Nuncjatura Apostolska w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 32:
Obecność nuncjuszy apostolskich w Polsce datuje się od 1555. Przed rozbiorami, tj. pod koniec istnienia I Rzeczypospolitej ostatni nuncjusz opuścił Polskę w 1796. Siedzibą nuncjuszy był m.in. [[Konwikt Teatynów w Warszawie|klasztor ojców Teatynów]] przy [[Ulica Długa w Warszawie|ul. Długiej]] oraz pałac arcybiskupów gnieźnieńskich w [[Skierniewice|Skierniewicach]].
Stosunki dyplomatyczne nawiązano ponownie w 1919, od tego roku również na szczeblu ambasady. Siedzibą nuncjatury stała się plebania [[Parafia św. Aleksandra w Warszawie|parafii św. Aleksandra]] przy [[Ulica Książęca w Warszawie|ul. Książęcej]] 21 (1919–1924), a następnie została przeniesiona do zakupionego przez Episkopat Polski za sumę 70 tysięcy dolarów, od Maksymiliana i Tekli z Węgierków małżeństwa Jezierskich budynku przy [[Aleja Jana Chrystiana Szucha w Warszawie|al. Szucha]] 12 (1924–1939). Uroczysty akt oddania pałacu przy Al. Szucha 10 na rzecz Nuncjatury Apostolskiej miał miejsce 4 listopada 1924<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Kronika religijna. U nas. Oddanie domu przy Al. Szucha Nr 10 na Nuncjaturę Apostolską | czasopismo = [[Rycerz Niepokalanej]] | wolumin = Nr 1 | strony = 21 | data = 1925 | url = http://archiwum.rycerzniepokalanej.pl/archiwum.php?np_id=382}}</ref>.
Szereg źródeł podaje inne adresy nuncjatury: przy ul. Książęcej 1 (1920)<ref>''Księga Adresowa Warszawa'', Warszawska Drukarnia Wydawnicza 1920, s. 11.</ref>, al. Szucha 1 (1925)<ref>''Informator Adresowo-Telefoniczny m.st. Warszawy'', Księgarnia F. Hoesicka Warszawa 1925, s. 115.</ref>, al. Szucha 10 (1927-1928)<ref>''Kalendarz Nauczycielski na rok 1927'', Związek Polskiego Nauczycielstwa Szkół Powszechnych Warszawa 1927, s. 86.</ref><ref>''Dziesięciolecie Polski Odrodzonej 1918-1928'', IKC Kraków 1928</ref>, ul. Książęcej 27 (1927).
| |||