Poncjusz Piłat: Różnice pomiędzy wersjami

Występująca w Ewangeliach grecka forma zapisu jego personaliów identyczna jest z zapisem osób o pochodzeniu [[pont]]yjskim<ref>Opinię o pontyjskim pochodzeniu Piłata przedstawia m.in. [http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Pilat-Poncjusz;3957280.html Encyklopedia PWN].</ref>. Imię tego namiestnika – wbrew powszechnemu poglądowi – brzmi Poncjusz ([[Łacina|łac.]] ''Pontius''), nie zaś Piłat (łac. ''Pilatus''), które faktycznie było jedynie przydomkiem<ref>''Nowy komentarz biblijny – Ewangelia według świętego Łukasza'', Edycja św.Pawła, Częstochowa 2012, część 2, s. 507.</ref>. [Gens Pontia wywodzi się z Samnium, nie trzeba ich wywodzić z byłego królestwa Mitrydatesa VI Eupatora. Choć jednocześnie Pontia, w języku greckim, oznacza kobietę, Pontios mężczyznę, o korzeniach z Pontu, a Pontoi (czyt.: Pontii) to ich liczba mnoga. Najbardziej znani członkowie rodu Pontii to Caius Pontius, wódz samnicki, który doprowadził Samnitów do zwycięstwa w Wąwozie Kaudyńskim (słynne potem furculae Caudinae, Liv. IX), a także Pontius Aquila, trybun ludowy, na widok którego Cezar zawołał z oburzeniem „trybunie Akwilo, a zatem zażądaj ode mnie zwrotu republiki!” ("repete ergo a me Aquila rem publicam tribunus!", Suet. Jul. 78). W starożytnym Rzymie nazwa osobowa składała się najczęściej z trzech elementów. Praenomen (odpowiednik naszego imienia) w przypadku Piłata nie jest poświadczony, choć E. Weber analizując inskrypcję z "Kamienia Piłata" w książce "Zur Inschrift des Pontius Pilatus" proponuje Marcusa (Marka). Następnym elementem jest nomen gentile (nasze nazwisko rodowe), przekazywane dzieciom płci obojga. W naszym przypadku to Pontius (Poncjusz). Trzecim elementem jest cognomen (przydomek), czyli Pilatus (Piłat). Być może przydomek pochodzi od przodka, który był bardzo dobrym oszczepnikiem (ciężki oszczep to po łacinie pilum).]