Violetta Villas: Różnice pomiędzy wersjami

W grudniu 1968 w Sali Kongresowej w Warszawie kilkukrotnie prezentowana była rewia ''[[Villas Revue]]''. Przedsięwzięcie zostało w całości sfinansowane z pieniędzy Villas. Prowadzącą była [[Hanka Bielicka]]. „Villas Revue” rozpoczynało się arią „Libiamo ne lieti calici” z opery La Traviata z towarzystwem trzydziestoosobowej orkiestry oraz sześciu par tancerzy. Artystka śpiewała także piosenki „Love, This Is My Song”, „Oczy czarne”, „Strangers Inin Thethe Night”, „My Heart Belongs To Daddy” oraz habanerę z opery „Carmen” z towarzystwem czterdziestoosobowego baletu. Finałem każdego z koncertów była piosenka „Hello Dolly”. W widowisku występowały także zespół akrobatyczny Mortale oraz kwartet [[Beltono]].

W 1970 reżyser Konstanty Ciciszwili nakręcił telewizyjny spektakl rewiowy ''[[Śpiewa Violetta Villas]]''. Ideą filmu była chęć przybliżenia stylu piosenkarki. Przeciwnicy Villas, m.in. recenzent [[Sztandar Młodych|Sztandaru Młodych]] Jerzy Eljasiak, poddali film krytyce, obwołując go ''kiczem„kiczem nad kicze''kicze”{{r|TYGRYSICA}} jako nieprzystający do ówczesnej rzeczywistości [[socjalizm|socjalistycznej]]. Zwolennicy, m.in. redaktor Janusz Gazda, podkreślali: ''pewność siebie, z jaką wkracza na estradę, (...) obnosi swe stroje, demonstruje swe wdzięki i śpiewa najbanalniejsze słowa o miłości (...) ujawniając ekstrawagancję, ale i indywidualność''<ref>Ekran 1971 nr 3.</ref>.

W tym samym roku Villas zagrała również w filmie fabularnym ''[[Dzięcioł (film)|Dzięcioł]]'' [[Jerzy Gruza|Jerzego Gruzy]], gdziew którym wcieliła się w rolę Barbary Tylskiej. Wystąpienie w dokumencie Ciciszwilego i filmie „Dzięcioł” ujawniło odmienność piosenkarki względem innych artystów w Polsce. Zdaniem autora książki „Tygrysica z Magdalenki” między Violettą Villas z Las Vegas a „nadwiślańskim show-biznesem” nie było punktów stycznych.

[[Janusz Kondratiuk]] zaproponował piosenkarce rolę w filmie ''[[Dziewczyny do wzięcia]]'', Villas odmówiła udziału w produkcji<ref>[http://film.interia.pl/wiadomosci/film/news/najslynniejszy-kobiecy-duet-polskiego-kina,1836438,38 Najsłynniejszy kobiecy duet polskiego kina; Film Interia, 28 sierpnia 2012].</ref>. W 1974 miała zagrać postać Lucy Zuckerowej w filmie [[Andrzej Wajda|Andrzeja Wajdy]], pt. ''[[Ziemia obiecana (film 1974)|Ziemia obiecana]]''., Ostatecznieostatecznie Villasjednak odmówiła zagrania tej roli, a w filmie zagrała [[Kalina Jędrusik]]<ref>[http://wyborcza.pl/1,90450,3208791.html Wajda, Lubelski, Tadeusz<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->].</ref>.

W 1977 artystka nagrała nową płytę, zatytułowaną ''[[Nie ma miłości bez zazdrości]]'', ostatnią w swojej karierze z premierowym materiałem. Nawiązała wówczas współpracę m.in. z poetką [[Agnieszka Osiecka|Agnieszka Osiecką]] oraz kompozytorami [[Leszek Bogdanowicz|Leszkiem Bogdanowiczem]] i [[Andrzej Januszko|Andrzejem Januszką]]. Na płycie znalazły się także autorskie kompozycje Villas. W tym samym roku artystkapiosenkarka wystąpiła w kolejnym inscenizowanym recitalu Telewizji Polskiej, ''[[Sentymenty]]'', w którym śpiewała piosenki Osieckiej.

W 1978 wystąpiła w Teatrze Wielkim w Łodzi w widowisku estradowym ''Kochajmy się'', wykonując w towarzystwie męskiego baletu piosenkę ''My Heart Belongs To Daddy''. Jesienią 1979 nawiązała współpracę z warszawskim [[Teatr Syrena|Teatrem Syrena]]. Wystąpiła w widowisku rewiowym pt. ''Trzeci program'', reżyserowanym przez Stefana Wentę. Po kilku miesiącach występów Villas, z powodu konfliktu z reżyserem, przestała występować w Syrenie. Po rozwiązaniu umowy z Teatrem Syrena na występy w rewii ''Trzeci program'', rolę Violetty Villas przejęła Lidia Stanisławska. Villas wycofała się z życia publicznego na okres kilku lat.