Wikipedia

Solaris Urbino 18: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
(Pokaż wszystkie zmiany oczekujące na przejrzenie)
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Zero (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
33 960 edycji
drobne
Zero (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
33 960 edycji
m drobne redakcyjne
Linia 1:
{{Medal}}
{{Autobus infobox
|Model = Solaris Urbino 18
|Foto = Varsovio, buso al Esperanto en Zamenhof-strato.jpeg
|Opis = Solaris Urbino 18 III generacji w barwach [[Miejskie Zakłady Autobusowe w Warszawie|MZA Warszawa]]
|Nazwy = Solaris Urbino 18 CNG <br /> Solaris Urbino 18 Hybrid <br /> Solaris Urbino 18 electric <br /> Solaris Urbino 18 LE CNG <br /> Solaris Urbino 18,75 <br /> Solaris Urbino 18,75 electric
|Producent = [[Solaris Bus & Coach]]
|Premiera = 1999
|Okres produkcji = od 1999
|Miejsce produkcji = {{flaga|POL}} [[Bolechowo-Osiedle]]
|Poprzednik = [[Neoplan N4021]]
|Następca =
|Typy nadwozia = [[Autobus niskopodłogowy|niskopodłogowy]] [[autobus przegubowy]] klasy MEGAmega
|Układ drzwi = 2-2-2-0<br />2-2-2-2<br />1-2-2-0<br />1-2-2-2
|Liczba drzwi = 3<br />4
|Wys. podłogi w I drzwiach = 320 mm
|Wys. podłogi w II drzwiach = 320 mm
|Wys. podłogi w III drzwiach = 320 mm
|Wys. podłogi w IV drzwiach = 320 mm
|Po zastosowaniu przyklęku = -75 mm
|Szerokość drzwi = 1250 mm<br />1350 mm
|Silniki = 1) [[DAF Trucks|DAF]] MX-11 240 <br />2) DAF MX-11 271
|Moc silników = 1) 240 kW <br /> 2) 271 kW
|Skrzynia biegów = 1) [[ZF Friedrichshafen|ZF]]-EcoLife <br /> 2) [[Voith DIWA]] 6
|Ilość przełożeń = 4–6
|Wysokość = 3090–3200 mm
|Szerokość = 2550 mm
|Długość = 18 000 mm
|Masa własna =
|Masa całkowita = 28 000 kg
|Rozstaw osi = 5130 mm<br />6770 mm
|Ilość miejsc ogółem = do 176
|Ilość miejsc siedzących = do 53
|Pokrewne = [[Solaris Urbino 10]]<br />[[Solaris Urbino 10,5]]<br />[[Solaris Urbino 12]]<br />[[Solaris Urbino 15]]
|Podobne = [[Mercedes-Benz O530G]] <br /> [[MAN Lion’s City G|MAN Lion's City G]] <br /> [[Scania CN280UA]] <br /> [[Solbus Solcity 18]]
|Cena =
|ABS = Taktak
|ASR = Taktak
|EBS = Taktak
|ESP = Nienie
|Klimatyzacja = Opcjaopcja
|uwagi = Powyższe dane odnoszą się do autobusu IV generacji w podstawowej wersji napędzanej silnikiem wysokoprężnym.<br />Źródło:<ref>{{Cytuj | autor = Solaris Bus & Coach S.A. | tytuł = Napęd konwencjonalny - katalog produktowy | url = https://www.solarisbus.com/public/assets/content/pojazdy/katalog/PL_Napd_konwencjonalny.pdf | data = 2017}}</ref>
|Commons = Category:Solaris Urbino 18
}}
'''Solaris Urbino 18''' – [[Autobus niskopodłogowy|niskopodłogowy]] [[autobus]] [[Autobus przegubowy|przegubowy]] klasy mega z rodziny [[Solaris Urbino]] przeznaczony dla komunikacji miejskiej, produkowany przez [[Polska|polskie]] przedsiębiorstwo [[Solaris Bus & Coach|Solaris Bus & Coach S.A.]] w [[Bolechowo-Osiedle|Bolechowie-Osiedlu]] koło [[Poznań|Poznania]]. Jest drugim (po [[Solaris Urbino 12|Urbino 12]]) najliczniej sprzedanym modelem marki Solaris.
Linia 53:
{{osobny artykuł|Neoplan Polska}}
[[Plik:Ulica Jana z Kolna, Gdynia - 025.JPG|mały|200 px|lewo|Neoplan N4021]]
W 1994 r. [[Krzysztof Olszewski (inżynier)|Krzysztof Olszewski]] otworzył w Polsce przedstawicielstwo handlowe niemieckiego przedsiębiorstwa produkującego autobusy [[Neoplan]] – [[Neoplan Polska]]. Jeszcze w tym samym roku [[Miejskie Zakłady Autobusowe w Warszawie|MZA Warszawa]] zamówiły pierwsze niskopodłogowe Neoplanyneoplany N4020 o długości 15 &nbsp;m. Wkrótce przedsiębiorstwo pozyskało także zamówienie na 72 niskopodłogowe autobusy miejskie dla [[Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Poznaniu|MPK Poznań]], w związku z czym została podjęta decyzja o budowie w podpoznańskim [[Bolechowo-Osiedle|Bolechowie-Osiedlu]] fabryki autobusów<ref name="Solaris historia94">{{cytuj stronę|url=https://www.solarisbus.com/pl/firma/historia|tytuł=Historia – Solaris Bus & Coach|autor=|data=|data dostępu=2018-03-23|praca=|opublikowany=|język=pl}}</ref><ref name="hist1">{{Cytuj |tytuł = Historia - Solaris Bus & Coach S.A. |data dostępu = 2018-03-22 |opublikowany = www.solarisbus.com |url = https://www.solarisbus.com/pl/firma/historia |język = pl-PL}}</ref>.
 
W latach 1996–2000 Neoplan Polska montował autobusy Neoplan serii 4000, a od 1998 r. także 18-metrowy przegubowy model [[Neoplan N4021]]. W latach 1998–1999 zakład wyprodukował 22 pojazdy tego typu, które stały się później pierwowzorem Urbino 18. Pozostałe przegubowe Neoplanyneoplany w polskich przedsiębiorstwach transportowych pochodziły z importu, najczęściej były to pojazdy używane<ref name="Stiasny171">{{cytuj książkę | nazwisko = Stiasny| imię = Marcin| tytuł = Atlas autobusów| wydawca = Poznański Klub Modelarzy Kolejowych| miejsce = Poznań| rok = 2008| strony = 171| isbn = 978-83-920757-4-5}}</ref><ref name="hist1" />.
 
W 1999 r. przedsiębiorstwo, jeszcze jako Neoplan Polska, rozpoczęła niezależnie produkować autobusy pod marką Solaris. Podczas Międzynarodowych Targów Poznańskich w 1999 r. zaprezentowano pierwszy model z rodziny [[Solaris Urbino|Urbino]] – 12-metrowy [[Solaris Urbino 12]]. W tym samym roku rodzinę autobusów miejskich uzupełniły dłuższe modele klasy MEGAmega – trójosiowy [[Solaris Urbino 15|Urbino 15]] i przegubowy Urbino 18. W 2001 roku Neoplan został przejęty przez MAN-a, jednakże Neoplan Polska został odrębną spółką Solaris Bus & Coach S.A., która zachowała tradycję i majątek – w tym modele autobusów – polskiego oddziału Neoplana<ref name="Stiasny64">{{cytuj książkę | nazwisko = Stiasny| imię = Marcin| tytuł = Atlas autobusów| wydawca = Poznański Klub Modelarzy Kolejowych| miejsce = Poznań| rok = 2008| strony = 64| isbn = 978-83-920757-4-5}}</ref><ref name="hist1" />.
 
=== I generacja (1999–2002) ===
Linia 70:
We wnętrzu bazowano na układzie znanym z modeli Neoplan, niemniej jednak dla każdego odbiorcy jest ono aranżowane w nieco inny sposób, stosownie do wymagań. Wejście na pokład umożliwiały trzy lub cztery pary drzwi w układzie 2-2-2-0 lub 2-2-2-2. W drugich drzwiach zamontowano platformę dla wózków inwalidzkich, a naprzeciwko nich platformę dla niepełnosprawnych. Charakterystyczną cechą I generacji są poręcze lakierowane lakierem bezbarwnym zamiast żółtej farby. Projektując rozkład siedzeń oraz kabinę kierowcy, projektanci kierowali się zasadami ergonomii i badaniami nad układem ludzkiego ciała w różnych pozycjach. Dzięki przymocowaniu siedzeń do ściany bocznej ułatwiono codzienne sprzątanie wnętrza. W późniejszym czasie wprowadzono także kilka poprawek technicznych w odpowiedzi na niedoskonałości, które pojawiły się w trakcie eksploatacji u klientów, m.in. przeniesiono zbiornik paliwa ku tyłowi autobusu, czy też oparto instalację elektryczną o szynę [[Controller Area Network|CAN]]<ref name="Zajezdnia">{{cytuj pismo | nazwisko = Sokołowski| imię = Robert| tytuł = 18 000 mm autobusu| czasopismo = Zajezdnia| wolumin = 1/2004| wydanie = | strony = 6-11| data = | wydawca = Marketing Partner| miejsce = Warszawa| issn = 1732-8241| doi =}}</ref><ref name="Rusak"/>.
 
Początkowo 18-metrowe autobusy nie cieszyły się dużym zainteresowaniem ze strony nabywców ze względu na większą promocję modelu [[Solaris Urbino 15|Urbino 15]], spadającą liczbę pasażerów komunikacji miejskiej w Polsce oraz konieczność wymiany dużej liczby autobusów przy stosunkowo niewielkich środkach finansowych. Powodowało to, że firmy komunikacyjne wolały tańsze pojazdy 15-metrowe o mniejszej pojemności. Rynek autobusów 15-metrowych nasycił się na przełomie wieków, co spowodowało w późniejszym czasie wzrost popytu na pojazdy przegubowe. W sumie do 2002 r. Solaris sprzedał polskim miastom 12 sztuk Solarisówsolarisów Urbinourbino 18 I generacji<ref name="Zajezdnia"/>. Pojazdy przegubowe były także sprzedawane odbiorcom zagranicznym. Autobusy Solarissolaris Urbinourbino 18 I generacji zakupiło m.in. przedsiębiorstwo Rīgas Satiksme z [[Ryga|Rygi]] (57 sztuk)<ref name="Stiasny196">{{cytuj książkę | nazwisko = Stiasny| imię = Marcin| tytuł = Atlas autobusów| wydawca = Poznański Klub Modelarzy Kolejowych| miejsce = Poznań| rok = 2008| strony = 196| isbn = 978-83-920757-4-5}}</ref>.
 
=== II generacja (2002–2005) ===
Linia 78:
|Plik:DVB Solaris Urbino18.jpg|Solaris Urbino 18 II generacji w [[Drezno|Dreźnie]]
|Plik:Solaris Urbino 18 Reutlingen.jpg|Urbino 18 II w niemieckim [[Reutlingen]]
|Plik:Gdansk autobusy 2508 2051.jpg|[[Gdańskie Autobusy i Tramwaje|Gdański]] Urbinourbino 18 II generacji
|Plik:Solaris Urbino 18 Kraków Mobilis.JPG|II generacja w barwach [[Komunalne Przedsiębiorstwo Komunikacji Miejskiej|KPKM Białystok]] na ulicach Krakowa
}}
Od 2002 r. produkowano nową, drugą generację modelu Urbino 18. Generacja ta była jednak jedynie rozwiązaniem przejściowym pomiędzy I, a planowaną III generacją<ref name="Zajezdnia"/>. Zastosowano kilka udoskonaleń technicznych, lekko zmieniono wzornictwo autobusów. Zmniejszono wysokość wejścia z 360 do 320 mm w pierwszych, drugich i trzecich drzwiach. Zastosowano innowacyjne systemy hamulcowe WABCOWabco. Wprowadzono także silniki zgodne z normą emisji spalin [[Europejski standard emisji spalin|Euro 3]] dla wszystkich nowych pojazdów. Autobusy Solaris Urbino 18 II generacji dostarczono m.in. do [[Gdańskie Autobusy i Tramwaje|Gdańska]], [[Komunalne Przedsiębiorstwo Komunikacji Miejskiej|Białegostoku]] i [[Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Poznaniu|Poznania]], a za granicą także m.in. do [[Drezno|Drezna]]. Od 2002 r. na podstawie nadwozia Solarisa Urbino 18 II generacji w Bolechowie jest budowany również trolejbus [[Solaris Trollino 18]]<ref name="Stiasny196"/><ref name="Rusak"/>.
{{clear0|left}}
 
Linia 460:
Wraz z wprowadzeniem III generacji autobusów Solaris Urbino 18, udoskonalono także wersję Trollino 18. Wprowadzono napędy czeskiego [[Cegelec]]u lub polskiego przedsiębiorstwa [[Medcom]]. Niektóre egzemplarze, na życzenie klienta, wyposażano w baterie lub silniki Diesla pozwalające na pokonanie do 5 km bez trakcji<ref>{{Cytuj | autor = Solaris Bus & Coach S.A. | tytuł = Więcej swobody dla trolejbusów | czasopismo = Magazyn klientów Solaris | wydanie = 2/2012 (9) | data = 2012 | s = 11 | issn = 1689-6067}}</ref>. W 2014 r. 12 sztuk przegubowych Trollino 18 trafiło do [[Trolejbusy w Lublinie|Lublina]]. Były to pierwsze przegubowe trolejbusy w Polsce<ref>{{Cytuj |tytuł = Lubelskie Trollino 18 w komplecie |data dostępu = 2018-04-04 |opublikowany = infobus.pl |url = http://infobus.pl/lubelskie-trollino-18-w-komplecie_more_39068.html |język = pl}}</ref>. Kolejnych 16 sztuk, już należące do IV generacji zamówiło [[Trolejbusy w Gdyni|PKT Gdynia]] na początku 2018 r<ref>{{Cytuj |tytuł = Gdynia wybiera trolejbusy Solarisa. MAN za burtą |data dostępu = 2018-04-04 |opublikowany = infobus.pl |url = http://infobus.pl/gdynia-wybiera-trolejbusy-solarisa-man-za-burta_more_101618.html |język = pl}}</ref>.
 
W 2016 r. łotewska spółka RigasRīgas Satiksme zamówiła 10 egzemplarzy przegubowych trolejbusów Solaris w przedłużonej wersji Trollino 18,75. Nietypowym elementem wyposażenia jest wodorowe [[ogniwo paliwowe]], dzięki którym trolejbus może pokonać nawet 100 km bez trakcji, co nie jest możliwe przy użyciu samych baterii trakcyjnych<ref>{{Cytuj |tytuł = Trolejbus, wodór, Ryga? Solaris! |data dostępu = 2018-04-04 |opublikowany = infobus.pl |url = http://infobus.pl/trolejbus-wodor-ryga-solaris-_more_88635.html |język = pl}}</ref>. W maju 2017 pierwszy egzemplarz przeszedł testy na ulicach Gdyni<ref>{{Cytuj |tytuł = Gdyńskie testy Trollino 18 z wodorowym ekstenderem |data dostępu = 2018-04-04 |opublikowany = infobus.pl |url = http://infobus.pl/gdynskie-testy-trollino-18-z-wodorowym-ekstenderem_more_94857.html |język = pl}}</ref>.
 
Na bazie nadwozia III generacji Trollino 18 z własnym napędem trolejbusy produkuje [[Škoda Transportation]] jako [[Škoda 27Tr Solaris]]<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Trolleybus 27 Tr - Škoda Transportation a.s. |data = |data dostępu = 2018-04-04 |opublikowany = skoda.cz |url = https://www.skoda.cz/en/references/trolleybus-27-tr/?from=prod |język = en}}</ref>. W grudniu 2017 r. do słowackiej [[Żylina|Żyliny]] dostarczono pierwsze trolejbusy tego typu oparte na nadwoziu Urbino IV generacji<ref>{{Cytuj |tytuł = Żylina i nowe przegubowe trolejbusy |data dostępu = 2018-04-04 |opublikowany = infobus.pl |url = http://infobus.pl/zylina-uruchomia-nowe-przegubowe-trolejbusy_more_100866.html?dokument=37&zmienna1=100866 |język = pl}}</ref>.
Linia 556:
}}
==== Solaris Urbino 18 Hybrid MetroStyle ====
W 2010 r. Solaris zdobył kontrakt na dostawę hybrydowych autobusów przegubowych dla francuskiego przewoźnika Transdev dla systemu [[Busbus rapid transit|Bus Rapid Transit]] w Paryżu. Autobusy zaprezentowano w 2011 r. Zyskały one zupełnie nowy design nawiązujący do rodziny tramwajów [[Solaris Tramino]], z tego też względu nazwano nowy autobus Urbino 18 Hybrid MetroStyle. Zastosowano szybę przednią z dolną krawędzią w kształcie jednej linii, a także zupełnie nowe światła przednie. Dynamiczny wygląd nadaje pochylona ściana przednia oraz osłony zasłaniające koła autobusu. Zmiany przeszła również ściana tylna – światła umieszczono pionowo, a tylna szyba ma kształt schodzący do litery V. Zastosowano układ drzwi 1-2-2-2, dzięki czemu możliwe było przeniesienie nieco fotela kierowcy w prawą stronę. Zastosowano także innowacyjny system wspomagający kierowcę podczas manewrowania autobusem. Autobusy Solaris Urbino 18 Hybrid MetroStyle są także eksploatowane m.in. w mieście [[Saint-Denis (Reunion)|Saint-Denis]] na francuskiej wyspie [[Reunion]] na Oceanie Indyjskim. Jest to najdalej położone miejsce od Bolechowa, gdzie eksploatowane są autobusy marki Solaris<ref>{{Cytuj | autor = Solaris Bus & Coach S.A. | tytuł = MetroStyle - katalog produktowy | data = 2012}}</ref><ref name=":3" />.
 
==== Solaris Trollino 18 MetroStyle i Trollino 18,75 MetroStyle ====
Pierwsze trolejbusy Solaris Trollino 18 MetroStyle trafiły w liczbie 10 sztuk w 2012 r. do austriackiego [[Salzburg]]a. W przypadku trolejbusów w tym wariancie nadwozia, oprócz nazwy MetroStyle, stosuje się także nazwę Solaris Trollino 18 Tram-Look<ref>{{Cytuj | autor = Solaris Bus & Coach S.A. | tytuł = Ambasadorzy salzburskiej komunikacji | czasopismo = Magazyn klientów Solaris | wydanie = 2/2012 (9) | issn = 1689-6067}}</ref>. W 2012 r. podpisano umowę na dostawę kolejnych 26 trolejbusów dla Salzburga<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Salzburg kupuje 26 kolejnych Trollino 18 MetroStyle |data = |data dostępu = 2018-04-07 |opublikowany = infobus.pl |url = http://www.infobus.pl/salzburg-kupuje-26-kolejnych-trollino-18-metrostyle_more_48913.html |język = pl}}</ref>, a dostawy zakończyły się w 2016 r. Wśród ostatniej partii znalazł się m.in. tysięczny trolejbus marki Solaris<ref>{{Cytuj |tytuł = Tysięczny Trollino w Salzburgu |data dostępu = 2018-04-07 |opublikowany = infobike.pl |url = http://infobike.pl/tysieczny-trollino-w-salzburgu_more_74544.html# |język = pl}}</ref>. Pod koniec 2014 r. Solaris wygrał przetarg na dostawę 4 innowacyjnych trolejbusów o długości 18,75 m dla niemieckiego [[Esslingen am Neckar|Esslingen]]<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Najdłuższe trolejbusy Solarisa – Trollino 18,75 MetroStyle dla Esslingen |data = |data dostępu = 2018-04-07 |opublikowany = infobus.pl |url = http://www.infobus.pl/najdluzsze-trolejbusy-solarisa-trollino-18-75-metrostyle-dla-esslingen_more_38335.html |język = pl}}</ref>. Na ulice wyjechały w 2016 r<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Innowacyjne trolejbusy Solarisa już kursują w niemieckim Esslingen |data = |data dostępu = 2018-04-07 |opublikowany = Transport Publiczny |url = http://www.transport-publiczny.pl/wiadomosci/innowacyjne-trolejbusy-solarisa-juz-kursuja-w-niemieckim-esslingen-51491.html |język = pl-PL}}</ref>.
 
Linia 571:
 
=== Warszawa ===
Pierwsze duże zamówienie na autobusy Solaris Urbino 18 spłynęło z [[Miejskie Zakłady Autobusowe w Warszawie|MZA Warszawa]] w 2004 r. Zgodnie z podpisaną umową Solaris dostarczył 80 autobusów przegubowych III generacji w 2005 r. Skierowano je do zajezdni [[Ostrobramska (zajezdnia autobusowa)|Ostrobramska]] i [[Woronicza (zajezdnia autobusowa)|Woronicza]]. W 2006 r. ogłoszono kolejny przetarg na 150 autobusów, w tym 100 przegubowych. Solaris wygrał z [[Mercedes-Benz|Mercedesem]] oferującym autobusy typu [[Mercedes-Benz O345|O345 G Conecto]], dzięki czemu w 2007 r. dostarczono 100 nowych Urbino 18. Zasiliły one zajezdnię Woronicza, natomiast wszystkie Urbino 18 z pierwszej dostawy przesunięto na Ostrobramską. Kolejny przetarg na 150 autobusów, w tym 80 przegubowych, ogłoszono w 2008 r. Ponownie zwycięzcą okazał się Solaris. Tym razem pojazdy trafiły do zajezdni [[Redutowa (zajezdnia autobusowa)|Redutowa]] i [[Stalowa (zajezdnia autobusowa)|Stalowa]]. Rok później do Warszawy dotarło kolejnych 20 sztuk, a w 2010 r. – 42. Ponadto w 2010 r. do obsługi linii w Warszawie 50 nowych autobusów zamówił prywatny przewoźnik [[Mobilis]]. W 2010 r. ogłoszono kolejny przetarg na 168 autobusów, w tym 108 przegubowych. Wygranym okazał się Solaris, dzięki czemu na ulice Warszawy wyjechało kolejnych 104 Urbino 18 z klasycznym napędem oraz 4 hybrydowe [[Solaris Urbino 18 Hybrid|Urbino 18 Hybrid]] z napędem firmy [[Alisson Transmission]]. Jest to największy wygrany przez firmę Solaris przetarg na autobusy w Polsce. Wszystkie pojazdy trafiły do zajezdni na Woronicza. W 2017 r. na ulice Warszawy wyjechał pierwszy w pełni elektryczny [[Solaris Urbino 18 electric]] IV generacji. Jest to pojazd testowy należący do firmy Solaris wypożyczony przez MZA na trzyletnie testy. Łącznie dla Warszawy wyprodukowano niemal 500 szt. pojazdów z rodziny Urbino 18<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Historia komunikacji - Solaris Urbino 18 - ZTM Warszawa |data = |data dostępu = 2018-03-26 |opublikowany = ztm.waw.pl |url = http://www.ztm.waw.pl/pojazd.php?i=7&c=83&l=1 |język = pl}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Nowy Urbino 18 electric już w Warszawie! |data dostępu = 2018-03-26 |opublikowany = infobus.pl |url = http://infobus.pl/nowy-urbino-18-electric-juz-w-warszawie-_more_100338.html |język = pl}}</ref>.
 
=== Kraków ===
Pierwsze autobusy Solaris Urbino 18 zostały dostarczone do [[Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Krakowie|MPK Kraków]] w drugiej połowie 2005 r. Pierwsze zamówienie obejmowało jedynie 6 sztuk. Kolejnych 20 pojazdów pojawiło się na ulicach Krakowa w 2006 i 2007 r. Rok później w Krakowie pojawił się prywatny przewoźnik [[Mobilis]], który do obsługi części tras skierował autobusy Solaris Urbino 18 w charakterystycznych żółtych barwach (zamiast krakowskich biało-niebieskich). Pojazdy te zniknęły z ulic Krakowa w 2013 r., gdyż wygasła umowa pomiędzy miastem a Mobilisem, a do kolejnych kontraktów firma przystąpiła z autobusami innych producentów. Kolejnych 5 sztuk autobusów dotarło do MPK w grudniu 2009 r. W 2011 r. ogłoszono przetarg na dostawę 100 autobusów, w tym 73 przegubowych. Zwycięzcą okazał się Solaris. Dostawy tych autobusów trwały od 2011 do 2014 r. Ostatnich 8 sztuk miało nowocześniejszy design, należały do modelu Urbino 18 ''Metrostyle''<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Tabor - Autobusy - SOLARIS URBINO 18 |data = |data dostępu = 2018-03-28 |opublikowany = mpk.krakow.pl |url = http://www.mpk.krakow.pl/pl/autobusy/tabor/solaris-urbino-18/}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Solaris Urbino 18 III, Solaris Urbino 18 III MetroStyle |data = |data dostępu = 2018-03-28 |opublikowany = kmk.krakow.pl |url = http://www.kmk.krakow.pl/solaris_u18_III.html}}</ref>. Pod koniec 2014 r. zakupiono jeden używany autobus [[Solaris Urbino 18 Hybrid]] z 2010 r. (dotychczasowy model testowy). W 2016 r. MPK Kraków zakupiło 12 sztuk nowych autobusów Urbino 18 Hybrid, jeszcze III generacji<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Solaris Urbino 18 Hybrid |data = |data dostępu = 2018-03-28 |opublikowany = kmk.krakow.pl |url = http://www.kmk.krakow.pl/solaris_u18_hybrid.html}}</ref>. W 2016 r. MPK podpisało z Solarisem umowę na dostawę 77 szt. Urbino 18 IV generacji. Dostawy miały miejsce w 2017 r<ref>{{Cytuj |tytuł = Nowy Urbino 18 dotarł do Krakowa |data dostępu = 2018-03-28 |opublikowany = infobus.pl |url = http://infobus.pl/nowy-urbino-18-dotarl-do-krakowa_more_95898.html |język = pl}}</ref>. Ponadto dostarczono 3 sztuki [[Solaris Urbino 18 electric|Urbino 18 electric]], a Kraków stał się pierwszym odbiorcą autobusów tego typu w nowej odsłonie. Jeden z nich jest jednocześnie 15 000-nym wyprodukowanym Solarisemsolarisem na świecie<ref>{{Cytuj |tytuł = Nowe Urbino electric w Krakowie i Solaris numer 15000! |data dostępu = 2018-03-28 |opublikowany = infobus.pl |url = http://infobus.pl/nowe-urbino-electric-w-krakowie-i-solaris-numer-15000-_more_97487.html |język = pl}}</ref>.
 
=== Berlin ===
Pierwsze autobusy Solaris Urbino 12 były testowane w Berlinie w 2002 r. Testy zakończyły się pomyślnie, w związku z czym [[Berliner Verkehrsbetriebe|BVG]] podjęło decyzję o zakupie 10 przegubowych Solarisówsolarisów Urbinourbino 18 II generacji. Na ulice Berlina autobusy wyjechały w 2003 r. Wyjątkowym wyposażeniem dla Berlina była rampa dla wózków inwalidzkich i dziecięcych w przednich, a nie środkowych drzwiach. Z tego powodu zwiększono także szerokość przejścia między nadkolami do 880 mm. W 2004 r. Solaris pozyskał duże zamówienie na dostawę 130 przegubowych autobusów III generacji z opcją na 130 kolejnych. W wyniku tego na ulicach Berlina pojawiło się 260 nowych, niskopodłogowych autobusów Solaris Urbino 18<ref name="Rusak">{{Cytuj | autor = Zbigniew Rusak | tytuł = Solaris Urbino - 15 lat rynkowego sukcesu | url = http://yadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.baztech-e494a753-3ed4-4fdb-a5f8-a348051f0173/c/Rusak.pdf | data dostępu = 29-03-2018}}</ref>. W lipcu 2016 r. jeden z warszawskich Solarisów Urbino 18 pojechał do Berlina w ramach wymiany z okazji 25-lecia partnerstwa Warszawy i Berlina. W tym czasie w Warszawie jeździł piętrowy [[MAN Lion’s City DD|MAN Lion's City DD]] z Berlina<ref>{{Cytuj |tytuł = Solaris jedzie do Berlina. Na wakacje z BVG. |data dostępu = 2018-03-29 |opublikowany = infobus.pl |url = http://infobus.pl/solaris-jedzie-do-berlina-na-wakacje-z-bvg-_more_85286.html |język = pl}}</ref>.
 
=== Ateny ===
Na początku 2008 r. miejski przewoźnik autobusowy z Aten E.THE.L ogłosił przetarg na dostawę 320 autobusów miejskich – 220 klasy MIDImidi i 100 klasy MAXImaxi. Spośród konkurencji wyłoniono dostawcę jako firmę Solaris i w lipcu 2008 r. podpisano umowę. Wartość kontraktu to ponad 80 mln EUReuro<ref>{{Cytuj |tytuł = Solaris: kierunek Ateny! |data dostępu = 2018-03-29 |opublikowany = infobus.pl |url = http://infobus.pl/solaris-kierunek-ateny-_more_62992.html |język = pl}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | autor = Solaris Bus & Coach S.A. | tytuł = Urbino i Alpino w stolicy Grecji | czasopismo = Magazyn klientów Solaris | wydanie = 1/2010 (4) | strony = 18-19 | issn = 1689-6067 | data = 2010}}</ref>. Dostawy autobusów zakończono pod koniec 2009 r. Jest to największe jednorazowe zamówienie na autobusy firmy Solaris<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Olbrzymi kontrakt Solarisa we Włoszech. 300 autobusów |data = |data dostępu = 2018-03-29 |opublikowany = Transport Publiczny |url = http://www.transport-publiczny.pl/wiadomosci/olbrzymi-kontrakt-solarisa-we-wloszech-300-autobusow-51125.html |język = pl-PL}}</ref>.
 
=== Dubaj ===
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Solaris_Urbino_18”