Stanisław Pareński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
lit. |
||
Linia 20:
Habilitację otrzymał w 1872 roku na podstawie rozprawy ''O wrzodach przewodu pokarmowego skutkiem zatoru powstających''. W tym okresie ciężko zachorował, a kierownictwo Kliniki objął [[Edward Korczyński]]. Na początku 1875 roku Pareński powrócił do pracy w szpitalu św. Łazarza, w którym przez 38 lat od 1 czerwca 1875 roku aż do śmierci pełnił obowiązki prymariusza ([[ordynator]]a).
Pracował na rzecz Krakowa, od 1878 roku jako członek komisji sanitarnej, a od 1881 roku jako członek Rady Miejskiej.<ref>Tragiczny zgon znakomitego lekarza ''Nowości Illustrowane'' 1913 nr 25 s. 15-16 [http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=119299&from=publication]</ref> Pracował w sekcji dobroczynności publicznej, początkowo jako zastępca, a od 1886 roku jako jej przewodniczący. Był prezesem Polskiego Towarzystwa Balneologicznego (1910-1913).<ref>Uczczenie pamięci prof. Stanisława
Opracował m.in. powszechnie stosowaną w Krakowie na początku XX wieku recepturę lekarstwa<ref>W ogóle, zgodnie z informacją w [[Polski Słownik Biograficzny|Polskim Słowniku Biograficznym]], ''był zwolennikiem przepisywania leków złożonych i twórcą wielu kunsztownych recept''</ref> przeciwko kaszlowi, zwaną "proszkami doktora Pareńskiego".
| |||