Witowt Putna: Różnice pomiędzy wersjami

Od września 1918 do maja 1919 komisarz 1. Smoleńskiej (później 26) Dywizji Strzelców (DS), od maja 1919 dowódca 228. Karelskiego Pułku Strzeleckiego, od lipca dowódca 2. Brygady Strzelców w 26. DS, od grudnia 1919 dowódca [[27 Omska Dywizja Strzelecka|27 Dywizji Strzeleckiej]]. Walczył na Froncie Wschodnim, gdzie jego dywizja odznaczyła się w walkach i uzyskała miano „żelaznej”, i na Froncie Zachodnim w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej 1920]]. W wojnie z Polską Putna zdobył sławę jednego z najlepszych dowódców dywizji w [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]. Dzięki jego umiejętnościom i działaniom resztki wojsk [[16 Armia (RFSRR)|16.]] i [[3 Armia (RFSRR)|3. Armii]] sowieckich uniknęły zniszczenia i przerwały [[Bitwa białostocka|okrążenie pod Białymstokiem]], po czym wycofały się na wschód. Brał udział w likwidacji [[Powstanie w Kronsztadzie|powstania w Kronsztadzie]] i tłumieniu powstań chłopskich na [[Powołże|Powołżu]]. Po ukończeniu Wyższych Kursów Akademickich w 1923 komendant i komisarz 2. Moskiewskiej Szkoły Piechoty. W 1923 związał się z [[Lewicowa Opozycja|opozycją trockistowską]]. Później z nią zerwał. W latach 1924–1927 służył w sztabie i centralnych zarządach Armii Czerwonej, dowodził korpusem. W 1927–1931 [[attaché]] wojskowy w [[Japonia|Japonii]]. W latach 1931–1934 dowódca korpusu, później dowódca Nadmorskiej Grupy Wojsk na Dalekim Wschodzie. W latach 1934–1936 [[attaché wojskowy]] w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. W 1935 został mianowany komkorem.