Antysapieżyński ruch republikański na Litwie wysłał go do cara [[Piotr I Wielki|Piotra I]], by zyskać z jego strony pomoc przeciw rodowi [[Sapieha]]. Białłozor był reprezentantem hetmana polnego litewskiego Michała Serwacego Wiśniowieckiego.
[[3 kwietnia]][[1702]] roku zawarł z carem układ sojuszniczo-protekcyjny w imieniu [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]]. Kolejny układ, który [[9 lipca]][[1703]] roku w obozie armii rosyjskiej pod [[Schlüsselburg]]iem podpisali Białłozor, [[Michał Chalecki]], starosta mozyrski i Jan Dąbrowski podkomorzy wileński zobowiązywał Litwę do kontynuowania wojny ze Szwedami, nawet gdyby Korona nie zdecydowała się na nią, w zamian za militarną pomoc cara. Te układy, a także kolejny w Jaworowie (13 grudnia 1703) były podstawą do zasadniczego [[Traktat narewski|sojuszu polsko-rosyjskiego]] podpisanego pod [[Narwa (miasto)|Narwą]] [[30 sierpnia]][[1704]] roku (podpisał go [[Tomasz Działyński]], wojewoda chełmiński).
