Witowt Putna: Różnice pomiędzy wersjami

'''Witowt Kazimirowicz Putna''' ([[język rosyjski|ros.]] ''Витовт Казимирович Путна''; [[język litewski|lit.]] ''Vytautas Putna''; ur. [[{{Data|1893-04-12}} kwietnia]]w [[1893]]Maćkańcach w [[Mackonyspowiat trocki|powiecie trockim]] w obecnym [[Rejongubernia malackiwileńska|rejonieguberni malackimwileńskiej]], zm. [[11 czerwca]] [[1937]] w [[Moskwa|Moskwie]]) – [[komkor]] [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]].

Urodzony naw terenieguberni obecnej Litwywileńskiej w litewskiej rodzinie chłopskiej. Ukończył w [[Ryga|Rydze]] szkołę handlową i zawodowo-rzemieślniczą. W ruchu rewolucyjnym od młodych lat. W 1913 aresztowany za propagandę rewolucyjną.

Od września 1918 do maja 1919 komisarz 1. Smoleńskiej (później 26) Dywizji Strzelców (DS), od maja 1919 dowódca 228. Karelskiego Pułku Strzeleckiego, od lipca dowódca 2. Brygady Strzelców w 26. DS, od grudnia 1919 dowódca 27. DS. Walczył na Froncie Wschodnim, gdzie jego dywizja odznaczyła się w walkach i uzyskała miano „żelaznej”, i na Froncie Zachodnim w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej 1920]]. W wojnie z Polską Putna zdobył sławę jednego z najlepszych dowódców dywizji w [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]. Dzięki jego umiejętnościom i działaniom resztki wojsk 16. i 3. Armii sowieckich uniknęły zniszczenia i przerwały okrążenie pod [[Białystok|Białymstokiem]], po czym wycofały się na wschód. Brał udział w likwidacji [[Powstanie w Kronsztadzie|powstania marynarzy w Kronsztadzie]] i walkach przy ujściu [[Wołga|Wołgi]]. Po ukończeniu Wyższych Kursów Akademickich w 1923 komendant i komisarz 2. Moskiewskiej Szkoły Piechoty. W 1923 związał się z opozycją [[Trockizm|trockistowską]]. Później z nią zerwał. W latach 1924–1927 służył w sztabie i centralnych zarządach Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (RChACz), dowodził korpusem. W 1927–1931 [[attaché]] wojskowy w [[Japonia|Japonii]]. W latach 1931–1934 dowódca korpusu, później dowódca Nadmorskiej Grupy Wojsk na Dalekim Wschodzie. W latach 1934–1936 [[attaché wojskowy]] w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. W 1935 został mianowany komkorem.

W okresie [[CzystkiWielki stalinowskieterror w(ZSRR)|"wielkiego Armiiterroru"]] Czerwonej|czystekzostał stalinowskichodwołany wz Armiiplacówki, Czerwonej20 sierpnia 1936 aresztowany przez [[NKWD]] aresztowanyi wpoddany 1937długotrwałemu podśledztwu, zarzutembędącego „udziałuprzygotowanie wsprawy antyradzieckiejprzeciwko organizacjimarszałkowi terrorystycznej”[[Michaił Tuchaczewski|Michaiłowi Tuchaczewskiemu]]. Sądzony przez nadzwyczajne zgromadzenie Sądu Najwyższego ZSRR i skazany w11 okresieczerwca [[Wielki1937 terrorna (ZSRR)|wielkiejśmierć czystki]]z zarzutu o ''udział w spisku wojskowym w Armii Czerwonej i przygotowaniu obalenia władzy sowieckiej drogą powstania zbrojnego i klęski ZSRR (wrazw znadchodzącej nimwojnie''. 11Wraz czerwcaz nim 1937 zostało skazanych siedmiu innych generałówwysokich dowódców Armi Czerwonej: [[Michaił Tuchaczewski]], [[Jona Jakir]], [[Robert Ejdeman]], [[August Kork]], [[Witalij Primakow]], [[Boris Feldman]], [[Ijeronim Uborewicz]]<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Wyrok śmierci na ośmiu generałów sowieckich | czasopismo = [[Gazeta Lwowska (1810–1939)|Gazeta Lwowska]] | strony = 1 | data = Nr 130 z 13 czerwca 1937 | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/plain-content?id=40662}}</ref>. Stracony 1112 czerwca 1937. RehabilitowanyCiało [[kremacja|skremowano]] w 1956krematorium na [[Cmentarz Doński|Cmentarzu Dońskim]], prochy pochowano anonimowo.

* J.[[Janusz Odziemkowski]], ''Leksykon wojny polsko rosyjskiej 1919-1920'', Oficyna Wydawnicza „Rytm”, Warszawa 2004 {{ISBN|83-7399-096-8}}