The Doobie Brothers: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 7:
|rok rozwiązania =
|pochodzenie = [[San Jose (Kalifornia)|San Jose]], {{państwo|USA}}
|gatunek = [[Rock]], [[Muzyka pop|Pop]]
|aktywność = 1970–1982, 1987–obecnie
|wytwórnia płytowa = [[Warner Bros. Records|Warner Bros.]], [[Capitol Records|Capitol]], [[Arista Records|Arista]]
Linia 32:
Po pewnym czasie Hossacka zastąpił Keith Knudsen, który dokończył z zespołem prace nad krążkiem ''What Were Once Vices Are Now The Habits''. Kompozycja ''Black Water'' stała się pierwszym w historii grupy singlem, który zajmował czołową pozycję na listach przebojów. Niekończące się trasy koncertowe były przyczyna pogarszającego się stanu zdrowia muzyków. Podczas trasy promującej, wydaną w [[1975]] roku, płytę ''Steampede'' Johnston dostał ataku wrzodów żołądka i trafił do szpitala. Nowe brzmienie zostało zaprezentowane na płycie ''Talkin' It to the Streets'', była to mieszanka muzyki [[funky]] i [[jazz]]ującego [[Muzyka pop|popu]]. Krążek pokrył się platyną.
 
Lukę po Johnsonie wypełnili dwaj byli muzycy [[Steely Dan]]: [[Michael McDonald (piosenkarz)|Michael McDonald]] - wokalista, klawiszowiec i autor tekstów (dołączył w [[1976]] podczas sesji ''Talkin' It to the Streets'') oraz trzeci gitarzysta - [[Jeff Baxter]] (w zespole od [[1974]]). Muzycy ci, zwłaszcza McDonald spowodowali zwrot w twórczości formacji, która odtąd prezentowała o wiele spokojniejsze [[soft rock]]owe, ocierającym się o [[soul]] muzyczne oblicze, a w grze Baxtera słyszalne były także echa [[jazz]]u. W tej stylistyce utrzymanych było kilka kolejnych wydawnictw zespołu, m.in. ''Livin' On The Fault Line'' ([[1977]]), a przede wszystkim bestsellerowy album ''Minute by Minute'' z [[1978]] roku. Za singiel ''What a Fool Believes'' zespół otrzymał [[Nagroda Grammy|nagrodę Grammy]] zaw utwórkategorii ''[[Nagroda Grammy w kategorii Piosenka roku|Piosenka roku]]''. Na tym''Minute teżby albumieMinute'' pojawił się gościnnie były członek grupy – Tom Johnston.
 
Stres spowodowany sukcesem doprowadzał do konfliktów w zespole. W wyniku czego odeszli Baxter (w [[1978]]) i Hartman (w [[1979]])<ref name="BBC">{{cytuj stronę|url = https://www.bbc.co.uk/music/artists/cc675751-7425-470f-8d2d-167ed3ba8759| tytuł = John Hartman - New Songs, Playlists & Latest News - BBC Music| Famous Birthdays| data dostępu = -2018-09-05| autor = | opublikowany = bbc.co.uk| praca = | data = | język = en}}</ref>. Album ''One Step Closer'' z [[1980]] roku, nagrany był z gitarzystą Johnem McFee, z perkusistą sesyjnym Chetem MacCrackenem i z wokalistą, saksofonistą, klawiszowcem [[Cornelius Bumpus|Corneliusem Bumpusem]] (dawniej [[Moby Grape]])<ref name="Discogs">{{cytuj stronę|url = https://www.discogs.com/artist/922210-Cornelius-Bumpus| tytuł = Cornelius Bumpus| data dostępu = -2018-09-05| autor = | opublikowany = discogs.com| praca = | data = | język = en}}</ref>. Mimo iż krążek nie dorównywał poprzedniemu, płyta osiągnęła status platynowej, a kompozycja ''Real Love'' poszerzyła kolekcję hitów grupy.
Linia 114:
== Linki zewnętrzne ==
* [http://www.doobiebros.com/ Oficjalna strona zespołu The Doobie Brothers]
 
[[Kategoria:Amerykańskie zespoły rockowe]]
[[Kategoria:Amerykańskie zespoły popowe]]
[[Kategoria: Laureaci Nagrody Grammy]]
 
{{Kontrola autorytatywna}}