Johannes Quistorp: Różnice pomiędzy wersjami

Był [[przedsiębiorca|przedsiębiorcą]] i [[filantropia|filantropem]]. Założył fabrykę [[Cement portlandzki|cementu portlandzkiego]] „Lebbin” w [[Lubin (powiat kamieński)|Lubinie]], która pod jego kierownictwem została przekształcona w przedsiębiorstwo akcyjne. Posiadał również cegielnię parową na [[Stołczyn]]ie oraz dobra ziemskie w Dusewitz, Wittenfelde, Schlietz na [[Rugia|Rugii]] i w [[Szczecin]]ie. Był założycielem spółki budowlanej i inicjatorem powstania nowych dzielnic Szczecina: Westendu, Neu Westendu i Braunsfelde (obecnie zachodnia część centrum, [[ŁęknoŁekno (Szczecin)|ŁęknoŁekno]] i [[Pogodno (Szczecin)|Pogodno]]). W latach 1852-1866 pełnił funkcję [[hanower]]skiego konsula królewskiego. Posiadał tytuł radcy handlowego. Był jednym z pierwszych kapitalistów w Szczecinie i Prusach, który na początku ery industrializacji w [[XIX wiek]]u angażował się w sprawy socjalne swoich pracowników. Finansował budowę szkół, pensji, schronisk, sierocińców i fundacji. Zmarł 9 maja 1899 roku. Na miejsce jego ostatniego spoczynku odprowadzały go tłumy mieszkańców Szczecina. Pochowany został na [[Cmentarz zakładu Bethanien w Szczecinie|cmentarzu]], na terenie [[Zakład opiekuńczy „Bethanien”|zakładów Bethanien]], przy obecnej ulicy Ks. P. Wawrzyniaka.