Niszczyciele typu Grom: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Uzbrojenie: źródła/przypisy |
m →Opis konstrukcji: źródła/przypisy, drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, drobne techniczne |
||
Linia 62:
[[Plik:ORP Błyskawica na Atlantyku.jpg|thumb|ORP „Błyskawica” podczas rejsu z dużą prędkością.]]
Kontrtorpedowce typu ''Grom'' miały architekturę typową dla niszczycieli, cechowały się przy tym dość zwartą i harmonijną sylwetką. Całkowita długość okrętów wynosiła (według specyfikacji) 114 m (111 m na [[Wodnica (okrętownictwo)|linii wodnej]]), szerokość maksymalna: 11,26 m, zanurzenie na dziobie: 3,15 m, na rufie: 3,45 m. [[Wyporność]] standardowa miała wynosić 2011 ton (wyporność normalna: 2144 t). [[Wysokość metacentryczna|Wysokość metacentryczną]] określono na 0,85 m. Okręty osiągać miały prędkość 39 węzłów (w rzeczywistości osiągały więcej: 39,6 węzła). Przy prędkości 15 w. ich zasięg wynosić miał 3500 Mm. Pojemność zbiorników paliwa wynosiła 130 t (maksymalnie – 350 ton){{odn|Twardowski|2002|s=16}}.
Pokład dziobowy o niewielkim wznosie rozciągał się na prawie 40% długości kadłuba. [[Stewa|Dziobnica]] była lekko wygięta łukowo. [[Rufa]] była kształtu typowego dla brytyjskich niszczycieli, zaokrąglona w rzucie z góry, z pionową [[stewa|stewą]]. Stanowiska dział artylerii głównej, osłonięte maskami przeciwodłamkowymi, były rozmieszczone w sposób klasyczny (zapoczątkowany przez brytyjski typ [[niszczyciele typu V/W|''V/W'']]) – po dwa na dziobie i rufie okrętu, na pokładzie dziobowym i rufowym oraz w superpozycji na piętrze nadbudówki dziobowej i rufowej. Poniżej tych stanowisk w dolnych częściach kadłuba znajdowały się komory amunicyjne<ref>{{Cytuj |autor = maciejadmin |tytuł = Komora amunicyjna ORP "Błyskawica", cz.VIII - army1914-1945 |data dostępu = 2018-08-05 |opublikowany = army1914-1945.org.pl |url = https://army1914-1945.org.pl/polska/marynarka-wojenna-ii-rp/jednostki-plywajace-mw/kontrtorpedowce-niszczyciele/357-komora-amunicyjna-orp-blyskawica-cz-viii |język = pl-pl}}</ref> z których osobne podnośniki dla każdego stanowiska dział dostarczały amunicję za stanowisko dział. Przy działach znajdowały się po 2 parki amunicyjne. Każdy park mieścił po 24 naboje. Pokłady nadbudówek dziobowej i rufowej były przedłużone ponad stanowiska dział na pokładzie, w celu osłony niższych dział przed podmuchem wylotowym wyższych dział.
[[Plik:Kontrtorpedowiec js.jpg|thumb|Widok na mostek okrętów przed wojną.]]
[[Nadbudówka]] dziobowa miała wysunięte do przodu dolne piętro, na którym stało stanowisko dział. Drugie piętro było dość wysokie – w przedniej części obejmowało przeszkloną [[Mostek kapitański|sterówkę]]<ref>{{Cytuj |autor = maciejadmin |tytuł = Sterówka na ORP "Błyskawica", cz. IV - army1914-1945 |data dostępu = 2018-08-05 |opublikowany = army1914-1945.org.pl |url = https://army1914-1945.org.pl/polska/marynarka-wojenna-ii-rp/jednostki-plywajace-mw/kontrtorpedowce-niszczyciele/352-sterowka-na-orp-blyskawica-cz-iv |język = pl-pl}}</ref>, a nakryte było otwartym pomostem bojowym o charakterystycznej formie<ref>{{Cytuj |autor = maciejadmin |tytuł = Pomost dowodzenia (GSD) na ORP "Błyskawica", cz. VII - army1914-1945 |data dostępu = 2018-08-05 |opublikowany = army1914-1945.org.pl |url = https://army1914-1945.org.pl/polska/marynarka-wojenna-ii-rp/jednostki-plywajace-mw/kontrtorpedowce-niszczyciele/355-pomost-dowodzenia-gsd-na-orp-blyskawica-cz-vii |język = pl-pl}}</ref> z przednią częścią tworzącą wystający nawis przed obrysem sterówki i wyposażoną przy górnej krawędzi ścianek w deflektor wiatru. W widoku od góry, przód pomostu i sterówki miał kształt zaokrąglony. Podobną nadbudówkę miał budowany w tym czasie we Francji stawiacz min [[ORP Gryf (1936)|ORP „Gryf”]]. Cała nadbudówka była przesunięta w stronę dziobu okrętu, względem uskoku pokładu dziobowego. W tylnej części pomostu bojowego był umieszczony na postumencie [[dalmierz]], później na „Błyskawicy” zamieniony na [[dalocelownik]]. Na końcu nadbudówki był maszt palowy, początkowo połączony z wysoką i dość masywną, ustawiona na kratownicowej podstawie, platformą dla reflektora, później usuniętą{{odn|Koszela|2013|s=55-66, 67-90}}.
Za uskokiem pokładu dziobowego, na pokładzie górnym, była wąska nadbudówka kryjąca podstawę komina i kanały wentylacyjne. Okręty miały pojedynczy, szeroki, pochylony komin na [[śródokręcie|śródokręciu]], o opływowym przekroju, do którego uchodziły spaliny ze wszystkich kotłowni. W początkowym okresie na kominie był umieszczony masywny kołpak, zdemontowany w 1939 roku w Wielkiej Brytanii. Między nadbudówką dziobową a kominem umieszczone były trzy duże łodzie ratunkowe, a po bokach nadbudówki komina dwie mniejsze (łodzie przed kominem zostały później zdemontowane i zastąpione przez lżejsze tratwy ratunkowe). Bezpośrednio za kominem, na końcu jego nadbudówki znajdowała się platforma dla działek przeciwlotniczych. Dalej w osi podłużnej okrętu, na pokładzie, ustawione były dwa trzyrurowe [[Wyrzutnia torpedowa|aparaty torpedowe]], a między nimi była mała nadbudówka z drugą platformą działek przeciwlotniczych (kryjąca ciągi wentylacyjne maszynowni). Za aparatami torpedowymi była niska nadbudówka rufowa. Początkowo w jej przedniej części znajdowała się druga kondygnacja w postaci klockowatego zapasowego stanowiska dowodzenia z platformą reflektora na szczycie, lecz później zostało ono usunięte. Po jego bokach początkowo znajdowały się przeciwlotnicze wielkokalibrowe karabiny maszynowe, natomiast między nim a stanowiskiem dział, był drugi dalmierz. Na końcu nadbudówki i pokładzie rufowym znajdowały się dwa pozostałe podwójne stanowiska dział{{odn|Koszela|2013|s=55-66, 67-90}}.
[[Siłownia okrętowa]] w postaci dwóch [[turbina parowa|turbin]] typu Curtiss-Parsons i trzech głównych [[kocioł parowy|kotłów parowych]] typu Admiralicji oraz kotła pomocniczego typu White Forster, miała moc 54 000 KM{{odn|Koszela|2013|s=55-66, 67-90}}. Okręty miały dwie kotłownie i dwie maszynownie w prostym układzie liniowym (od dziobu: pierwsza kotłownia z jednym kotłem, druga z dwoma kotłami i dalej dwie maszynownie). Układ taki stwarzał większe ryzyko pozbawienia napędu od jednego uszkodzenia w stosunku do układu przemiennego, lecz było ono zmniejszone przez rozmieszczenie turbin w osobnych przedziałach maszynowni, w odróżnieniu od typu ''Wicher'' i współczesnych niszczycieli brytyjskich, które miały obie turbiny w jednym przedziale. Gródź poprzeczna między maszynowniami miała nietypowy, łamany kształt – obie maszynownie częściowo zachodziły na siebie. W pierwszej maszynowni turbina była umieszczona po lewej burcie i napędzała lewą śrubę, w drugiej maszynowni była umieszczona po prawej. Na rufie okrętu znajdował się przedział maszynki sterowej<ref>{{Cytuj |autor = maciejadmin |tytuł = Przedział maszynki sterowej ORP "Błyskawica", cz. IX - army1914-1945 |data dostępu = 2018-08-05 |opublikowany = army1914-1945.org.pl |url = https://army1914-1945.org.pl/polska/marynarka-wojenna-ii-rp/jednostki-plywajace-mw/kontrtorpedowce-niszczyciele/358-przedzial-maszynki-sterowej-orp-blyskawica-cz-ix |język = pl-pl}}</ref>, po bokach którego początkowo znajdowały się umieszczone pod pokładem zrzutnie bomb głębinowych, usunięte podczas wojny i zastąpione zrzutniami umieszczonymi na pokładzie. Na żądanie strony polskiej kwatery dla oficerów umieszczono w bardziej praktycznym miejscu pod nadbudówką dziobową, zamiast tradycyjnego miejsca na rufie, utrudniającego im zajmowanie stanowisk (na brytyjskich niszczycielach zastosowano to dopiero w [[Niszczyciele typu Q/R|typie ''R'']] z 1941 roku).
Kadłub wykonany był ze stali o podwyższonej wytrzymałości (typ D), ocynkowanej, malowanej minią ołowianą{{odn|Twardowski|2002|s=28-29}}.
| |||