Pedro Calderón de la Barca: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 39:
Poetę spotkały w tym czasie również osobiste nieszczęścia. W 1645 roku poległ w Katalonii jego młodszy brat José. Dwa lata później zmarł starszy Diego. W tym samym 1647 roku umarła też, nieznana z imienia ukochana artysty, matka jego syna – Pedra José. Niewiele wiadomo na temat tego związku. Przypuszcza się, że był on "sekretnym małżeństwem", jakich nie brak w dramatach Calderóna. Pod wpływemn tych przeżyć poeta wstąpił w 1650 roku do trzeciego zakonu św. Franciszka, a w 1651 roku przyjął święcenia kapłańskie. 18 września odprawił swą pierwszą mszę.
=== Lata milczenia ===
W 1653 roku Calderón objął w Toledo funkcję kapelana w kaplicy Nowych Królów (Capilla de los Reyes Nuevos) tamtejszej katedry. Nominacja na kapelana kaplicy w Toledo spotkała się ze sprzeciwem Patriarchy Indii, który uważał, że pisanie komedii dyskwalifikuje kandydata. Calderón odpowiedziałː ''Pisanie komedii jest rzeczą dobrą albo złą. Jeśli jest dobrą, trzeba mnie pozostawić w spokoju; a jeśli złą, nie należy u mnie komedii zamawiać.'' Poeta oddalił się w tym czasie od świata, oddając się lekturze i medytacji. Swój dom wypełnił księgami teologicznymi i traktatami religijnymi oraz licznymi dziełami sztukiː obrazami i polichromowanymi rzeźbami. Posiadał w swoim domu wizerunki Chrystusa biczowanego i ukrzyżowanego, liczne przedstawienia Matki Boskiej, czternaście kamiennych stacji Drogi Krzyżowej, pejzaże, relikwiarze. W Toledo powstał poemat Calderóna ''Psalle et sile'' (''Śpiewa i milczy'' albo ''Modli się w milczeniu''), w którym poeta wysławia ciszę i skupienie pobudzające duszę do rozmyślań. ''Nie ma towarzysza pewniejszego niż samotność'' pisze w tym czasie.
Swoje pisarskie zatrudnienia dramaturg ograniczył w tym czasie do tworzenia ''autos sacramentales'' oraz dramatów muzycznych i mitologicznych, zamawianych przez dwór królewski. Z e względu na pogarszający się stan zdrowia i konieczność częstych wizyt w stolicy związanych z przygotowaniem swych dramatów do wystawienia, w 1663 roku poeta przeniósł się na stałe do Madrytu. Król uhonorował go przy tej okazji godnością królewskiego kapelana. W 1665 roku zmarł protektor Calderóna, król Filip IV. Za panowania jego następcy Karola II, który również darzył poetę swymi łaskami, zmianie uległa atmosfera życia dworskiego, publiczność dworska żądała sztuk coraz bardziej dziwacznych i niezwykłych, nasiliły się też ataki czynników religijnych na poetę, głównie w związku z wykorzystywaniem przez niego w przeznaczonych na uroczystość Bożego Ciała ''autos'', wątków mitologicznych. Calderón nie przestał być jednak najpopularniejszym dramaturgiem swoich czasów. W 1664 roku wydano ''Tercera parte'' jego dramatów. Część czwarta i nieautoryzowana piąta ukazały się w 1672 i 1677 roku. Wydanie z 1672 roku zostało poprzedzone prologiem autora, w którym wymieniał on swoje sztuki.
== Dzieło ==
| |||