Wersja z 14:15, 2 mar 2018 edytuj AndrzeiBOT (dyskusja \| edycje) Boty 392 495 edycji m Bot dokonuje drobnych zmian redakcyjnych oraz typograficznych ← poprzednia edycja		Wersja z 20:37, 19 maj 2018 edytuj anuluj edycję Paweł Ziemian BOT (dyskusja \| edycje) Boty 1 384 760 edycji m Tworzę Szablon:Cytuj następna edycja →
Linia 1: '''Puławianie''' – potoczna nazwa [[koteria\|koterii]] (działalność [[Frakcja (polityka)#Frakcja partyjna\|frakcyjna]] była wówczas w partii zakazana) powstałej w kierownictwie [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza\|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] w 1956. Nazwa pochodzi od zespołu modernistycznych kamienic przy [[Ulica Puławska w Warszawie\|ul. Puławskiej]] 24 i 26 w [[Warszawa\|Warszawie]], które przetrwały wojnę, zasiedlonych po wojnie głównie przez wysokich funkcjonariuszy partyjnych, w których mieszkali niektórzy ze zwolenników tej frakcji. Do najbardziej prominentnych przedstawicieli puławian należeli [[Roman Zambrowski]] i [[Leon Kasman]]. Orientacja „puławska” skupiała głównie inteligentów, działaczy czynnych w pierwszym dziesięcioleciu Polski Ludowej. Do związanych z „puławianami” zaliczano również działaczy takich jak [[Jerzy Albrecht]], [[Antoni Alster]], [[Celina Budzyńska]], [[Tadeusz Daniszewski]], [[Ostap Dłuski]], [[Edward Gierek]], [[Romana Granas]], [[Piotr Jaroszewicz]], [[Helena Jaworska]], [[Julian Kole]], [[Wincenty Kraśko]], [[Stanisław Kuziński]], [[Władysław Matwin]], [[Jerzy Morawski]], [[Marian Naszkowski]], [[Roman Nowak]], Mateusz Oks, [[Józef Olszewski]], [[Mieczysław Popiel]], [[Jerzy Putrament]], [[Mieczysław Rakowski]], [[Adam Schaff]], [[Artur Starewicz]], [[Stefan Staszewski]], [[Jerzy Sztachelski]], [[Michalina Tatarkówna-Majkowska]], [[Roman Werfel]], [[Janusz Zarzycki]]<ref name="eisler">{{Cytuj\|autor = [[Jerzy Eisler]],; \|tytuł = ''Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989~~'',~~ ~~BGW,~~\|data ~~Warszawa~~= 1992, s.\|isbn ~~61-63.~~= ~~{{ISBN\|~~83-7066-208-0 \|miejsce = Warszawa \|wydawca = BGW \|s = 61-63 \|oclc = 834077717 }}.</ref>, a także byli [[Polska Partia Socjalistyczna\|PPS-owcy]], jak [[Tadeusz Dietrich]], [[Henryk Jabłoński]], [[Oskar Lange]], [[Lucjan Motyka]], [[Adam Rapacki (polityk)\|Adam Rapacki]]<ref>Wojciech Roszkowski, ''Najnowsza historia Polski 1914-1993'', Warszawa 1995.</ref>, [[Andrzej Werblan]]<ref>{{cytuj książkę \|nazwisko= Eisler\|imię= Jerzy\|autor link= Jerzy Eisler\|tytuł= Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989\| rozdział= Październik i „Mała stabilizacja”\| nazwisko r= \| imię r= \| autor r link= \|wydawca= POW „BGW”\|miejsce= Warszawa\|rok= 1992\|strony= 62\|isbn= 8370662080}}</ref>. Wielu z nich było pochodzenia żydowskiego, co natolińczycy wykorzystywali w propagandzie, nazywając puławian „Żydami”. W czasach stalinowskich oprócz stanowisk w partii zajmowali wysokie stanowiska głównie w prasie partyjnej i w instytutach związanych z kierownictwem PZPR. Koteria puławian była opozycyjna wobec [[natolińczycy\|natolińczyków]], którzy mieli poparcie ze strony [[Nikita Chruszczow\|Nikity Chruszczowa]]<ref name="jedl">[http://www.bu.umk.pl/Archiwum_Emigracji/Bibl.htm Witold Jedlicki, ''Chamy i Żydy''], Paryż 1962, s. 3-41, „[[Kultura (miesięcznik)\|Kultura]]” nr 12/1962.</ref>, I sekretarza KC [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego\|KPZR]]. „Puławianie” wyrobili sobie wcześniej opinię „[[Dogmatyzm\|dogmatyków]] i [[Stalinizm\|stalinowców]]”<ref name="eisler" />. Jednak po śmierci [[Józef Stalin\|Stalina]] zaczęli dążyć do [[Liberalizacja\|liberalizacji]] systemu [[realny socjalizm\|realnego socjalizmu]]. Zmiana ich orientacji była oceniana jako nieszczera i nieprawdziwa, służąca zachowaniu stanowisk i pozycji w państwie<ref name="eisler" />. Z czasem za „puławianami” opowiedział się ówczesny I sekretarz KC PZPR [[Edward Ochab]]<ref name="eisler" />.

Puławianie: Różnice pomiędzy wersjami