Józef Paroński: Różnice pomiędzy wersjami

'''Józef Paroński''', [[pseudonim|ps.]] "Chevrolet"„Chevrolet” (ur. [[24 stycznia]] [[1907]] w [[Złoczew]]ie, zm. [[15 października]] [[1970]] w Warszawie) – [[major]] [[Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej|Wojska Polskiego]], w [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] [[1939]] roku i w czasie działań II wojny światowej kapitan inż. [[saper]].

Karierę wojskową rozpoczął w Legionowie, gdzie po ukończeniu szkoły wojskowej został inżynierem saperem w 2 Batalioniebatalionie Mostówmostów Kolejowychkolejowych . W czasie w kampanii wrześniowej 1939 r. dowódca 11 kompanii mostów kolejowych w ramach 2 bmk, sformowanej podczas mobilizacji alarmowej w dniach 24-2724–27 VIII 1939 r. Od przełomu sierpnia i września, zgodnie z planem mobilizacyjnym, 11 kmk stacjonowała na st. kolejowej [[Łapy (stacja kolejowa)|Łapy]], gdzie po wybuchu wojny aż do 7 września 1939 r. usuwała uszkodzenia spowodowane bombardowaniami lotnictwa niemieckiego, utrzymując przejezdność węzła kolejowego dla polskich transportów wojskowych i ewakuacyjnych. Wobec otrzymania rozkazu wycofania się, w dniach 7-157–15 września kapitan Józef Paroński poprowadził swoją kompanię przez Białystok, Brześć nad Bugiem i Kowel do Sarn, w drodze wielokrotnie naprawiając uszkodzenia linii kolejowych. Po agresji sowieckiej 17 września kpt. Paroński, wobec braku innych rozkazów, skierował swój oddział najpierw w kierunku mostu na Bugu w Dorohusku, a następnie w kierunku Chełma Lubelskiego. Tam 27 września oddział wziął do niewoli około 120 jeńców niemieckich. W okolicach Biłgoraja wzięty razem z oddziałem do niewoli sowieckiej, następnie eskortowany przez Biłgoraj i Szczebrzeszyn do Zamościa. W czasie jednego z transportów jeńców udało mu się uciec i przedostać do Warszawy, przez co uniknął losu polskich oficerów w obozach na Wschodzie.