Wikipedia

Pepin Krótki: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Boty
1 384 760 edycji
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
Runab (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
40 949 edycji
kilka przypisów
Linia 1:
{{dopracować|więcej przypisów}}
{{Władca infobox
|władca = Pepin Krótki
Linia 39 ⟶ 40:
 
== Życiorys ==
Pepin dorastał w klasztorze w [[Saint-Denis (Seine-Saint-Denis)|Saint-Denis]]{{odn|Riché|1997|s=51}}. Po śmierci ojca został majordomem królestwa wraz z bratem [[Karloman (syn Karola Młota)|Karlomanem]]. Objął Neustrię i Burgundię. Przeciwko władzy obu braci wystąpił trzeci syn Karola Młota [[Griffo]], syn Swanhildy bawarskiej. Obaj bracia zamknęli jednak Griffa w zamku Chévremont w pobliżu Liége<ref>P. {{odn|Riché, ''Karolingowie'', |1997|s. =53.</ref>}}. 15 sierpnia 747 roku Karloman zrezygnował z władzy i został mnichem w klasztorze na [[Monte Cassino]]. Pepin przejął faktycznie całą władzę w królestwie Franków.▼
Pepin dorastał w klasztorze w [[Saint-Denis (Seine-Saint-Denis)|Saint-Denis]]<ref>P. Riché, ''Karolingowie'', s. 51.</ref>.
▲Po śmierci ojca został majordomem królestwa wraz z bratem [[Karloman (syn Karola Młota)|Karlomanem]]. Objął Neustrię i Burgundię. Przeciwko władzy obu braci wystąpił trzeci syn Karola Młota [[Griffo]], syn Swanhildy bawarskiej. Obaj bracia zamknęli jednak Griffa w zamku Chévremont w pobliżu Liége<ref>P. Riché, ''Karolingowie'', s. 53.</ref>. 15 sierpnia 747 roku Karloman zrezygnował z władzy i został mnichem w klasztorze na [[Monte Cassino]]. Pepin przejął faktycznie całą władzę w królestwie Franków.
 
Pepin dokonał zamachu stanu, detronizując króla Childeryka III i został konsekrowany na króla Franków przez [[Bonifacy-Winfrid|świętego Bonifacego]] (w październikulistopadzie 751lub rokupodczas (lubBożego Narodzenia w marcu751 752roku) jako pierwszy władca z dynastii [[Karolingowie|Karolingów]]{{odn|Fałkowski|2011|s=70}}{{odn|Weinfurter|2013|s=20}}. Wcześniej od [[Zachariasz (papież)|papieża Zachariasza]] otrzymał poparcie w formie rozporządzenia, by tytuły królewskie nadawano tym, którzy realnie sprawują władzę{{odn|Weinfurter|2013|s=20}}. Jego prawo do władzy pozostawało jednak wciąż dyskusyjne, dlatego zawarł sojusz z papiestwem, zaproponowany przez kolejnego papieża, [[Stefan II (papież)|Stefana II]]. Zalegalizował on jego władzę przez namaszczenie w dniu 28&nbsp;lipca 754 roku w bazylice [[Bazylika Saint-Denis|Saint-Denis]] pod Paryżem, a tym samym zobowiązał go do obrony Rzymu przed [[Longobardowie{{odn|Longobardami]]Weinfurter|2013|s=20}}.
 
Był to akt niezwykłej wagi dla losów [[Państwo Kościelne|państwa papieskiego]] i stosunków państwo–kościół w następnych wiekach. Kościelne powiązania Karolingów sprzyjały formułowaniu idei o szczególnym posłannictwie Franków jako ludu bożego. Jednocześnie spotkanie Pepina ze Stefanem II dało początek rytualnym formom kontaktów wzajemnych, które z różnym nasileniem obowiązywały w Europie przez resztę średniowiecza<ref>Gerd{{Cytuj książkę | nazwisko = Althoff, ''Potęga| Rytuału.imię = Gerd | tytuł = Symbolika władzy w średniowieczu'', | wydawca = Wydawnictwo NaukowejNaukowe PWN, | data = 2011.}}</ref>.
 
Latem 754 roku w pierwszej wyprawie na Longobardów pokonał ich króla [[Aistulf]]a i zmusił do ustępstw na rzecz papieża. Jednak już w 756 roku Aistulf złamał pokój i napadł na papiestwo. Pepin po raz drugi przekroczył Alpy i pokonał Longobardów. Wsparł jednocześnie ideę utworzenia nowego państwa kościelnego – ''Patrimonium Sancti Petri''<ref> (Ojcowizna Świętego Piotra.</ref>) – które&nbsp; przetrwało aż do 1870 roku. Od tej chwili Karolingowie zajęli miejsce [[Cesarstwo Bizantyńskie|cesarzy bizantyńskich]] jako opiekunów Kościoła i wiary<ref>Jan{{Cytuj książkę | nazwisko = Baszkiewicz, ''| imię = Jan | tytuł = Historia Francji'', | wydawca = Ossolineum | data = 1978, s.| strony = 25.}}</ref>.
 
W latach 752-760752–760, korzystając z przejściowej słabości [[Umajjadzi|Umajjadów]] i [[al-Andalus]], prowadził kampanię przeciw [[Maurowie|Maurom]], pozyskując dla Franków tereny po północnej stronie Pirenejów ([[Septymania|Septymanię]]), w tym [[Narbona|Narbonę]] (w [[759]] roku) oraz tereny obecnego [[Roussillon (Francja)|Roussillon]] (760).
 
W 740 roku poślubił swoją kuzynkę [[Bertrada z Laonu|Bertradę z Laonu]] córkę hrabiego Laon [[Herybert z Laonu|Heriberta]] (Chariberta). Pepin Krótki i Bertrada byli rodzicami [[Karol Wielki|Karola Wielkiego]] i [[Karloman I (król Franków)|Karlomana]], którzy – zgodnie z jego wolą – podzielili państwo między siebie po jego śmierci. Ze związku tego przyszła na świat również córka [[Gizela (córka Pepina Krótkiego)|Gizela]] (została ona zakonnicą).
Linia 58:
 
== Bibliografia ==
* {{cytuj książkę |autor odn = tak | nazwisko =Pierre Riché | imię = Pierre | tytuł = Karolingowie: Ród który stworzył Europę | miejsce = Warszawa | rok = 1997 | wydawca = Dom Wydawniczy Volumen | isbn = 83-86857-13-7}}
* {{Cytuj książkę | odn = tak | nazwisko = Weinfurter | imię = Stefan | tytuł = Niemcy w średniowieczu 500–1500 | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | miejsce = Warszawa | data = 2013 | isbn = 978-83-01-17326-5 | rozdział = Rozdział I. Państwo Franków}}
* {{Cytuj książkę | odn = tak | nazwisko = Fałkowski | imię = Wojciech | tytuł = Wielki Król. Ideologiczne podstawy władzy Karola Wielkiego | wydawca = Towarzystwo Naukowe Societas Vistulana | data = 2011 | isbn = 978-83-933736-0-4}}
 
{{Królowie frankijscy}}
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Pepin_Krótki”