6 Lwowska Brygada Piechoty: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Uzupełniono tekst i dodano przypisy |
|||
Linia 41:
W dniach 27-28 kwietnia 6 LBP zajęła odcinek M. Castellone [[Luzowanie|luzując]] oddziały brytyjskiej 78 DP, mając 16 i 17 lwowskie bataliony i przydzielony 14 wileński na linii bojowej. 29/30 kwietnia odcinek 14 batalionu przejął etatowy 18 lwowski batalion strzelców{{odn|Suchcitz (red.)|2012|s= 118-132}}. W nocy 4/5 maja 1944 r. 16 i 17 bataliony zostały zluzowane przez 15 pułk Ułanów Poznańskich i pułk Ułanów Karpackich i podporządkowane dowódcy 6 Brygady, bataliony zaś odeszły do odwodu dowódcy 5 KDP i 2 KP. 18 batalion strzelców został przydzielony jako II rzut do 5 WBP. Osłonę natarcia głównych sił 5 Kresowej Dywizji Piechoty stanowiła 6 LBP w składzie; 15 pułk Ułanów Poznańskich i Pułk Ułanów Karpackich, część 5 Kresowego batalionu ckm (dwie kompanie) i plutony moździerzy 16 i 17 bs. 18 Lbs poruszając się w za czołowymi batalionami 5 Brygady o godz. 3.50 12 maja wyruszył do natarcia na wzg. "Widmo" ze stanowisk wyjściowych, o 7.30 opanował "Widmo" wraz pozostałościami 15 baonu. Czołowe kompanie 18 Lbs-u poniosły wysokie straty w trakcie walk o wzgórze. Na broniące "Widmo" 18 Lbs i resztę 15 Wbs wyszły co najmniej trzy [[Kontratak|kontrataki]] Niemców, którzy użyli ognia artylerii, [[Strzelec wyborowy|snajperów]], [[Miotacz ognia|miotaczy ognia]] i granatów zapalających. Po odparciu czwartego kontrataku ok. 13.10 na rozkaz dowódcy, 18 batalion wycofał się na pozycje osłonowego 14 batalionu. O godz. 5.00 13 maja 18 batalion został wycofany do miejscowości [[Viticuso]] na odpoczynek. W dniu 13 maja o godz. 5.30 16 baon przejął odcinek osłonowy od 14 batalionu, 17 baon został przesunięty z odwodu korpusu do II rzutu obrony. 16 Lbs odparł pierwszy niemiecki atak na swoje stanowiska już o godz. 6.00. W dniach 13-16 maja na pozycje batalionu wyszło kilka niemieckich ataków. W nocy 16/17 maja 16 batalion strzelców dokonał wypadu na wzgórze "Widmo", które częściowo opanował i odparł niemiecki kontratak, w godzinach rannych, 17 baon opanował "małe" [[San Angelo]], odpierając niemieckie kontruderzenia, 16 baon zajął pozostałą część "Widma". Pozostałości 16 i 17 Lbs wraz z pozostałościami 13 i 15 Wbs o godz. 18. 30 17 maja zajęły wzg. San Angelo i je utrzymały. W dniu 17 maja 18 Lbs w walkach likwidował niemieckie ukryte punkty oporu na "Widmie" i stoku S. Angelo. W nocy 17/18 maja broniące się wojska niemieckie rozpoczęły odwrót z zajmowanych pozycji. W dniu 19 maja bataliony 16 i 17 zostały wycofane z linii frontu na odpoczynek i reorganizację. Natomiast 18 batalion w dniach 19-21 maja toczył bez powodzenia walki o miejscowość Piedmimonte, od 22 do 24 maja osłaniał walczącą o Piedimonte Grupę "Bob" i 25 maja odszedł na wypoczynek i reorganizację. Dowództwo 6 Lwowskiej Brygady Piechoty w dniach od 3 do 11 maja po przeprowadzeniu [[luzowanie|luzowania]] w/w batalionów, kierowało prowadzonymi działaniami obronnymi obu pułków ułańskich. Od 12 maja ułani i wspierające je jednostki 5 batalionu ckm pozorowały działania zaczepne, ściągając na swoje pozycje ogień artylerii niemieckiej i uwagę niemieckiej obrony. W trakcie pobytu ułanów na odcinku górskim wyszedł brak przygotowania szczególnie 15 pułku do działań szturmowych i walki w górach. Po załamaniu się pierwszego natarcia 2 Korpusu Polskiego, tuż przed drugim natarciem wydzielono z 15 pułku, szwadron szturmowy ułanów, który wspólnie z kompanią Komando utworzył Zgrupowanie mjr. Smrokowskiego. Zgrupowanie to 17 maja wspólnie z 17 i 16 batalionami podjęło natarcie na wzgórze San Angelo. Po jego zdobyciu szwadron 15 pułku ułanów powrócił 19 maja na pozycje brygady. W dniu 19 maja na wzgórze Passo Corno podjęły natarcie szwadrony ułanów poznańskich i karpackich. Zdobyto wzgórze 893. W dniach 20 i 21 maja ułani toczyli walki o dalsze wzgórza 912 i 945. Po dwóch dniach ostatecznie 25 maja opanowano atakowane wzgórza i utrzymano Passo Corno czyniąc wyłom w niemieckiej obronie. Wieczorem ułani opanowali dominujący szczyt góry Monte Cairo 1669. Pułk Ułanów Karpackich został zluzowany przez oddziały brytyjskie nocą 28/29 maja tracąc w ciężkich walkach 23 zabitych i 30 rannych<ref>{{Cytuj |autor = Emil Mentel i Stanisław Radomyski |tytuł = Karpacki Pułk Ułanów str. 60-65 |data = 1993}}</ref>. 15 puł zszedł zluzowany przez jednostki brytyjskie z linii bojowej 30 maja na wypoczynek. Ogółem w bitwie o Monte Cassino z batalionów strzeleckich i KG brygady poległo; 11 oficerów, 34 podoficerów i 109 szeregowych, zaginęło; 1 oficer, 7 podoficerów i 23 szeregowych{{odn|Suchcitz (red.)|2012|s= 113}}.
Do 17 czerwca 1944 roku 6 LBP przebywała na wypoczynku i szkoleniu uzupełnień, które otrzymała 6 czerwca i w kilku następnych dniach. Od 18 do 21 czerwca brygada skoncentrowała się w rejonie Casalbordino i wydzieliła z dniem 21 czerwca do Oddziału Wydzielonego płk. dypl. Klemensa Rudnickiego, 16 lwowski batalion strzelców. 24 czerwca 16 Lbs pod dowództwem mjr. Andrzeja Stańczyka zajął miejscowość Francavilla, następnie 26 czerwca zluzował nad rzeką Chienti 3 batalion strzelców karpackich. W nocy z 26 na 27 czerwca batalion odparł niemiecki [[Wypad (wojsko)|wypad]] i bronił swoje pozycje do dnia 29 czerwca<ref>{{Cytuj |autor = Zbiorowa |tytuł = 16 Lwowski Batalion Strzelców. Kronika str. 96-100 |data = 1970}}</ref>. Front nad rzeką Chienti w rejonie S. Giusto przejęła 6 Brygada Lwowska i 30 czerwca jej czołowe bataliony: 16 zajął Beltrovato i Bestrovato, a 18 Saroccioano. Nacierająca w I rzucie dywizji 6 LBP czyniąc dalsze postępy zajęła 16 i 18 batalionem Morrovalle, a 17 batalion Monte Lupone. Na wskutek prowadzonego energicznie pościgu przez 12 i 15 pułki ułanów, wieczorem 1 lipca 1944 roku 6 LBP mogła skoncentrować się w rejonie Colle S. Martino. Natomiast 18 batalion jako czołowy wspiera 15 pułk ułanów w opanowaniu San Biagio i następnie dominującego nad miejscowością wzgórza 206. W dniach 2 i 3 lipca 18 batalion zajął w ciężkiej walce miejscowość Centofinestre wspierany przez czołgi 4 Pułku Pancernego i samochody pancerne 15 pułku ułanów<ref>{{Cytuj |autor = Zbiorowe wspomnienia |tytuł = "Osiemnastacy" w walce str. 53-55 |data = 1988}}</ref>. Wieczorem 2 lipca reszta brygady ruszyła w kierunku rzeki Musone, 3 lipca 17 batalion opanował miejscowości S. Margherita, Sabbianicci, Montoro odpierając cztery kontrataki niemieckie. 18 batalion odparł dwa przeciwnatarcia wroga po zajęciu obszaru na skrzydle 17 batalionu. 16 baon bronił rejonu Fillotrano. 4 lipca 1944 r. 17 batalion stoczył zaciekłe walki o wzgórze Villanova, a 5 lipca ten sam batalion odpierając silne przeciwnatarcia obronił miejscowość S. Margherita, na wskutek niemieckiego ataku wyparto 17 baon z miejscowości Cura Nuova. 6 lipca brygada podjęła dalsze natarcie; 16 batalion po zaciętych walkach zdobywa miejscowość Villa Nuova. Po wykonaniu tej akcji 6 LBP przeszła do odwodu dywizji<ref>{{Cytuj |autor = Andrzej Suchcitz (red.) |tytuł = 5 Kresowa Dywizja Piechoty 1941-1947 Zarys dziejów str. 329-334 |data = 2012}}</ref>. 15 lipca 16 batalion strzelców został przydzielony do 2 Brygady Pancernej i wraz z nią prowadzi walki w dniach 16-17 lipca o S. Croce-Vincenzo i o wzgórze Torto, zdobywa samodzielnie miejscowość M. Bogo<ref>{{Cytuj |autor = Zbiorowa |tytuł = 16 Lwowski Batalion Strzelców. Kronika str. 109-112 |data = 1970}}</ref>. 6 LBP maszerując w II rzucie za oddziałami 5 KDP 17 lipca wieczorem osiągnęła miejscowość M. Torto i otrzymała rozkaz wyjścia do I rzutu przed Zgrupowanie 2 B.Panc., dotarcia do morza i zamknięcia okrążenia wokół Ancony. Wymijając miejscowość Agugliano batalionami 17 i 18, zajmuje Paterno di Ancona<ref>{{Cytuj |autor = Zbiorowa |tytuł = "Osiemnastacy" w walce str. 65, 66 |data = 1988}}</ref> i likwiduje wszelki opór cofającego się wroga, brygada wykonała zadanie. Natomiast 16 batalion strzelców wraz z 2 Brygadą Pancerną i jej jednostkami pancernymi i kawalerii pancernej osiągnął 18 lipca rzekę Esino oraz przekroczył ją tworząc przyczółek. W dalszych dwóch dniach 16 batalion 19 lipca zajmuje w walce miejscowości Castelferetti i Chiaravalle, a 20 lipca Altamarina<ref>{{Cytuj |autor = Zbiorowa |tytuł = 16 Lwowski Batalion Strzelców Kronika str. 112-114 |data = 1970}}</ref>.
8 sierpnia 1944 roku 6 LBP została skierowana do rejonu Madonna della Rose, Filetto i S. Lucia znalazła si w II rzucie natarcia za 5 Brygadą, której został podporządkowany 16 Lbs. O godz. 7.30 9 sierpnia po przygotowaniu artyleryjskim, do natarcia w szykach wileńskiej brygady przystąpił 16 baon poprzez winnice i pola uprawne zdobywa wzgórza 186 i 208 na wskutek dwóch niemieckich przeciwnatarć wspartych bronią pancerną, kompanie 16 batalionu zostają odrzucone ze wzg. 208, ponownie wsparte czołgami brytyjskiego 7 pułku huzarów po godzinie odbiły wzgórze. Nocą 9/10 sierpnia na zajętych pozycjach 16 baon został zluzowany przez 14 baon wileński i dołączył do swojej brygady<ref>{{Cytuj |autor = Zbiorowa |tytuł = 16 Lwowski Batalion Strzelców. Kronika str. 118-120 |data = 1970}}</ref>. W godzinach popołudniowych 10 sierpnia działania rozpoczęły plutony rozpoznawcze 17 i 18 batalionów uzyskując kontakt z nieprzyjacielem nad rzeką Cesano. 10 i 11 sierpnia oba bataliony lwowskie objęły linię frontu na rzece Cesano luzując bataliony wileńskie. Ponownie 14 sierpnia 6 Brygada została zastąpiona przez 5 Brygadę na linii frontu. Z dniem 16 sierpnia została ona przydzielona do 3 Dywizji Strzelców Karpackich i wzmocniona 4 pułkiem pancernym, natomiast 17 Lbs został przekazany do 2 Brygady Pancernej jako wsparcie.
[[Plik: 16 bs bobola.jpg|thumb|250px|Tablica w [[Kościół św. Andrzeja Boboli w Londynie|kościele garnizonowym]] w [[Londyn]]ie]]
| |||