Przez większą część kariery związany był z klubami moskiewskimi. Karierę zawodniczą rozpoczynał w [[Iskra Moskwa|Iskrze]], a następnie reprezentował barwy [[DynamoDinamo Moskwa (piłka nożna)|Dynama]], [[Spartak Moskwa (piłka nożna)|Spartaka]], [[Lokomotiw Moskwa (piłka nożna)|Lokomotiwu]], [[Priesnia Moskwa|Asmarału]], Presnii i Interrosu. Występował również w [[Finlandia|fińskim]] [[Jazz Pori|PPT Pori]] i w [[Saturn Ramienskoje|Saturnie Ramienskoje]]. Pod koniec kariery, mając ponad 40 lat, grał w lidze [[Mołdawia|mołdawskiej]] w zespołach [[Agro-Goliador Kiszyniów|Agro Kiszyniów]] i [[Spumante Cricova]]. Największe sukcesy sportowe odnosił jako zawodnik Dynama i Spartaka, czołowych klubów radzieckich. Dwukrotnie zdobył [[Wysszaja Liga SSSR|Mistrzostwo ZSRR]]: wiosną [[1976]] z Dynamem i w [[1979]] ze Spartakiem. Cieszył się szczególnie dużym zaufaniem trenera [[Konstantin Bieskow|Konstantina Bieskowa]], który w [[1972]] sprowadził go do Dynama, w [[1977]] do Spartaka, a w [[1991]] do Asmarału. W okresie, gdy Bieskow prowadził reprezentację ZSRR ([[1979]]-[[1982]]), Gawriłow był jednym z jej najważniejszych zawodników. Ogółem w latach [[1978]]-[[1985]] rozegrał 46 meczów w reprezentacji, strzelił 10 bramek. Zdobył brązowy medal [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1980|Igrzysk Olimpijskich]] w Moskwie ([[1980]]). Brał udział w [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982|mistrzostwach świata]] w [[1982]] w [[Hiszpania|Hiszpanii]].
