 był słuchaczem Kursu Normalnego [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkole Wojennej]] w [[Warszawa|Warszawie]]. Z dniem 31 października 1928, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego [[oficer dyplomowany|oficera Sztabu Generalnego]], otrzymał przydział służbowy do [[Centrum Wyszkolenia Kawalerii]] w Grudziądzu na stanowisko głównego kierownika wyszkolenia bojowego{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 364-365}}{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 413}}. 23 grudnia 1929 roku ogłoszono jego przeniesienie do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie na stanowisko wykładowcy taktyki kawalerii{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 385}}.

Od sierpnia 1931 roku dowodził [[12 Pułk Ułanów Podolskich|12 pułkiem Ułanów Podolskich]] w Białokrynicy. 17 grudnia 1933 roku został awansowany na pułkownika ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 stycznia 1934 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów kawalerii{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 14 z 18 grudnia 1933 roku, s. 301}}. W lutym 1936 roku został wyznaczony na stanowisko szefa [[Wojskowe Biuro Historyczne|Wojskowego Biura Historycznego]] w Warszawie<ref name="kawaleria"/>.

 

 

Uwolniony na podstawie [[Układ Sikorski-Majski|układu Sikorski–Majski]], został od listopada 1941 do marca 1942<ref name="kawaleria"/> najpierw dowódcą Ośrodka Organizacyjnego [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1941–1942)|PSZ]] w ZSRR, a następnie dowódcą kolejno [[8 Dywizja Piechoty (PSZ)|8]] i od marca do września 1942<ref name="kawaleria"/> [[5 Wileńska Dywizja Piechoty|5 Dywizji Piechoty]]. W 1941 został awansowany do stopnia generała brygady. Od września 1942 do sierpnia 1943 był szefem Sztabu [[Armia Polska na Wschodzie|Armii Polskiej na Wschodzie]], a następnie do stycznia 1945 dowódcą [[2 Warszawska Brygada Pancerna|2 Brygady Pancernej]]{{odn|Kryska-Karski|Żurakowski|1991|s=154}}, z którą odbył kampanię włoską [[2 Korpus Polski (PSZ)|2 Korpusu Polskiego]].