Świadkowie Jehowy w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Per excellence (dyskusja | edycje)
poprawa linków, drobne merytoryczne, źródła/przypisy
na jw2019 jest błąd - pomylone z wizytą w Krakowie z roku 1911 gdy wygłaszał wykład Syjonizm w Proroctwie
Linia 30:
== Początki ==
=== Pierwsi Badacze ===
Historia Świadków Jehowy na ziemiach polskich sięga roku 1891, kiedy to w trakcie swojej pierwszej podróży do Europy [[Charles Taze Russell]] odwiedził [[Kraków]], gdzie przeprowadził kilka indywidualnych rozmów na tematy religijne{{r|Strażnica1892}}. W 1892 roku do ojczyzny ze [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]] powrócił C.&nbsp;Antoszewski, który w Chicago rozpowszechniał Biblie i książki Badaczy Pisma Świętego emigrantom{{r|Strażnica1891}}{{u|uwaga3}}. W roku 1895 [[Hipolit Oleszyński]] – [[Badacze Pisma Świętego|Badacz Pisma Świętego]] ochrzczony w 1893 roku na konwencji w Chicago – na trzy miesiące przyjechał ze Stanów Zjednoczonych do Warszawy, by członków swojej rodziny i znajomych zapoznać z wierzeniami Badaczy Pisma Świętego. Wizyta ta jednak nie przyniosła oczekiwanych rezultatów<ref name="Historia11">{{Cytuj stronę | url = http://pastor-russell.pl/historia_11.html | tytuł = Początek polskich Badaczy Pisma Świętego | opublikowany = pastor-russell.pl | data dostępu = 2015-08-27}}</ref>.
 
Pomimo wielu trudności, w okresie późniejszym na tereny trzech zaborów docierała literatura w języku niemieckim i angielskim, wysyłana przez przebywających na emigracji krewnych i znajomych. W 1898 roku Margarete Giesecke z [[Świadkowie Jehowy w Niemczech|Niemiec]], która w tym czasie opiekowała się znajdującym się w [[Berlin]]ie składem literatury, przeznaczonym do wysyłania publikacji na teren Niemiec i innych krajów europejskich, zapoznała z wierzeniami Badaczy Pisma Świętego pewnego misjonarza protestanckiego, działającego na terenie [[Zabór pruski|zaboru pruskiego]]. Misjonarz ten dzielił się zdobytą wiedzą z innymi osobami na ziemiach polskich{{r|Strażnica1898}}. W 1901 roku zbierała się w Warszawie niemieckojęzyczna grupa 15 osób, posługująca się publikacjami w języku niemieckim. Do grupy tej należał Johann Weinz, a literaturę otrzymywali z Niemiec za pośrednictwem Margarete Giesecke{{r|Strażnica1901}}.