Przybitka: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
źródła/przypisy
,
Linia 3:
* W broni [[proch czarny|czarnoprochowej]] ładowanej odprzodowo element wciskany do [[lufa|lufy]], oddzielający ładunek prochowy od pocisku, zapobiegają bezpośredniemu oddziaływaniu płomienia palącego się w trakcie strzału ładunku prochowego na ołowiany pocisk, zapobiegając nadtopieniu pocisku i zaołowieniu lufy. Ubijanie ładunku z przybitką przy użyciu stempla ([[pobojczyk]]a) zagęszczało ładunek prochowy i zwiększało jego siłę wybuchu. Przybitki wykonywano z różnych materiałów, np. kawałków [[tkanina|tkaniny]], [[papier]]u (na przykład używano do tego tutek papierowych, w których był odmierzony [[ładunek (amunicja)|ładunek prochu]]) lub w postaci krążków o średnicy zbliżonej do kalibru [[lufa|lufy]], wyciętych z [[filc]]u, grubej [[tektura|tektury]] lub podobnych materiałów. Kształt i jakość materiału, z którego wykonywano przybitki, miała wpływ na celność oddanego strzału.
[[Plik:Cal12 N°8.jpg|thumb|Nabój do stosowania w gładkiej lufie broni o kalibrze 12/70 w przeźroczystej plastikowej łusce. Wewnątrz widoczne od lewej: [[proch|proch bezdymny]], przybitka, [[śrut metalowy|śrut ołowiany]] i zatyczka]]
* W amunicji do broni myśliwskiej lub sportowej o lufach gładkich element oddzielający ładunek prochowy od śrutu lub pocisku myśliwskiego. Głównym zadaniem przybitki jest uszczelnienie przewodu lufy, tak by gazy prochowe nie wyciekały bokiem, lecz cała ich energia służyła nadaniu pociskowi (wiązce śrutu) maksymalnej prędkości. Dawniej wykonywana była z filcu, obecnie najczęściej z [[włóknina|włóknin]] syntetycznych lub tworzyw sztucznych w formie koszyka z uszczelnionym dnem.
 
== Bibliografia ==