Ariel Szaron: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Redukuję wywołanie Szablon:Przypisy i dodaję nagłówek |
|||
Linia 43:
W 1981 roku został ministrem obrony (do 1983 r.). Planował działania izraelskiej armii w [[Liban]]ie, w wyniku których miały zostać zniszczone struktury [[Organizacja Wyzwolenia Palestyny|Organizacji Wyzwolenia Palestyny]]. Uczestniczył w rozmowach z licznymi afrykańskimi państwami. Brał również udział w negocjacjach nad strategicznym porozumieniem ze [[Stany Zjednoczone|Stanami Zjednoczonymi]].
Podczas [[wojna libańska|wojny libańskiej]] w 1982 roku doszło do [[Masakra w Sabrze i Szatili|masakry Palestyńczyków w obozach Sabra i Szatila]]. Wydarzenia te, w trakcie których zginęło według różnych źródeł od kilkuset do 4000 osób, kosztowały Szarona tekę ministra obrony i doprowadziły do załamania jego kariery politycznej
Badająca wydarzenia w Sabra i Szatila izraelska Komisja Kahane uznała ''pośrednią odpowiedzialność'' Szarona, który pozwolił falangistom na wtargnięcie do obozów (niektórzy, np. publicysta [[Robert Fisk]], oskarżają go o świadome doprowadzenie do masakry). Od tamtej pory Szaron przez wielu ze swych przeciwników nazywany jest ''Rzeźnikiem Libanu''. Grupa ocalałych z masakry Palestyńczyków złożyła w 2002 r. pozew przeciwko Szaronowi w belgijskim sądzie, został jednak on oddalony z przyczyn formalnych.
| |||