William Vernon Harcourt: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Poprawiam linki wewnętrzne i wykonuje drobne zmiany typograficzne i techniczne. |
|||
Linia 9:
W [[1868]] r. został wybrany do [[Izba Gmin|Izby Gmin]] jako reprezentant okręgu [[Okręg wyborczy Oxford|Oxford]]. W [[1873]] r. został Radcą Generalnym i otrzymał tytuł szlachecki. Stanowisko Radcy utracił w [[1874]] r., w wyniku wyborczej porażki liberałów. Stronnik [[Premierzy Wielkiej Brytanii|premiera]] Gladstone’a, otrzymał w [[1880]] r. tekę ministra spraw wewnętrznych. Zgodnie z ówczesnym prawem nowy minister wystartował w wyborach uzupełniających, które przegrał z [[Alexander William Hall|Alexandrem Hallem]] różnicą 54 głosów. Harcourt rychło powrócił do parlamentu z okręgu [[Okręg wyborczy Derby|Derby]].
Już w [[1880]] r. doprowadził do uchwalenia ''Groud Game Act''. [[1881|Rok później]] wszedł w życie ''Arms (Ireland) Act''. W odpowiedzi na zamach w [[Dublin|dublińskim]] Phoenix Park<ref>z rąk [[Irlandia|irlandzkich]] nacjonalistów zginęli tam [[Główny Sekretarz Irlandii]] [[lord Frederick Cavendish]] i stały podsekretarz ds. Irlandii [[Thomas Henry Burke]]</ref> oraz na zamachy w [[Londyn]]ie, Harcourt doprowadził do uchwalenia ''Explosive Substances Act'', który zakazywał posiadania materiałów wybuchowych. W [[1884]] r. przedstawił odrzucony później projekt ustawy wprowadzającej jednolitą administrację Londynu. Zadecydował o wniesieniu oskarżenia w sprawie [[Regina v. Dudley and Stephens]]<ref>dwójki rozbitków oskarżonych o zabicie i zjedzenie trzeciego rozbitka. Oskarżeni powoływali się na stan wyższej konieczności (''vis maior'')</ref>. W [[1885]] r. zamienił [[John Babbacombe Lee|Johnowi Babbacombe'owie Lee]] karę śmierci na karę dożywotniego więzienia
Liberałowie przegrali wybory [[1885]] r. i Harcourt musiał pożegnać się ze stanowiskiem ministra. Podczas kilkumiesięcznych rządów Partii Liberalnej w [[1886]] r. Harcourt był Kanclerzem Skarbu. Był nim ponownie w latach [[1892]]-[[1895]]. W [[1894]] r. doprowadził do zrównania podatku spadkowego od nieruchomości i rzeczy ruchomych. W tym samym roku, po rezygnacji Gladstone’a i objęcia stanowiska premiera przez lorda Rosebery’ego, Hacourt został przewodniczącym Izby Gmin. Na obu tych stanowiskach utrzymał się do wyborczej porażki Partii Liberalnej w [[1895]] r. W tych wyborach Harcourt utracił mandat parlamentarny.
| |||