Sejm niemy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Thraen (dyskusja | edycje)
m Wycofano edycje użytkownika 213.146.52.171 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Thraen.
Znacznik: Wycofanie zmian
Kelvin (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 6:
August II Mocny dążył do ściślejszego powiązania Rzeczypospolitej Obojga Narodów i [[Elektorat Saksonii|Elektoratu Saksonii]], w której był dziedzicznym [[Elektorzy Rzeszy|elektorem]]. Polska była wówczas pod wpływem cara Piotra I, którego wojska stacjonowały na jej terenie, natomiast August II dążył do zmniejszenia jego ingerencji w sprawy Rzeczypospolitej. Po wprowadzeniu [[Armia saska|wojsk saskich]] na tereny Polski w 1710 roku i brutalnemu nakładaniu przez nie kontrybucji na zrujnowanych wcześniej podczas [[III wojna północna|III Wojny północnej]] majątkach szlacheckich, szlachta zareagowała zawiązaniem w listopadzie 1715 [[konfederacja tarnogrodzka|konfederacji tarnogrodzkiej]], czego skutkiem była dwuletnia [[wojna domowa]].
 
Szlachta po nieudanych rokowaniach z królem, zwróciła się o mediację do cara Rosji, [[Piotr I Wielki|Piotra I]]. Skutkiem tego był układ między królem a szlachtą zawarty [[3 listopada]] [[1716]] w Warszawie przy mediacji posła rosyjskiego [[Grzegorz DołgorukiDołgorukow|Grzegorza DołgorukiegoDołgorukowa]], zatwierdzony później na jednodniowym sejmie, zwanym później niemym<ref>[http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=65263, ''Volumina legum'', T. 6], s. 112–204.</ref>. Z powodu obaw przed jego zerwaniem nikomu oprócz przewodniczącego obradom marszałka [[Stanisław Ledóchowski|Stanisława Ledóchowskiego]] oraz odczytujących nowe uchwały posłów nie wolno było się odzywać.
 
Wbrew powtarzanym w historiografii poglądom, Piotr I nie był gwarantem traktatu warszawskiego, do czego nie dopuścili król i konfederaci<ref>''Historia dyplomacji polskiej, t. II 1572–1795'', Warszawa 1982, s. 369.</ref>. W dodatku zobowiązał się wyprowadzić swoje wojska po uspokojeniu się w Polsce sytuacji wewnętrznej, co uczynił w 1719 roku.
Linia 31:
 
== Próba wyzwolenia spod obcej kurateli ==
[[5 stycznia]] [[1719]] podpisano w [[Wiedeń|Wiedniu]] sojusz cesarza [[Karol VI Habsburg|Karola VI]], [[Jerzy I Hanowerski|Jerzego I]] i Augusta II Mocnego wymierzony przeciw Rosji, pozostawiając ten układ w zawieszeniu ([[Łacina|łac.]] ''in suspenso manere'') aż do formalnego potwierdzenia przez Sejm Rzeczypospolitej<ref>[[Szymon Askenazy]] [http://archive.org/details/dwastulecia18i1902askeuoft ''Dwa stulecia'' t. 2] Warszawa 1910 s. 13n.</ref>. Wobec zerwania kolejnych Sejmów (30 grudnia 1719 – 22 lutego 1720) i (30 września – 11 listopada 1720) sprawa została zaprzepaszczona<ref>[[Kazimierz Jarochowski]], ''Próba emancypacyjna polityki Augustowej i intryga Posadowskiego, rezydenta pruskiego w Warszawie'', w: [https://www.sbc.org.pl/dlibra/show-content/publication/edition/9488?id=9488 ''Nowe opowiadania i studia historyczne''], Warszawa 1882, s. 317 – 376317–376. Tenże, ''Car Piotr i August II. w trzechleciu po sejmie niemym z roku 1717.'', w: [http://jbc.bj.uj.edu.pl/Content/356635/NDIGDRUK014547.pdf ''Rozprawy historyczno-krytyczne''] Poznań 1889, s. 39 - 12939–129. Urszula Kosińska, ''Sejm 1719 – 1720 a sprawa ratyfikacji traktatu wiedeńskiego'', Warszawa 2003, {{ISBN|83-89100-25-8}}.</ref>.
 
== Zobacz też ==