'''Vallabhbhai Jhaverbhai Patel''' ([[Język gudźarati|gudźarati]] વલ્લભભાઈ પટેલ; ur. [[31 października]] [[1875]], zm. [[15 grudnia]] [[1950]]) – [[Indie|indyjski]] prawnik, polityk i działacz niepodległościowy. Młodszy brat indyjskiego polityka [[Vithalbhai Patel]]a (1873 -– 1933).
W latach [[1910]] - [[1913]]1910–1913 kształcił się w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. Specjalizował się w [[prawo karne|prawie karnym]]. Po powrocie do kraju, przez kilka lat pracował jako adwokat w [[Allahabad]]zie. Od [[1917]] brał udział w ruchu biernego oporu. Wielokrotnie był więziony przez brytyjską administrację kolonialną. Trzykrotnie ([[1929]], [[1937]] i [[1945]]) kandydował na stanowisko przewodniczącego [[Indyjski Kongres Narodowy|Indyjskiego Kongresu Narodowego]], rywalizując z Nehru. Za każdym razem rezygnował na prośbę [[Mahatma Gandhi|Mahatmy Gandhiego]]. Popierał zachowanie statusu [[Dominium brytyjskie|dominium]] w ramach [[Wspólnota Narodów|Wspólnoty Narodów]] przez Indie. Przychylnie odnosił się do koncepcji utworzenia [[Pakistan]]u. W polityce gospodarczej przeciwstawiał się socjalistycznym reformom podejmowanym przez premiera.
W latach [[1947]] - [[1950]]1947–1950 był wicepremierem i ministrem spraw spraw wewnętrznych. Jego największym osiągnięciem było stworzenie trwałego systemu administracyjnego, w tym likwidacja księstw<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = |imię = |tytuł = Słownik najnowszej historii świata 1900 - 20071900–2007 (marty -– prze) |data = 2008 |wydawca = Rzeczpospolita, Prószyński i S-ka |miejsce = Warszawa |isbn = 978-83-7469-686-9 |strony = 142}}</ref>. Jako wpływowy działacz partyjny doprowadził do przekształcenia Kongresu w nowoczesną partię polityczną o sformalizowanych strukturach.
W [[1991]] został pośmiertnie uhonorowany najwyższym indyjskim odznaczeniem państwowym, [[Order Bharat Ratna|Orderem Bharat Ratna]].
