Oblężenie Malty (1565): Różnice pomiędzy wersjami

Oblężeni pomimo początkowego przerażenia utrzymywali się w ryzach dzięki sprawnemu dowodzeniu przez [[wielki mistrz|wielkiego mistrza]] zakonu – [[Jean de la Valette|Jeana de la Valette]], który licząc się z tym, że uchronić wyspę mogą tylko posiłki (które były obiecane przez [[władcy Hiszpanii|króla Hiszpanii]] [[Filip II Hiszpański|Filipa II]]), ze wszystkich sił angażował się w jak najdłuższe utrzymywanie pozycji (cokosztem przypłaciłoutraty życiemżycia ponad stu kawalerów zakonu oraz tysiąca żołnierzy – obrońców fortu św. Elma), by porażkami nie zniechęcić wicekróla [[Sycylia|Sycylii]] od udzielenia mu pomocy. Morale obrońcow wzrosło kiedy przybyła licząca około 700 żołnierzy odsiecz zwana ''Piccolo Soccorso'', co dowodziło, że nie zapomniano o kawalerach i że odsiecz jest możliwa. Mimo to stan umocnień obronnych był krytyczny, gdyż ostrzał wojsk osmańskich trwał nieustannie.