|
W dniach 19-24 marca 1944 roku 6 Brygada Piechoty została przewieziona transportem kolejowym i kołowym do strefy frontowej nad rzeką Sangro i przeszła do odwodu dowódcy 2 Korpusu Polskiego. 17 Lwowski batalion strzelców został przydzielony do 5 Wileńskiej Brygady Piechoty i wraz z nią przemieścił się do rejonu Scapoli-Filignano w dniu 22 marca. Nocą 25 na 26 marca 17 batalion przejął odcinek frontu nad rzeką i poprawiał umocnienia na swoim odcinku oraz prowadził akcje patrolowe. W trakcie przejmowania i pobytu na odcinku był atakowany przez lotnictwo niemieckie i ostrzeliwany przez artylerię nieprzyjaciela. W dniu 3 kwietnia 17 batalion i poszczególne kompanie na I linii frontu odwiedził NW gen. Sosnkowski. 6 Lwowska Brygada Piechoty zajmowała rejon przyfrontowy w rejonie Fornelli-Lucera. W dniu 5 kwietnia 16 batalion strzelców przejął pozycje frontowe od 15 batalionu Brygady Wileńskiej, a 7 kwietnia 18 batalion strzelców od 17 batalionu. W okresie 11-12 kwietnia 1944 roku brygada została zluzowana przez wojska nowozelandzkie i po wycofaniu na tyły bataliony rozpoczęły szkolenie w walkach górskich i szturmowych oraz zapoznawały się z otrzymanymi granatnikami przeciwpancernymi PIAT.
W dniach 27-28 kwietnia 6 LBP zajęła odcinek M. Castellone [[Luzowanie|luzując]] oddziały brytyjskiej 78 DP, mając 16 i 17 lwowskie bataliony i przydzielony 14 wileński na linii bojowej. 29/30 kwietnia odcinek 14 batalionu przejął etatowy 18 lwowski batalion strzelców{{odn|Suchcitz (red.)|2012|s= 118-132}}. W nocy 4/5 maja 1944 r. 16 i 17 bataliony zostały zluzowane przez 15 Pułkpułk Ułanów Poznańskich i Pułkpułk Ułanów Karpackich i podporządkowane dowódcy 6 Brygady, bataliony zaś odeszły do odwodu dowódcy 5 KDP i 2 KP. 18 batalion strzelców został przydzielony jako II rzut natarciado 5 WBP. Osłonę natarcia głównych sił 5 Kresowej Dywizji Piechoty stanowiła 6 LBP w składzie; 15 Pułkpułk Ułanów Poznańskich i Pułk Ułanów Karpackich, część 5 Kresowego Batalionubatalionu Ckmckm (dwie kompanie) i plutony moździerzy 16 i 17 bs. 18 LBSLbs poruszając się w za czołowymi batalionami 5 Brygady o godz. 3.50 12 maja wyruszył do natarcia na wzg. Widmo ze stanowisk wyjściowych o 7.30 opanował "Widmo" wraz pozostałościami 15 baonu. Czołowe kompanie 18 LBSLbs-u poniosły wysokie straty w trakcie walk o wzgórze. Na broniące "Widmo" 18 LBSLbs i resztę 15 WBSWbs wyszły co najmniej trzy przeciwnatarcia[[Kontratak|kontrataki]] Niemców, którzy użyli ognia artylerii, [[Strzelec wyborowy|snajperów]], [[Miotacz ognia|miotaczy ognia]] i granatów zapalających. Po odparciu 4czwartego kontrataku ok. 13.10 na rozkaz dowódcy, 18 batalion wycofał się na pozycje osłonowego 14 batalionu. O godz. 5.00 13 maja 18 batalion został wycofany do miejscowości [[Viticuso]] na odpoczynek. W dniu 13 maja o godz. 5.30 16 baon przejął odcinek osłonowy od 14 batalionu, 17 został przesunięty z odwodu korpusu do II rzutu obrony. 16 LBSLbs odparł pierwszy niemiecki atak na swoje stanowiska już o godz. 6.00. W dniach 13-16 maja na pozycje batalionu wyszło kilka niemieckich ataków, w nocy 16/17 maja 16 batalion strzelców dokonał wypadu na wzgórze "Widmo", które częściowo opanował i odparł niemiecki kontratak, w godzinach rannych 17 baon opanował "małe" [[San Angelo]], odpierając niemieckie kontruderzenia, 16 baon pozostałą część "Widma". Pozostałości 16 i 17 LBSLbs wraz z pozostałościami 13 i 15 WBSWbs o godz. 18. 30 17 maja zajęły wzg. San Angelo i je utrzymały. W dniu 17 maja 18 LBSLbs w walkach likwidował niemieckie ukryte punkty oporu na "Widmie" i stoku S. Angelo. W nocy 17/18 maja broniące się wojska niemieckie rozpoczęły odwrót z zajmowanych pozycji. W dniu 19 maja bataliony 16 i 17 zostały wycofane z linii frontu na odpoczynek i reorganizację, natomiast 18 batalion w dniach 19-21 maja toczył bez powodzenia walki o miejscowość Piedmimonte. Od 22 do 24 maja osłaniał walczącą o Piedimonte Grupę "Bob" i 25 maja odszedł na wypoczynek i reorganizację. Dowództwo 6 Lwowskiej Brygady Piechoty poprzez udział obu pułków ułańskich w dniach od 3 do 11 maja prowadziprowadziło [[luzowanie]] w/w batalionów, a następnie działania obronne. Od 12 maja ułani i wspierający je jednostki 5 batalionu ckm pozorująpozorowały działania zaczepne, ściągając na swoje pozycje ogień artylerii niemieckiej oraz zmusił niemieckie oddziały górskie do ciągłej gotowości do odparcia natarcia polskiego (?). W trakcie pobytu ułanów na odcinku górskim wyszedł brak przygotowania szczególnie 15 pułku do działań szturmowych i walki górskiejw górach. Po załamaniu się pierwszego natarcia 2 Korpusu Polskiego, przed drugim natarciem wydzielono z 15 pułku, szwadron szturmowy ułanów, który wspólnie z kompanią Komando utworzył Zgrupowanie mjr. Smrokowskiego. Zgrupowanie to 17 maja wspólnie z 17 i 16 batalionami podjęło natarcie na wzgórze San Angelo,. poPo jego zdobyciu szwadron 15 pułku ułanów powrócił 19 maja na pozycje brygady. W dniu 19 maja na wzgórze Passo Corno podjęły natarcie szwadrony ułanów poznańskich i karpackich,. zdobytoZdobyto wzgórze 893,. następnie wW dniach 20 i 21 maja ułani toczyli walki o dalsze wzgórza 912 i 945. Po dwóch dniach ostatecznie 25 maja opanowano atakowane wzgórza i utrzymano Passo Corno czyniąc wyłom w niemieckiej obronie. Wieczorem ułani opanowali dominujący szczyt góry Monte Cairo 1669. PUKPułk Ułanów Karpackich został zluzowany przez oddziały brytyjskie nocą 28/29 maja tracąc w ciężkich walkach 23 zabitych i 30 rannych<ref>{{Cytuj |autor = Emil Mentel i Stanisław Radomyski |tytuł = Karpacki Pułk Ułanów str. 60-65 |data = 1993}}</ref>. 15 PUPozn.puł zszedł zluzowany z linii bojowej 30 maja na wypoczynek. Ogółem w bitwie o Monte Cassino z batalionów strzeleckich i KG brygady poległo; 11 oficerów, 34 podoficerów i 109 szeregowych, zaginionych; 1 oficer, 7 podoficerów i 23 szeregowych{{odn|Suchcitz (red.)|2012|s= 113}}.
Do 17 czerwca 1944 roku 6 LBP przebywała na wypoczynku i szkoleniu uzupełnień, które otrzymała 6 czerwca i w jeszcze następnych dniach. Od 18 do 21 czerwca brygada skoncentrowała się w rejonie Casalbordino i wydzieliła z dniem 21 czerwca do Oddziału Wydzielonego płk. dypl. K.Klemensa Rudnickiego 16 lwowski batalion. 24 czerwca 16 LBSLbs pod dowództwem mjr. Andrzeja Stańczyka zajął miejscowość Francavilla, następnie 26 czerwca zluzował nad rzeką Chienti 3 batalion strzelców karpackich. W nocy z 26 na 27 czerwca batalion odpieraodparł niemiecki [[Wypad (wojsko)|wypad]] i bronibronił pozycję do dnia 29 czerwca. Nad rzeką Chienti w rejonie S. Giusto odcinek przejęła 6 Brygada Lwowska i 30 czerwca czołowe bataliony: 16 zajął Beltrovato i Bestrovato, a 18 Saroccioano. Nacierająca w I rzucie dywizji 6 LBP czyniąc dalsze postępy zajęła 16 i 18 batalionem Morrovalle, a 17 batalion Monte Lupone. Na wskutek prowadzonego pościgu przez 12 i 15 pułków ułanów, wieczorem 1 lipca 1944 roku 6 LBP skoncentrowała się w rejonie Colle S. Martino. 18 batalion jako czołowy wspiera 15 pułk ułanów w opanowaniu z rąk nieprzyjaciela San Biagio i następnie dominującego nad miejscowością wzgórza 206, w dniach 2 i 3 lipca batalion zajął w ciężkiej walce miejscowość Centofinestre wspierany przez czołgi 4 Pułku Pancernego i samochody pancerne 15 pułku ułanów. Wieczorem 2 lipca reszta brygady ruszyła w kierunku rzeki Musone, 3 lipca 17 batalion opanował miejscowości S. Margherita, Sabbianicci, Montoro odpierając cztery kontrataki niemieckie. 18 batalion odparł dwa przeciwnatarcia wroga po zajęcia obszaru na skrzydle 17 batalionu. 16 bronił rejonu Fillotrano. 4 lipca 1944 r. 17 batalion stoczył zaciekłe walki o wzgórze Villanova, a 5 lipca ten sam batalion odpierając silne przeciwnatarcia obronił miejscowość S. Margherita, lecz wyparto go z miejscowości Cura Nuova. 6 lipca brygada podjęła dalsze natarcie; 16 batalion w zaciętych walkach zdobywa miejscowość Villa Nuova. Po wykonaniu tej akcji brygada przeszła do odwodu dywizji. 15 lipca 16 batalion strzelców został przydzielony do 2 Brygady Pancernej. 6 LBP maszerując w II rzucie za oddziałami 5 KDP 17 lipca wieczorem osiągnęła miejscowość M. Torto i otrzymała rozkaz wyjścia do I rzutu i dotarcia do morza i zamknięcia okrążenia wokół Ancony. Wymijając miejscowość Agugliano batalionami 17 i 18, brygada wykonała zadanie. Natomiast 16 batalion strzelców w grupie "Bob" wraz z jednostkami pancernymi i kawalerii pancernej osiągnął 18 lipca rzekę Esino.
[[Plik: 16 bs bobola.jpg|thumb|250px|Tablica w [[Kościół św. Andrzeja Boboli w Londynie|kościele garnizonowym]] w [[Londyn]]ie]]
|
