Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kemot696 (dyskusja | edycje)
m drobne merytoryczne
Linia 59:
Swoją działalnością PKWN objął, przekazane przez władze radzieckie (sowieckie) pod jego administrację, tereny województw: [[Województwo lubelskie (II Rzeczpospolita)|lubelskiego]], [[Województwo białostockie (II Rzeczpospolita)|białostockiego]], [[Województwo lwowskie|lwowskiego]] (na zachód od linii Curzona, bez Lwowa) i część [[Województwo warszawskie (II Rzeczpospolita)|warszawskiego]].
 
PKWN był uznawany wyłącznie przez [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Przedstawicielem ZSRR przy PKWN był gen. [[Nikołaj Bułganin]], który według [[Nikita Chruszczow|Nikity Chruszczowa]] był ''czymś więcej niż ambasadorem. Miał uprawnienia specjalne, włączając w to władzę nad [polskim] wojskiem''<ref>Cytat za: [[Marek Łatyński]], ''Nie paść na kolana. Szkice o opozycji lat czterdziestych'', wyd. II rozszerzone, [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich|Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum]], Wrocław 2002, {{ISBN|83-7095-056-6}}, s. 67. Por. ''[[Nikita Chruszczow|Khrushchev]] Remembers'', t. 2, ''The Last Testament'', ''Translated and edited by [[Strobe Talbott]] with a Foreword by [[Edward Crankshaw]]'', [[Penguin Books]], 1977, {{ISBN|0-14-004195-8}}, s. 155.</ref>. W dzień po utworzeniu PKWN Stalin pisał do Churchilla: „(...) nie mogę uważać Polskiego Komitetu za rząd polski, możliwe jest jednak, że w przyszłości posłuży on jako trzon dla utworzenia tymczasowego rządu polskiego z sił demokratycznych.”<ref>{{Cytuj|autor = Władysław Gomułka |tytuł = Pamiętniki |data = 1994 |isbn = 83-7066-553-5 |wolumin = II |inni = Andrzej Werblan (red.) |miejsce = Warszawa |wydawca = BGW |s = 434 |oclc = 749646812 }}</ref>. Również25 lipca 1944 [[Anthony Eden]] minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii w rozmowie z premierem Mikołajczykiem, wodczytując dniulist 25Stalina lipcaskierowany do Churchilla poprzedniego dnia, informujący o ''podjęciu współpracy władz sowieckich z PKWN'' nie wykluczył, że w przyszłości PKWN może stać się podstawą tworzenia nowego rządu polskiego. Był to element presji Churchilla na rząd polski, mający doprowadzić do jego porozumienia z ZSRR, na warunkach postawionych przez sowieckiego dyktatora<ref>Andrzej Leon Sowa „Kto wydał wyrok na miasto. Plany operacyjne ZWZ-AK (1940 – 1944) i sposoby ich realizacji.“ Wydawnictwo Literackie 2016, ISBN 978-83-08-06095-7, str. 297</ref>.
 
Pierwsze trzy posiedzenia PKWN odbyły się w Moskwie<ref>{{Cytuj|autor = Anna Sobór-Świderska |tytuł = Jakub Berman. Biografia komunisty |data = 2009 |isbn = 978-83-7629-090-4 |miejsce = Warszawa |wydawca = IPN |s = 128 |oclc = 836862492 }}</ref>.