Antoni Sebastian Dembowski: Różnice pomiędzy wersjami

|1. funkcja - okres = [[1737]]-–[[1752]]

|2. funkcja - okres = [[1752]]-–[[1763]]

'''Antoni Sebastian Dembowski''' herbu [[Jelita (herb szlachecki)|Jelita]] (ur. [[2 lutego]] [[1682]] w [[Zambrów|Zambrowie]] –, zm. [[17 września]] [[1763]] w Bętkowie pod Wolborzem) – polski duchowny katolicki, [[biskupi płoccy|biskup płocki]] i [[biskupiBiskupi kujawscywłocławscy|kujawski]], prezydent [[Trybunał Skarbowy Koronny|Trybunału Skarbowego Koronnego]] w 1742 roku<ref>Trybunał Skarbu Koronnego z Duchem S. wszystkim na dobre wychodzący, kazaniem w Poniedziałek świąteczny podczas wotywy na zaczęciu tegoż J. O. Trybunału w kościele farnym Radomskim pokazany. JJ. WW. PP. utriusque subsellii senatus et equestris ordinis kommissarzom z powinną wielkich imion rekognicyą dedykowany przez X. Samuela od S. Floryana Sch. Piar. ordynaryusza Katedr. Krak. y Kommissarskiego kaznodzieję Roku 1742. W Warszawie w druk. JKM. y Rzpltey XX. Schol. Piarum fol., 10 ark." ” WYSOCKI Samuel, Warszawa 1742, [b.n.s.].</ref>, [[Referendarz koronny|referendarz wielki koronny]] w latach 1730-17351730–1735, regent kancelarii koronnej do 1730 roku<ref>Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku, Kórnik 1992, s. 165.</ref>, publicysta i komediopisarz.

Syn [[Florian Dembowski|Floriana Dembowskiego]], sędziego ziemskiego płockiego (szlachcica herbu Jelita) i Ewy z Ciechanowieckich. Brat [[Mikołaj Dembowski|Mikołaja Dembowskiego]], [[biskupi kamienieccy|biskupa kamienieckiego]] i [[Jan Dembowski (biskup kujawsko-pomorski)|Jana Dembowskiego]], [[biskupi włocławscy|biskupa sufragana włocławskiego]]. Wykształcenie uzyskał u jezuitów w [[Pułtusk]]u, [[Płock]]u i Warszawie. Po ukończeniu nauk dostał się do kancelarii ziemskiej w Czersku. Przez pewien czas (lata 1700-17051700–1705) przebywał na dworze kanclerza wielkiego koronnego, a zarazem biskupa warmińskiego [[Andrzej Chryzostom Załuski|Andrzeja Chryzostoma Załuskiego]]. We wrześniu roku 1705, za udział w tajnych układach z Rosją i Prusami, został aresztowany przez Sasów i uwięziony razem z kanclerzem w czasie pobytu w Dreźnie. Po uwolnieniu był sekretarzem podkanclerza [[Jan Sebastian Szembek|Jana Szembeka]]. W czasie walk pomiędzy [[August II Mocny|Augustem II]] a [[Stanisław Leszczyński|Stanisławem Leszczyńskim]] zdecydowany i wierny stronnik obozu saskiego. W roku 1713 wyjechał do Wiednia jako sekretarz poselstwa przy Krzysztofie Szembeku, biskupie inflanckim. Zwiedził m.in. Niemcy, Włochy, Francję i Holandię. W roku 1716 został sekretarzem królewskim i przeniósł się wraz z dworem królewskim do Saksonii. W roku 1725 ożenił się z Salomeą Zuzanną Rupniewską. Otrzymał szereg godności dworskich; w 1730 roku został referendarzem koronnym. Poseł na sejm 1729 roku z [[województwo płockie (I Rzeczpospolita)|województwa płockiego]]<ref>Teka Gabryela Junoszy Podoskiego, t. III, Poznań 1856, s. 300.</ref>. Był posłem z [[ziemia warszawska|ziemi warszawskiej]] na sejm 1730 roku<ref>Teka Gabryela Junoszy Podoskiego, t. IV, Poznań 1856, s. 16.</ref>. Po śmierci Augusta II popierał kandydaturę [[August III Sas|Augusta III]]. Po jej przeforsowaniu pełnił przy królu obowiązki referendarskie. Był starostą tymbarskim, będzińskim i płockim.

W roku 1748 odznaczony [[Order Orła Białego|Orderem Orła Białego]]<ref>Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 177.</ref>. W działalności duszpasterskiej rozpowszechniał kult [[Pasja|Męki Pańskiej]]. Występował przeciwko [[masoneriaWolnomularstwo|masonerii]]. W życiu publicznym wspierał politykę dynastii saskiej.

* ''ListRefleksje poufnyprzyjaciela nad Przestrogą braterską'', wyd. 1731-1734, (broszura przeciw S. Leszczyńskiemu)

* ok. 1740 Dembowski naszkicował 10-arkuszową książkę, którą następnie J.B. Steinhäuser rozszerzył w traktat pt. ''De l'étatl’état et du gouvernement politique de la République'', 1744, (wyciąg z tego traktatu został wydany pt. ''Mémoires sur le gouvernement de la Pologne'', Mannheim 1759; wznow.: Amsterdam 1770), przekł. niemiecki: ''Grundriss der heutigen Staatsverfassung von Polen. Unter der Aufsicht des Verfassers aus dem Französischen übersetzt und mit Zusätzen vermehret'', Frankfurt am Main 1763

* ''Mowa... na sejmie 1740'', wyd. J. Daneykowicz Ostrowski "Swada„Swada polska i łacińska"łacińska”, t. 1, Lublin 1745

* ''Le Mal endémique des francs-maçons'', wyd. 8 czerwca 1745, (broszura)

* ''Refleksja z sumariuszem trzech części dowodów o przyjściu Mesjasza'' w książce F.A. Kobielski "Światło„Światło na oświecenie narodu niewiernego, to jest kazania w synagogach żydowskich miane"miane”, Lwów 1746

* ''Punkt honoru'', 1749, (satyra)

* ''Godzinki męki Pana naszego Jezusa Chrystusa z proroctw i z pisma Starego Testamentu złożone, a na wzór godzin kościelnych rozłożone, przetłumaczone po polsku'', Gdańsk 1743, (w jęz. polskim i łacińskim)