Wikipedia

Leninizm: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
uzup.
m →‎Kontynuatorzy: drobne redakcyjne
Linia 40:
Znajdując się za granicą, Trocki w swoich pismach prezentował własną interpretację leninizmu, którą nazwano później [[trockizm]]em<ref>Janusz Janicki ''Lewacy'' 1981, Książka i Wiedza s.90</ref>. Oskarżał on Stalina o zdradę rewolucji. Trocki, jak również niemal wszyscy byli rewolucyjni towarzysze Lenina, nazywani „Starymi Bolszewikami”, zostali systematycznie wymordowani z rozkazu Stalina<ref>[http://iberianature.com/barcelona/history-of-barcelona/barcelona-radical-history/ramon-mercader-trotskys-assassin/ Ramon Mercader trotskys assasin]</ref>.
 
Po II wojnie światowej w międzynarodowym ruchu komunistycznym zaczęły narastać tendencje odśrodkowe.
Po II wojnie światowej w międzynarodowym ruchu komunistycznym zaczęły narastać tendencje odśrodkowe. W [[Chińska Republika Ludowa|Chinach]] stalinowska struktura organizacyjna została wykorzystana przy tworzeniu [[Komunistyczna Partia Chin|Komunistycznej Partii Chin]]; później chińscy komuniści utworzyli teorię [[maoizm]]u, która obecnie popularna jest pośród wielu rewolucyjnych ruchów [[Trzeci Świat|Trzeciego Świata]]. Główną różnicą pomiędzy pomysłami Lenina a [[maoizm]]em było to, iż w leninizmie (nawet w niedorozwiniętych przemysłowo krajach) głównym motorem rewolucji miał być miejski proletariat, [[Mao Zedong]] postawił natomiast na chłopstwo. Ideologia maoizmu była ponadto od początku znacznie urozmaicona o elementy narodowe<ref>Aleksiej Rumiancew, Źródła i ewolucja „idei Mao Tse-tunga”, Warszawa 1974, s. 34-35</ref>. Po śmierci Mao kierownictwo partii odeszło od maoizmu, ponownie określając swoją ideologię jako marksizm-leninizm<ref>[http://en.people.cn/206215/206216/7997750.html "Ideological Foundation of the CPC". People's Daily. Central Committee of the Communist Party of China.]</ref>. Choć według wielu analityków współczesna KPCh jest daleka od ortodoksyjnego marksizmu-leninizmu, ona sama uważa się za siłę konsekwentnie komunistyczną<ref>Shambaugh 2008, s. 104.</ref>.▼
 
▲Po II wojnie światowej w międzynarodowym ruchu komunistycznym zaczęły narastać tendencje odśrodkowe. W [[Chińska Republika Ludowa|Chinach]] stalinowska struktura organizacyjna została wykorzystana przy tworzeniu [[Komunistyczna Partia Chin|Komunistycznej Partii Chin]]; później chińscy komuniści utworzyli teorię [[maoizm]]u, która obecnie popularna jest pośród wielu rewolucyjnych ruchów [[Trzeci Świat|Trzeciego Świata]]. Główną różnicą pomiędzy pomysłami Lenina a [[maoizm]]em było to, iż w leninizmie (nawet w niedorozwiniętych przemysłowo krajach) głównym motorem rewolucji miał być miejski proletariat, [[Mao Zedong]] postawił natomiast na chłopstwo. Ideologia maoizmu była ponadto od początku znacznie urozmaicona o elementy narodowe<ref>Aleksiej Rumiancew, Źródła i ewolucja „idei Mao Tse-tunga”, Warszawa 1974, s. 34-35</ref>. Po śmierci Mao kierownictwo partii odeszło od maoizmu, ponownie określając swoją ideologię jako marksizm-leninizm<ref>[http://en.people.cn/206215/206216/7997750.html "Ideological Foundation of the CPC". People's Daily. Central Committee of the Communist Party of China.]</ref>. Choć według wielu analityków współczesna KPCh jest daleka od ortodoksyjnego marksizmu-leninizmu, ona sama uważa się za siłę konsekwentnie komunistyczną<ref>Shambaugh 2008, s. 104.</ref>.
 
Niektóre partie komunistyczne usiłowały uniezależnić się od ZSRR szukając własnej drogi do socjalizmu, określano to mianem [[narodowy komunizm|narodowego komunizmu]]. Najbardziej znaną formą narodowego komunizmu był jugosłowiański [[titoizm]]. W Europie Zachodniej w latach 70. XX w. partie komunistyczne (np. włoska i hiszpańska) szukały kompromisu z demokracją parlamentarną wypracowując model [[eurokomunizm]]u; oznaczało to z reguły dystansowanie się od leninizmu.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Leninizm”