Konrad Świetlik: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje) |
m infobox |
||
Linia 1:
{{Polityk infobox
|polityk = Konrad Świetlik
|data urodzenia = [[15 września]] [[1911]]
|grafika =Konrad Świetlik.jpg
|miejsce urodzenia = Kolebiatino, [[gubernia moskiewska]], [[Imperium Rosyjskie]]
|data śmierci = [[4 września]] [[1998]]
|miejsce śmierci = [[Warszawa]], [[Polska]]
|funkcja = [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|Wiceminister bezpieczeństwa publicznego]]
|partia = [[Polska Partia Robotnicza]] / [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza]]
|od = 1 sierpnia 1948
|do = 30 listopada 1954
|odznaczenia = {{order|OOP|KK}} {{order|KW|L}} {{order|OKG|2}} {{order|OKG|3}} {{order|MWOWL}}
|commons =
}}
[[Plik:Konrad Świetlik grób.JPG|mały|Grób Konrada Świetlika na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach]]
'''Konrad Świetlik''' (ur. [[15 września]] [[1911]] Kolebiatino/ Koliubiakino, [[gubernia moskiewska]], zm. [[4 września]] [[1998]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – [[generał|generał brygady]] [[Ludowe Wojsko Polskie|ludowego Wojska Polskiego]], członek Komitetu Centralnego [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]].
== Życiorys ==
Był synem robotnika emigranta z Warszawy. Powrócił do Warszawy w 1919, ukończył ogrodniczą szkołę zawodową i pracował jako ogrodnik. W 1933 odbył służbę wojskową w 35 pułku piechoty. W kampanii wrześniowej walczył jako szeregowy. Nie poszedł do niewoli niemieckiej i pracował na Białostocczyźnie w leśnictwie. Od 1931 członek [[Komunistyczny Związek Młodzieży
W 1941 był słuchaczem kursu [[NKWD]] w [[Niżny Nowogród|Gorkim]]. W 1943 wstąpił do 1 Dywizji Piechoty i został oficerem oświatowym 3 pułku piechoty. Uczestnik [[bitwa pod Lenino|bitwy pod Lenino]]. W 1944 został zastępcą dowódcy 4 zapasowego pułku piechoty do spraw polityczno-wychowawczych, później zastępca dowódcy 1 Dywizji Piechoty w stopniu majora, a w lipcu tego roku szefem Zarządu Polityczno-Wychowawczego [[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armii WP]]. Na tym stanowisku współpracował z [[pułkownik|płk.]] [[Piotr Jaroszewicz|Piotrem Jaroszewiczem]], zastępcą dowódcy armii do spraw polityczno-wychowawczych.
Linia 11 ⟶ 25:
10 października 1945 na Walnym Zgromadzeniu [[Aeroklub Polski|Aeroklubu Rzeczypospolitej Polskiej]] wybrany został wiceprezesem Zarządu Tymczasowego. 14 grudnia 1945 awansowany na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1946.
W latach 1946–1948 był dowódcą [[Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego|Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego]], który toczył walki z podziemiem niepodległościowym. 31 sierpnia 1948 zaatakował [[Władysław Gomułka|Władysława Gomułkę]] za krytykę stosunku [[Komunistyczna Partia Polski|KPP]] do niepodległości Polski. W latach 1948–1959 był członkiem Komitetu Centralnego [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]], a od 24 lutego 1949 także członkiem [[Komisja Bezpieczeństwa KC PZPR|Komisji Bezpieczeństwa KC PZPR]], nadzorującej aparat represji [[stalinizm|stalinowskich]] w
Był odznaczony m.in. [[Order Krzyża Grunwaldu|Orderem Krzyża Grunwaldu]] II i III klasy, Krzyżem Kawalerskim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]] i [[Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej”|Medalem "Za udział w walkach w obronie władzy ludowej"]].
| |||