Ruprecht I legnicki: Różnice pomiędzy wersjami

'''Ruprecht (Rupert) I''' (ur. [[27 marca]] [[1347]], zm. styczeń [[1409]]) – w latach [[1364]]-[[1409]] razem z braćmi książę [[Księstwo Legnickie|legnicki]] (do [[1373]] regencja), w latach [[1397]]-[[1401]] regent w [[książęta głogowsko-żagańscy|księstwie głogowsko-żagańskim]].▼

Rupert był najstarszym synem [[książęta legnicko-brzescy|księcia legnickiego]] – [[Wacław I legnicki|Wacława I]] i [[książęta cieszyńscy|księżniczki cieszyńskiej]] [[Anna cieszyńska (ok. 1324-1367)|Anny]] (urodzonym dopiero po ośmiu latach małżeństwa).▼

W [[1364]] r. Rupert wraz z młodszym rodzeństwem (braćmi [[Wacław II Legnicki|Wacławem II]], [[Bolesław IV legnicki|Bolesławem IV]] i [[Henryk VIII legnicki|Henrykiem VIII]] oraz siostrą Jadwigą) został osierocony przez ojca i znalazł się pod opieką [[Stryj (relacja rodzinna)|stryja]], księcia brzeskiego, [[Ludwik I brzeski|Ludwika I]].▼

Rok później Rupert wraz ze stryjecznym bratem ([[Henryk VII z Blizną|Henrykiem VII z Blizną]]) udał się z cesarzem [[Karol IV Luksemburski|Karolem IV]] na jego wyprawę po koronę królestwa [[Arles]]. Rupert odwiedził wtedy m.in. [[Awinion]], gdzie wystarał się u [[papież Urban V|papieża Urbana V]] o zniesienie klątwy kościelnej ciążącej na jego ojcu.▼

W [[1370]] r. książę wziął udział w sejmie [[Rzesza|Rzeszy]] w [[Norymberga|Norymberdze]], gdzie po raz pierwszy zaakcentował swoje poglądy polityczne.▼

Regencja stryja Ludwika trwała aż do osiągnięcia pełnoletności przez Ruperta, tj. do [[1373]] r. i pomimo formalnego objęcia przez najstarszego syna Wacława pełni rządów w dalszym ciągu utrzymywała się ścisła współpraca między stryjem a bratankiem. Rupert m.in. zgodził się pod naciskiem Ludwika na zawarcie [[2 grudnia]] [[1372]] układu z rodzeństwem o [[bracia niedzielni|niedzieleniu księstwa]] przez okres dziesięciu lat. Porozumienie to było w następnych latach przedłużane i umożliwiło Rupertowi sprawowanie rzeczywistej władzy kosztem młodszych braci (chociaż formalnie Wacław II, Bolesław IV i Henryk VIII byli jego współrządcami).▼

W kolejnych latach Rupert aktywnie uczestniczył w polityce dynastycznej stryja, zawierając w [[Praga|Pradze]] [[21 maja]] [[1379]] układ z królem czeskim [[Wacław IV Luksemburski|Wacławem IV]] (jednocześnie składając mu [[hołd lenny]]) o możliwości wzajemnego dziedziczenia posiadłości przez wszystkich potomków [[Bolesław III Rozrzutny|Bolesława III Rozrzutnego]].▼

Niestety [[6 stycznia]] [[1383]] Rupert musiał wyrazić zgodę na rezygnację ze wszelkich pretensji do księstw: [[wrocław]]skiego, [[Świdnica|świdnickiego]] i [[Jawor (miasto)|jaworskiego]].▼

W [[1397]] r. po śmierci szwagra [[książęta głogowsko-żagańscy|księcia głogowsko-żagańskiego]] – [[Henryk VIII Wróbel|Henryka VIII Wróbla]], Rupert objął na okres czterech lat rządy regencyjne w imieniu małoletnich siostrzeńców.▼

Śmierć w [[1398]] r. Ludwika I i niespełna rok później Henryka VII z Blizną uczyniła Ruperta głową rodziny [[Piastowie|Piastów]] legnicko-brzeskich. Umożliwiło to Rupertowi zostanie mediatorem w sporach śląskich dynastów (m.in. w [[1399]] r. był mediatorem pomiędzy [[książęta opolscy|książętami opolskimi]] a [[biskupi lubuscy|biskupem lubuskim]] Janem Borschnitzem, zaś w [[1400]] r. pośredniczył w ugodzie pomiędzy synami Ludwika I o podział ojcowizny).▼

[[17 lipca]] [[1402]] Rupert został wybrany we Wrocławiu naczelnikiem ogólnośląskiego związku obronnego, mającego zapobiec anarchii powstałej po uwięzieniu króla Wacława IV.▼