August Froehlich: Różnice pomiędzy wersjami

19 czerwca 1921 przyjął [[Sakrament święceń|święcenia kapłańskie]] z rąk [[kardynał]]a [[Adolf Bertram|Adolfa Bertrama]] w [[Archikatedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu|katedrze wrocławskiej]]. [[Prezbiter|Neoprezbiter]] po swojej [[prymicja|prymicji]] w rodzinnej parafii św. Barbary w Królewskiej Hucie został powołany dekretem z 1 września 1921 do pracy w berlińskiej parafii św. Edwarda w dzielnicy [[Neukölln (dzielnica Berlina)|Neukölln]]. W latach 1821-1930 [[archidiecezja wrocławska|diecezja wrocławska]] obejmowała swoim zasięgiem nie tylko [[Śląsk (prowincja)|Śląsk]], ale również [[Pomorze Przednie|Przedpomorze]] i [[Brandenburgia|Brandenburgię]] wraz z [[Berlin]]em, więc księża w ramach [[inkardynacja|inkardynacji]] pełnili posługę na tak ogromnym obszarze [[diecezja|diecezji]]. JakoW 1920 w Berlinie było 400 tys. katolików skupionych w 40 parafiach.
[[wikariusz|wikaryWikary]] Froehlich pełnił jeszcze posługę w Berlinie w następujących berlińskich parafiach pod wezwaniem:

1 kwietnia 1931 ksiądz August Froehlich został [[Rektor (ksiądz)|rektorem kościoła]] św. Józefa w dzielnicy [[Rudow (dzielnica Berlina)|Rudow]]. Po raz pierwszy styka się tutaj z agresywną propagandą narodowosocjalistyczną głoszoną przez kościelnych chórzystów. Uważa on, że tego typu działalność nazistów koliduje ze śpiewem wychwalającym Boga i w konsekwencji rozwiązuje chór za przyzwoleniem archiprezbitera Dominikusa Metznera z parafii św. Edwarda w Berlinie. Po wpłynięciu skargi dyrygenta chóru do biskupiego ordynariatu na decyzję rektora Augusta Froehlicha ks. D. Metzner wyparł się, jakoby udzielił zgody. Z powodu nadszarpniętej opinii osamotnionemu księdzu Froehlichowi pozostało tylko opuścić wspólnotę z Alt-Rudow i zwrócić się do Wikariusza Generalnego o przeniesienie na jakikolwiek wolny etat. W trudnych latach powojennych i w czasie [[Wielki kryzys|Wielkiego Kryzysu]] nie zapominał o najuboższych i potrzebujących pomocy, regularnie przekazując im środki do życia ze swojej części majątku rodziców, własnych oszczędności, a nawet przywożąc z rodzinnej Królewskiej Huty żywność dla głodnych berlińczyków{{r|Annette Froehlich}}.

1 lipca 1932 zostaje rektorem [[Parafia św. Pawła Apostoła w Drawsku Pomorskim|kościoła św. Pawła Apostoła]] w [[Drawsko Pomorskie|Drawsku Pomorskim]] na [[Pomorze (prowincja)|Pomorzu]], którektóra stałowówczas sięjest częścią nowo utworzonej [[archidiecezja berlińska|diecezji berlińskiej]]. Pierwszy wpis Augusta Froehlicha do kroniki parafialnej w Drawsku Pomorskim brzmiał:

Wikariat drawski obejmował wówczas około 600 katolików, tylko 35 z nich mieszkało w Drawsku Pomorskim. Pozostali wierni mieszkali w promieniu 80  km, rozrzuceni po wielu małych miasteczkach, wsiach i osadach. Istniejące katolickie [[diaspora (naród)|diaspory]] w [[Łobez|Łobzie]] i [[Połczyn-Zdrój|Połczynie-Zdroju]] należące do dekanatu w [[Świdwin]]ie, zostały przekazane do Drawska ze względu na konieczność odciążenia tamtejszego archiprezbitera, który był już w podeszłym wieku. Ks. Froehlich sprawował również nabożeństwa w [[Złocieniec|Złocieńcu]], [[Wierzchowo (powiat drawski)|Wierzchowie]] oraz [[Węgorzyn (województwo zachodniopomorskie)|Węgorzynie]]. W celu przemieszczania się po tak rozległym terenie kupił samochód marki [[BMW]], co było nowatorskie w ówczesnym okresie. Obok sprawowania nabożeństw ks. Froehlichowi szczególnie leżało na sercu nauczanie i przygotowanie dzieci do pierwszej komunii św. Do tego dochodziła troska o wielu biednych robotników rolnych, jak również religijna opieka nad katolickimi dziećmi, wysyłanymi na wakacje na Pomorze. Chętnie podejmował się załatwienia drobnych spraw i służył innym pomocą, czym zjednał sobie sympatię również u protestanckiej części społeczności Drawskiej.