Feliks Koneczny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Bibliografia: drobne techniczne
→‎Życiorys: Uzupełnienia.
Linia 19:
 
== Życiorys ==
=== Pochodzenie, rodzina i życie prywatne ===
Jego ojciec był urzędnikiem kolejowym, a on sam ukończył z wyróżnieniem [[Gimnazjum św. Jacka w Krakowie|Gimnazjum św. Jacka]] w [[Kraków|Krakowie]]. W latach 1883–1888 studiował historię na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], tytuł [[doktor (stopień naukowy)|doktora]] uzyskał za pracę: ''Najdawniejsze stosunki Inflant z Polską do r. 1393''. Rozprawa jego spotkała się z dużym uznaniem recenzentów A. Lewickiego i W. Zakrzewskiego, którzy podkreślali „niepospolity talent kombinacyjny" doktoranta, chociaż jednocześnie zarzucali mu zbyt daleko idące wnioski, które jakoby wysuwał na podstawie zbyt fragmentarycznych wiadomości”. Promocja doktorska Feliksa Ko­necznego odbyła się 2 lipca 1888 roku<ref>Ryszard Polak, ''Feliks Koneczny. Biografia uczonego'' „Człowiek w kulturze”, nr 10 z 1998 r., s. 166</ref>. W latach 1889–1890 prowadził badania w archiwach [[Watykan|watykańskich]]. Po powrocie pracował naukowo w Archiwum [[Akademia Umiejętności|Akademii Umiejętności]]. Następnie pracował w bibliotekach [[Akademia Umiejętności|Akademii Umiejętności]] i Uniwersytetu Jagiellońskiego, jednocześnie działał m.in. w Klubie Słowiańskim, [[Towarzystwo Szkoły Ludowej|Towarzystwie Szkoły Ludowej]] i [[Uniwersytet ludowy|Uniwersytecie Ludowym]].
Jego rodzina wywodziła się z [[Morawy|Moraw]], gdzie przodek dotarł z armią [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]] w 1683. Syn Józefa (przybył jako młodzieniec do [[Kraków|Krakowa]]) i Józefy z domu Brazda. Matka osierociła go jako kilkuletnie dziecko. Jego ojciec studiował, ale za udział w [[powstanie krakowskie|powstaniu krakowskim]] usunięto go z [[Uniwersytet Jagielloński|UJ]], przez co podjął pracę na kolei, gdzie od stróża, poprzez magazyniera, został konduktorem. W 1865 powtórnie się ożenił z Heleną Nowakowską, z którą miał syna Józefa<ref>P. Biliński, ''Feliks Koneczny (1862-1949). Życie i działalność'', Warszawa 2001, s. 17.</ref>.
Koneczny jako student pojął za żonę Marcelę Kerč (z pochodzenia [[Czesi|Czeszka]], 1859-1935). Mieli córkę Bronisławę (1889-1951) i synów: Czesława (1890-1944) oraz Stanisława (1892-1944)<ref>P. Biliński, ''Feliks Koneczny (1862-1949). Życie i działalność'', Warszawa 2001, s. 31-32.</ref>.
=== Wykształcenie ===
Jego ojciec był urzędnikiem kolejowym, a on samFeliks ukończył z wyróżnieniem [[Gimnazjum św. Jacka w Krakowie|Gimnazjum św. Jacka]] w [[Kraków|Krakowie]]. W latach 1883–1888 studiował historię na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], tytuł [[doktor (stopień naukowy)|doktora]] uzyskał za pracę: ''Najdawniejsze stosunki Inflant z Polską do r. 1393''. Rozprawa jego spotkała się z dużym uznaniem recenzentów A. Lewickiego i W. Zakrzewskiego, którzy podkreślali „niepospolity talent kombinacyjny" doktoranta, chociaż jednocześnie zarzucali mu zbyt daleko idące wnioski, które jakoby wysuwał na podstawie zbyt fragmentarycznych wiadomości”. Promocja doktorska Feliksa Ko­necznego odbyła się 2 lipca 1888 roku<ref>Ryszard Polak, ''Feliks Koneczny. Biografia uczonego'', „Człowiek w kulturze”, nr 10 z 1998 r., s. 166</ref>. W latach 1889–1890 prowadził badania w archiwach [[Watykan|watykańskich]]. Po powrocie pracował naukowo w Archiwum [[Akademia Umiejętności|Akademii Umiejętności]]. Następnie pracował w bibliotekach [[Akademia Umiejętności|Akademii Umiejętności]] i Uniwersytetu Jagiellońskiego, jednocześnie działał m.in. w Klubie Słowiańskim, [[Towarzystwo Szkoły Ludowej|Towarzystwie Szkoły Ludowej]] i [[Uniwersytet ludowy|Uniwersytecie Ludowym]].
 
W tym czasie publikował liczne artykuły w czasopismach: „[[Czas (dziennik)|Czas]]”, „[[Przegląd Polski]]”, „[[Przegląd Powszechny]]”, „[[Głos Narodu]]” i miesięczniku „[[Świat Słowiański]]”, którego był redaktorem. Od 1919 r. pracował na [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytecie Stefana Batorego]] w [[Wilno|Wilnie]] jako zastępca profesora, gdzie [[habilitacja|habilitował]] się w 1920 r. pracą ''Dzieje Rosji do r. 1449''. W 1922 r. uzyskał tytuł [[profesor]]a. W latach 1922–1929 kierował katedrą historii Europy Wschodniej. Został zmuszony do udania się na przedwczesną emeryturę z powodu nieprzychylnego nastawienia [[Sanacja|sanacji]]<ref name="K.Baranowska">Kamila Baranowska, ''Postacie. Zapomniany poprzednik Huntingtona'', „Rzeczpospolita”, s. A2, nr 35 z 11 lutego 2009 r. [http://www.rp.pl/artykul/261642-Zapomniany-poprzednik-Huntingtona.html Artykuł on-line &#91;dostęp 25.12.2015 r.<nowiki>]</nowiki>]</ref>. [[Filister]] honoris causa [[Korporacja akademicka|korporacji akademickiej]] [[Conradia]]<ref>[http://zag-wisla.bloog.pl/kat,209787,index.html?ticaid=67f8a Korporacja Akademicka „Z.A.G. Wisła”, Gdańsk 1913 – Sławni Korporanci – bloog.pl].</ref><ref>[http://www.magnapolonia.wroc.pl/ Korporacja Akademicka Magna Polonia Vratislaviensis].</ref> Po wojnie zatrudniony na Uniwersytecie Jagiellońskim, lecz odsunięty od działalności dydaktycznej, w latach 1946–1948 publikował liczne artykuły poświęcone głównie kwestiom samorządu i historii gospodarczej w „[[Niedziela (czasopismo)|Niedzieli]]”.