Łokacze: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
MZM (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne, lit.
Linia 27:
'''Łokacze''' ([[Język ukraiński|ukr.]] ''Локачі'') – [[osiedle typu miejskiego]] na [[Ukraina|Ukrainie]] i stolica rejonu w [[Obwód wołyński|obwodzie wołyńskim]]. 4,0 tys. mieszkańców (szacunek na 2006).
 
Prywatne miasto szlacheckie położone było w XVI wieku w [[województwo wołyńskie (I Rzeczpospolita)|województwie wołyńskim]]<ref>Zenon Guldon, Jacek Wijaczka,: ''Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku'', [w:] Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 163.</ref>.
 
==Historia==
W [[II Rzeczpospolita|II RP]] Łokacze należały do [[gmina Chorów (powiat horochowski)|gminy Chorów]] [[powiat horochowski|powiatu horochowskiego]] [[województwo wołyńskie (II Rzeczpospolita)|województwa wołyńskiego]]. [[Żydzi]] stanowili 70% mieszkańców, oprócz nich mieszkali także [[Ukraińcy]] i [[Polacy]]<ref name=siem>Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko,: ''Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945'', Warszawa 2000, {{ISBN|83-87689-34-3}}, s. 142-143</ref>.
 
Od września 1939 pod okupacją sowiecką, od [[23 czerwca]] [[1941]] pod okupacją niemiecką. W miasteczku znajdował się posterunek niemieckiej żandarmerii i [[Schutzmannschaft|ukraińskiej policji]]. Ludność żydowską zamknięto w [[getto|getcie]], zlikwidowanym [[13 września]] [[1942]]; [[Sicherheitsdienst|SD]] z udziałem ukraińskich policjantów rozstrzelało 1350 osób<ref>''Холокост на территории СССР: Энциклопедия'', Moskwa 2009, {{ISBN|978-5-8243-1296-6}} s. 538</ref>.
 
[[17 kwietnia]] [[1943]] korzystając z nieobecności Niemców i dezercji ukraińskich policjantów Łokacze zaatakowała [[Ukraińska Powstańcza Armia|UPA]] zabijając 14 Polaków; zabrano także lekarstwa i środki opatrunkowe z apteki. Po [[11 lipca]] [[1943]] Łokacze stały się schronieniem dla uchodźców z [[rzeź wołyńska|rzezi wołyńskiej]]. Niemcy zwerbowali do policji 27 Polaków; istniała także tolerowana przez nich samoobrona. Oba oddziały wraz z Niemcami broniły miasteczka oraz partolowałypatrolowały okolicę. Ustalono, że zabiły one 26 Ukraińców. W styczniu i lutym 1944 większość Polaków ewakuowała się do większych ośrodków; [[2 lutego]] Łokacze opuścili Niemcy. [[13 czerwca]] [[1944]] na miejscowość ponownie napadła UPA zabijając nieustaloną liczbę Polaków<ref name=siem />.
 
==Zabytki==
Linia 43:
 
== Bibliografia ==
* Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski,: ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', t. V, Warszawa, 1880–1902, ss. 687-88.
 
== Linki zewnętrzne ==