Marcello Bacciarelli: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Pernambuko (dyskusja | edycje) poprawa linków |
Pernambuko (dyskusja | edycje) drobne redakcyjne |
||
Linia 57:
W roku 1787 z polecenia króla odbył dłuższą podróż po Włoszech, skąd przywiózł zakupione cenne dzieła sztuki, tworzące wraz z całym szeregiem innych sławną galerię Stanisława Augusta. Kolekcja sztuki starożytnej; antycznej Grecji oraz starożytnego Rzymu, miała według planów króla posłużyć jako wzorce dla uczniów do planowanej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W tym celu artysta zakupił również ''kolekcję gipsów'' czyli rzeźb wykonanych jako modele dla malarzy na podstawie, których rysowali później studia ruchu oraz [[akt]]y{{odn|Rastawiecki|1850}}. W czasie tej podróży malarz odwiedził też m.in. [[Wiedeń]], [[Drezno]], [[Berlin]], [[Bolonia|Bolonię]] oraz Rzym, których akademie sztuk pięknych umieściły go w gronie swych członków, a od papieża [[Pius VI|Piusa VI]] otrzymał [[Order Złotej Ostrogi]]{{odn|Rastawiecki|1850}}.
Bacciarelli pozostał w Polsce również po abdykacji króla (1795). W 1812 roku przystąpił do [[Konfederacja Generalna Królestwa Polskiego|Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego]]<ref>Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 2, s. 15.</ref>. Angażował się w działalność publiczną i społeczną. W latach 1807–1818 był członkiem rzeczywistym [[Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk|Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk]]<ref>[[Aleksander Kraushar]], ''Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk 1800-1832. Monografia historyczna osnuta na źródłach archiwalnych. Ks. 4. Czasy polistopadowe. Epilog: 1831-1836'', 1906, s. 479.</ref>. W latach 1816-1818 był profesorem malarstwa oraz pierwszym dziekanem Oddziału Nauk i Sztuk Pięknych przy [[Królewski Uniwersytet Warszawski|Królewskim Uniwersytecie Warszawskim]]. Bacciarelli pełnił funkcję dziekana honorowego wydziału i jego zadaniem był jedynie merytoryczny nadzór nad jego organizacją oraz ogólnym kształtem. Wraz ze [[Stanisław Staszic|Stanisławem Staszicem]], [[Jan Wincenty Bandtkie|Janem Wincentym Bandtkie]], [[Wojciech Szweykowski|Wojciechem Szweykowskim]] oraz innymi zasiadał także w Radzie ogólnej tego Uniwersytetu{{odn|Orgelbrand S.|s=421}}{{odn|Rastawiecki|1850}}{{odn|Bieliński|1907}}. Uznawany jest za prekursora i współtwórcę narodowej szkoły malarstwa polskiego razem z [[Jan Piotr Norblin|Janem Piotrem Norblinem]]. Jego pedagogiczna działalność przyczyniła się w istotny sposób do popularyzacji oraz rozwoju
Zmarł w Warszawie w 1818. W Polsce przebywał w sumie 52 lata czyli większość swojego życia. W Warszawie mieszkał w latach 1766-1818 i tutaj pozostawił prawie całą swą twórczość. Tak jak jego żona Fryderyka, został pochowany na cmentarzu ujazdowskim przy kościele parafialnym św. Anny i św. Małgorzaty. Po rozebraniu świątyni i zamknięciu cmentarza w 1822, ich szczątki zostały przeniesione do podziemi [[Bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela w Warszawie|katedry św. Jana]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Gajewski | imię = Marian | tytuł = Urządzenia komunalne Warszawy. Zarys historyczny | wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy | miejsce = Warszawa | data = 1979 | strony = 404–405 | isbn = 83-06-00089-7}}</ref>.
| |||