Wojna sześciodniowa: Różnice pomiędzy wersjami

23 maja Izrael cytując międzynarodowe prawo oświadczył, że zamknięcie cieśnin jest nielegalne i zapowiedział rozważenie kroków zapobiegawczych. Oficjalne oświadczenie uznawało ogłoszenie blokady morskiej cieśnin jako wyraźny akt agresji – jako pierwszy strzał w nowej wojnie<ref>{{cytuj książkę|tytuł= United Nations Conference on the Law of the Sea|wydawca= UN Publications|miejsce= Genewa|rok= 1958|strony= 132–134|isbn=}}</ref>. Egipt i pozostałe państwa arabskie uznały w odpowiedzi, że jakiekolwiek działanie ofensywne Izraela byłoby nieusprawiedliwioną prawnie samoobroną, ponieważ nie nastąpił żaden zbrojny atak. Dodatkowo Egipt oświadczył, że rejon [[Zatoka Akaba|Zatoki Akaba]] zawsze znajdował się na jego wodach terytorialnych i prawo korzystania z tej drogi wodnej przysługuje jedynie państwom zaprzyjaźnionym – Jordanii i Arabii Saudyjskiej. Nie uwzględniono przy tym twierdzenia, że w Zatoce Akaba znajduje się także izraelski port [[Ejlat]].

 

 

26 maja egipski prezydent Naser powiedział: ''„Zamierzamy przypuścić frontalny atak na Izrael. To będzie wojna totalna. Naszym podstawowym celem będzie unicestwienie Izraela”''. 28 maja Naser dodał: ''„samo istnienie Izraela stanowi agresję”''. Równocześnie zagroził on całkowitym zamknięciem Kanału Sueskiego, gdyby jakiekolwiek państwo spróbowało interweniować w trakcie wojny egipsko-izraelskiej<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Stone|imię= David|tytuł= Wars of the Cold War|wydawca= Brassey's|miejsce= Genewa|rok= 2004|strony= |isbn= 1857533429}}</ref>. 29 maja Naser zażądał od Izraela oddania portu Ejlat i innych terenów położonych wzdłuż linii demarkacyjnej.