Grupa Ukrzyżowania: Różnice pomiędzy wersjami

 

W późnym średniowieczu zaczęły się kształtować nowe warianty ikonograficzne, koncentrujące się na wątku Ukrzyżowania, gdzie prócz Chrystusa, Marii, świętego Jana Ewangelisty, Marii Magdaleny ukazywano dwóch łotrów wspomnianych w Ewangelii, znanych z późniejszych przesłanek jako Dismas i Gestas, wspomniana również w Biblii Maria Kleofasowa, a ponadto inne osoby, zarówno opłakujące śmierć Zbawiciela jak Jego oprawcy, w tym biblijny żołdak podający gąbkę z octem czy żołnierz przebijający włócznią bok Chrystusowi - święty Longinus. Wiele z tych przedstawień ma charakter narracyjny i historyczny. Oprócz Biblii oraz późniejszych przesłanek, apokryfów czy mistycznych wizji, ważną inspiracją w sztuce późnego gotyku dla przedstawień Grupy Ukrzyżowania były misteria, które organizowano w przestrzeni miejskiej. Były to inscenizacje [[Pasja|Pasji]], które stały się również wzorcem do niektórych przedstawień w typie narracyjno-symultanicznym gdzie do jednego obrazu prócz kulminacyjnego przedstawienia Grupy Ukrzyżowania dodawano kolejne epizody.

Inne warianty Grupy Ukrzyżowania tworzą przedstawienia w których prócz Chrystusa Marii i Jana Ewangelisty występują święci, albo fundatorzy dzieła, w których temat męczeńskiej śmierci Chrystusa występuje. Postaci te częstokroć dopełniają narracyjne przedstawienia Ukrzyżowania.